Wielka Polana Ornaczańska
 Dolny skraj Wielkiej Polany Ornaczańskiej. W głębi Kamienista i Pyszniańska Przełęcz | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
1100–1150 m n.p.m. |
| Zagospodarowanie |
nieużytek |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°13′29,5″N 19°51′22,0″E/49,224861 19,856111
| |
Wielka Polana Ornaczańska – polana wysokogórska, część dawnej Hali Ornak w Tatrach Zachodnich. Nazywana była także Ornakiem lub Szałasiskami. Znajduje się w Dolinie Pyszniańskiej, będącej górną częścią Doliny Kościeliskiej. Położona jest na wysokości 1100–1150 m n.p.m., obok Pyszniańskiego Potoku, po jego zachodniej stronie, pod Ornakiem[1]. Nad polaną potężny Ornaczański Żleb spadający spod Ornaczańskiej Przełęczy. Na stokach nad polaną istniały w XVIII wieku kopalnie rud żelaza[2].
Stanowiąca centrum Hali Ornak polana była koszona, stały na niej szałasy i szopy pasterskie. Charakteryzowała się bujnym porostem trawy. Wcześniej niż na innych tatrzańskich polanach zaprzestano jej użytkowania, w związku z utworzeniem na całej Dolinie Pyszniańskiej ścisłego rezerwatu przyrody Tomanowa-Smreczyny (formalnie w 1936 i 1948). Istnieje jeszcze nieznakowana ścieżka prowadząca przez Wielką Polanę Ornaczańską i Siwe Sady na Pyszniańską Przełęcz, niegdyś popularna trasa przemytników i kurierów tatrzańskich. Obecnie jednak teren jest niedostępny dla turystów. Ze szlaku turystycznego na Iwaniacką Przełęcz obserwować można jedynie dolny skraj polany[2].
Od kiedy zaprzestano wypasu, polana stopniowo zarasta lasem. W 1955 miała powierzchnię ok. 9 ha, ale w 2004 w wyniku zarośnięcia jej powierzchnia zmniejszyła się o ok. 79%[3].
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
północnym skrajem polany prowadzi żółty szlak turystyczny od schroniska poprzez Iwaniacką Przełęcz do Doliny Chochołowskiej. Szlak wspina się na przełęcz Dolinką Iwanowską i schodzi z niej Doliną Iwaniacką. Czas przejścia ze schroniska na przełęcz: 1:15 h, ↓ 50 min[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ a b Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3.
- ↑ Marcin Bukowski, Dynamika zarastania polan tatrzańskich, M. Guzik (red.), Zakopane: Wydawnictwa Tatrzańskiego Parku Narodowego, 2009, ISBN 978-83-61788-08-9.
- ↑ Tatry. Zakopane i okolice. Mapa w skali 1:27 000, Warszawa: ExpressMap Polska, 2005, ISBN 83-88112-35-X.