Widliczka szwajcarska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Widliczka szwajcarska
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Klasa

widłaki

Rząd

widliczkowce

Rodzina

widliczkowate

Rodzaj

widliczka

Gatunek

widliczka szwajcarska

Nazwa systematyczna
Selaginella helvetica (L.) Spring
Pędy

Widliczka szwajcarska (Selaginella helvetica) – gatunek należący do rodziny widliczkowatych.

Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]

Występuje w Europie centralnej i południowej, w Turcji, na Kaukazie i we wschodniej Azji. W Polsce występował wyłącznie na Śląsku na dwóch stanowiskach: między Branicami a Bliszczycami i w Pszczynie. Prawdopodobnie wyginął.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Drobna, delikatna roślina.
Pędy
Widlasto rozgałęzione, spłaszczone, płożące, do 20 cm długości.
Kłos zarodnionośny
Na krótkich szypułkach, obły, do 3 cm długości.

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Rozwój
Bylina.
Siedlisko
Wilgotny, nagi grunt.

Zagrożenie i ochrona[edytuj | edytuj kod]

W Polsce gatunek objęty był ścisłą ochroną gatunkową w latach 2012-2014. Umieszczony w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin z kategorią Ex[3]. Na polskiej czerwonej liście posiada kategorię RE (wymarły na obszarze Polski)[4]. Znajduje się także w czerwonych listach lub księgach Czech i Ukrainy.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. The Pteridophyte Phylogeny Group. A community-derived classification for extant lycophytes and ferns. „Journal of Systematics and Evolution”. 54 (6), s. 563–603, 2016. DOI: 10.1111/jse.12229. 
  2. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2021-02-28] (ang.).
  3. Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.
  4. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Róża Kaźmierczakowa, Kazimierz Zarzycki (red.). Polska Czerwona Księga Roślin. Polska Akademia Nauk: Instytut Botaniki im. W. Szafera i Instytut Ochrony Przyrody, Kraków 2001. ISBN 83-85444-85-8.