Wielka Rogata Szczerbina

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wielka Rogata Szczerbina
Ilustracja
Państwo

 Polska
 Słowacja

Wysokość

ok. 2355 m n.p.m.

Pasmo

Karpaty, Tatry

Sąsiednie szczyty

Rogata Grań, Rogata Turniczka

Data zdobycia

11 września 1905

Pierwsze wejście

K. Bröske, S. Häberlein

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, na dole znajduje się punkt z opisem „Wielka Rogata Szczerbina”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Wielka Rogata Szczerbina”
Ziemia49°10′47,3″N 20°04′23,5″E/49,179806 20,073194

Wielka Rogata Szczerbina (słow. Veľká Rohatá štrbina[1]) – przełączka w Wołowym Grzbiecie – odcinku grani głównej Tatr pomiędzy Czarnostawiańską Przełęczą (Východné Mengusovské sedlo, 2340 m) i Żabią Przełęczą Wyżnią (Vyšné Žabie sedlo, 2235 m), którym biegnie granica polsko-słowacka. Jest położona na wysokości ok. 2355 m, pomiędzy Rogatą Granią (Rohatý hrebeň) od północnego zachodu a Rogatą Turniczką (Rohatá vežička, ok. 2360 m) od południowego wschodu[1][2].

Przełęcz jest stosunkowo wybitna. W jej sąsiedztwie znajdują się inne przełączki, ale Wielka Rogata Szczerbina jest rozpoznawalna zarówno od strony Doliny Mięguszowieckiej, jak i od strony Doliny Rybiego Potoku. Ma kształt litery U, a w jej siodle znajduje się turniczka przypominająca róg[3]. Turniczka ma dwa wierzchołki o wysokości około 5 m. Od niej pochodzą nazwy przełączki i sąsiednich obiektów[2].

Z Wielkiej Rogatej Szczerbiny na słowacką stronę, na południowy zachód, opada depresja. Przecina ją Ścieżka Obejściowa. Około 15 m poniżej niej znajduje się 15-metrowej wysokości pas niezbyt stromych płyt. Poniżej płyt jest już tylko piarżyste zbocze opadające na próg oddzielający dolne i górne piętro Wołowej Kotlinki. Na polską stronę, do Zachodu Grońskiego opada szeroka i krucha depresja o deniwelacji około 100 m. Nad zachodem tym obrywa się ona około 10 metrowej wysokości stromym progiem[2].

Taternictwo[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze wejście
Pierwszego wejścia na Małą Rogatą Szczerbinę dokonali Katherine Bröske i Simon Häberlein 11 września 1905 r. podczas przejścia grani Wołowego Grzbietu. Zimą pierwsi byli tu Aleksander Rokita i Stanisław Worwa 14 kwietnia 1949 r.[3]
Drogi wspinaczkowe
  1. Z Zachodu Grońskiego północną depresją; I, na krótkim odcinku II w skali UIAA, czas przejścia30 min, kruszyzna,
  2. Ścieżka Obejściowa; 0+, jedno miejsce II, czas przejścia 1 godz.,
  3. Południowo-zachodnią depresją; 0, 30 min[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Grzegorz Barczyk, Adam Piechowski, Grażyna Żurawska, Bedeker tatrzański, Ryszard Jakubowski (red.), Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, ISBN 83-01-13184-5.
  2. a b c d Władysław Cywiński, Wołowy Grzbiet, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2006, ISBN 83-7104-037-7.
  3. a b Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Cubryna – Żabia Turnia Mięguszowiecka, t. 6, Warszawa: Spółdzielczy Instytut Wydawniczy „Kraj”, 1952.