Wielki zespół mieszkaniowy Siemensstadt
Wielki zespół mieszkaniowy Siemensstadt (niem.: Großsiedlung Siemensstadt), także Osiedle Pierścienia (niem.: Ringsiedlung) – modernistyczne osiedle domów mieszkalnych w Berlinie, w dzielnicy Charlottenburg-Nord. Wzniesione w latach 1929–1931 pod kierunkiem Hansa Scharouna, powiększyło istniejące już wtedy osiedle Siemensstadt. Domy w duchu neues Bauen zaprojektowali znani niemieccy architekci z okresu Republiki Weimarskiej: Walter Gropius, Otto Bartning, Hugo Häring, Fred Forbat i Paul Rudolf Henning. Tereny wokół osiedla rozplanował Leberecht Migge.
W lipcu 2008 osiedle Siemensstadt wraz z pięcioma innymi modernistycznymi zespołami mieszkaniowymi Berlina zostało wpisane na listę dziedzictwa kulturowego UNESCO[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Osiedle powstało w Charlottenburgu[2] wokół Goebelplatz w bliskim sąsiedztwie zakładów Siemensa zatrudniających 60 000 pracowników[3]. Zostało sfinansowane przez miasto po tym, jak Martin Wagner został głównym planistą Berlina. Do pracy nad osiedlem wybrano sześciu architektów: Hansa Scharouna, Waltera Gropiusa, Hugo Häringa, Otto Bartninga, Freda Forbata i Paula Rudolfa Henninga.
Hans Scharoun zrealizował tu koncepcję przestronnego, luźno zabudowanego osiedla z dużą liczbą pasów zieleni, która stała się wzorem dla budownictwa mieszkalnego po II wojnie światowej. Architektura kompleksu zrywała z koncepcją domów jednorodzinnych i ogrodów indywidualnych, oferując wielopiętrowe bloki o interesujących detalach, odróżniające je od późniejszych blokowisk powojennych – fasady z beżowej cegły i nietypowe nerkowate balkony bloku przy Goebelstrasse projektu Hugo Häringa czy przypominające żagle metalowe SHEATS balkonów bloku przy Jungfernheideweg projektu Hansa Scharouna)[3].
W większości pięciopiętrowe domy ustawiono w równoległe rzędy z północy na południe. Na szczególną uwagę zasługuje budynek projektu Scharouna przypominający okręt wojenny i z tego powodu zwany pancernym krążownikiem (niem. Panzerkreuzer).
Ulice i place osiedla noszą nazwy upamiętniające inżynierów, wynalazców i fizyków, którzy przyczynili się do sukcesów firmy Siemens AG.
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Osiedle Siemensstadt nazywane jest też Osiedlem Pierścienia (niem. Ringsiedlung), upamiętniając fakt przynależności jego budowniczych do stowarzyszenia niemieckich architektów Der Ring (pol. pierścień) propagującego idee nowej rzeczowości w architekturze.
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Langer Jammer przy Goebelstr. 45–69 projektu Otto Bartninga -
Budynki przy Mäckeritzstraße 6–14 projektu Hansa Scharouna -
Laubenganghaus przy Heilmannring 64a projektu Hansa Scharouna -
Budynek przy Goebelstr. 50 ff projektu Hugo Häringa
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Monika Kuc. Niemieckie zabytki skromne i gustowne. „Rzeczpospolita”, 12.08.2008. [dostęp 2008-11-20].
- ↑ Zachodnia część kompleksu leży na terenie Spandau.
- ↑ a b J.S. Marcus. Visionary Design for Berlin’s Workers. „NY Times”, 06.06.1993. [dostęp 2008-11-20].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Winfried Nerdinger, Cornelius Tafel, Architekturmuseum der Technischen Universität München: Architekturführer Deutschland: 20. Jahrhundert. Birkhäuser, 1996. ISBN 3-7643-5287-6. (niem.).
- Monika Kuc. Niemieckie zabytki skromne i gustowne. „Rzeczpospolita”, 12.08.2008. [dostęp 2008-11-20].
- J.S. Marcus. Visionary Design for Berlin’s Workers. „NY Times”, 06.06.1993. [dostęp 2008-11-20].
Literatura dodatkowa
- Jörg Haspel, Annemarie Jaeggi: Siedlungen der Berliner Moderne. Monachium: Deutscher Kunstverlag, 2007. ISBN 978-3-422-02091-7. (niem.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Berlin. Senatsverwaltung für Stadtentwicklung: Berliner Siedlungen der 1920er Jahre auf der UNESCO Welterbe-Liste Großsiedlung Siemensstadt – Ringsiedlung. [dostęp 2008-11-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 stycznia 2011)]. (niem.).