Wandalin Walewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wandalin Walewski
major kawalerii major kawalerii
Data urodzenia

2 kwietnia 1861

Data i miejsce śmierci

30 stycznia 1922
Lwów

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

10 pułk ułanów

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Wandalin Colonna Walewski (ur. 2 kwietnia 1861, zm. 30 stycznia 1922 we Lwowie) – właściciel ziemski, major kawalerii Wojska Polskiego, starosta, działacz sokoli.

Urodził się 2 kwietnia 1861[1]. W 1879 ukończył Gimnazjum Franciszka Józefa we Lwowie[2]. Był właścicielem ziemskim i dzierżawcą dóbr w Tłumaczu[3].

Służył w 10 pułku ułanów c. i k. armii. Jako emerytowany oficer ochotniczo wziął udział w I wojnie światowej walcząc o niepodległość Polski. Odbył kampanię w Karpatach. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia majora kawalerii. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej.

W Tłumaczu został pierwszym prezesem gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, dzięki jego staraniom wybudowano gmach towarzystwa, uważany za jeden z najbardziej okazałych w Polsce. Od 1921 pełnił urząd starosty przy województwie stanisławowskim.

Zmarł 30 stycznia 1922. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie. Jego następcą na stanowisku prezesa w Tłumaczu został Edmund Deyczakowski.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Oficerowie. Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. [dostęp 2015-03-07].
  2. Kronika. Zjazd koleżeński. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 161 z 17 lipca 1894. 
  3. Nr 11. Obwieszczenie. „Dziennik Ustaw i Rozporządzeń Krajowych”, s. 10, 1914. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]