Wielki Regiel
49°15′41″N 20°13′08″E/49,261389 20,218889 Widok znad Średnicy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
1310 m n.p.m. |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°15′41″N 20°13′08″E/49,261389 20,218889
| |
Wielki Regiel (słow. Veľký Rigeľ) – reglowe wzniesienie na północnej stronie Tatr Bielskich. Mapa Polkartu podaje wysokość 1289 m[1], Władysław Cywiński w 4 tomie przewodnika Tatry 1310 m[2]. Wielki Regiel stanowi zakończenie północno-wschodniej grani Płaczliwej Skały. Od znajdujących się powyżej niego Żlebińskich Turni (1401 m) oddziela go Żlebińska Przełęcz (ok. 1270 m). Wznosi się nad Doliną Bielskiego Potoku i Doliną Ptasiowską. Jest niemal całkowicie porośnięty lasem, ale na wschodnim zboczu nad Doliną Ptasiowską tkwią niewielkie skały. Ma dwa wierzchołki, od skalistego północnego w kierunku zachodnim odgałęzia się krótka grańka z wapiennymi turniami o wysokości około 30 m. W. Cywiński nie podaje ich nazwy[2], ale w artykule Wysokogórskiego Klubu Ekspedycyjnego nazwane zostały Reglanymi Igłami[3].
Skalisty szczyt Wielkiego Regla porasta kosodrzewina. Są z niego interesujące widoki na północne ściany Tatr Bielskich, zwłaszcza Płaczliwej Skały[3]. Jest jednak turystycznie niedostępny; znajduje się na obszarze ochrony ścisłej TANAP-u[1]. Jest dobrze widoczny z Drogi Wolności i bardzo przypomina swoim wyglądem polski Hruby Regiel. Od wierzchołka północnego w kierunku północno-wschodnim odbiega łagodnie nachylone, porośnięte lasem ramię o długości prawie 2 km, opadające w widły Bielskiego Potoku i jego dopływu. Z Ptasiowskiej Rówienki północnymi i zachodnimi zboczami prowadzi prawie na tej samej wysokości (1120–1160 m) ścieżka do Polany pod Żlebiną[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Tatry Wysokie i Bielskie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000, Warszawa, Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2005/06, ISBN 83-87873-26-8.
- ↑ a b c Władysław Cywiński, Tatry Bielskie, część zachodnia. Przewodnik szczegółowy, tom 4, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1997, ISBN 83-7104-015-6.
- ↑ a b Wysokogórski Klub Ekspedycyjny. [dostęp 2009-11-13].