Przejdź do zawartości

Wielkie Sioło (sielsowiet Połoczany)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wielkie Sioło
Вялікае Сяло
Великое Село
Państwo

 Białoruś

Obwód

 miński

Rejon

mołodecki

Sielsowiet

Połoczany

Położenie na mapie obwodu mińskiego
Mapa konturowa obwodu mińskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Wielkie Sioło”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Wielkie Sioło”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Wielkie Sioło”
Ziemia54°16′02″N 26°42′06″E/54,267222 26,701667

Wielkie Sioło (biał. Вялікае Сяло, ros. Великое Село) – dawny majątek. Tereny, na których był położony, leżą obecnie na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie mołodeckim, w sielsowiecie Połoczany.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów dwie wsie w gminie Połoczany, w powiecie oszmiańskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 1865 roku jedna liczyła 25 (własność Cywińskich) a druga 18 dusz rewizyjnych (własność Romultów)[1].

W latach 1921–1945 wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie wołożyńskim, a od 1927 w powiecie mołodeckim, w gminie Połoczany[2].

W 1931 w 5 domach zamieszkiwało 46 osób[3].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej i prawosławnej w Lebiedziewie. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Mołodecznie i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Połoczanach[4].


Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wielkie Sioło, folwark, powiat oszmiański, gmina Połoczany, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 346.
  2. Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472.
  3. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 29.
  4. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1824.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]