Wei Boyang
Wei Boyang (chiń. upr. 魏伯阳; chiń. trad. 魏伯陽; pinyin Wèi Bóyáng) – półlegendarny chiński taoista i alchemik.
Żył u schyłku dynastii Han[1]. Zgodnie z tradycją w 121 roku odrzucił proponowane mu stanowiska urzędowe[2]. Następnie miał udać się na odludzie i wieść żywot pustelnika, zwieńczony odkryciem eliksiru dającego nieśmiertelność[3].
Około 142 roku[4] napisał Zhouyi cantongqi (周易參同契), pierwszą w Chinach rozprawę poświęconą sztuce alchemicznej. W dziele tym dokonał symbolicznej interpretacji Yijing oraz teorii pięciu żywiołów, nadając im nowe, alchemiczne treści[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Eva Wong: Opowieści o taoistycznych nieśmiertelnych. Poznań: Zysk i S-ka, 2003, s. 190. ISBN 83-7298-422-0.
- ↑ Richard Bertschinger: The Secret of Everlasting Life: The First Translation of the Ancient Chinese Text on Immortality. London: Singing Dragon, 2011, s. 5. ISBN 978-1-84819-048-1.
- ↑ Thomas Cleary: Alchemists, Mediums, and Magicians: Stories of Taoist Mystics. Boston, Massachusetts: Shambhala Publications, 2009, s. 45. ISBN 978-1-59030-659-8.
- ↑ Ho Peng Yoke: Explorations in Daoism: medicine and alchemy in literature. New York: Routledge, 2007, s. 14. ISBN 0-415-40460-6.
- ↑ Ho Peng Yoke: Li, Qi and Shu: An Introduction to Science and Civilization in China. Hong Kong: Hong Kong University York Press, 1985, s. 176. ISBN 0-486-41445-0.