Przejdź do zawartości

Wierność kwiatowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wierność kwiatowa – tendencja do odwiedzania przez owada takich samych kwiatów (gatunku lub nawet jednej z jego form barwnych) mimo dostępności innych[1].

Wierność kwiatowa pszczół[edytuj | edytuj kod]

Samice pszczół zbierające pokarm dla potomstwa (pyłek i nektar kwiatowy) nie odwiedzają wszystkich dostępnych w danym siedlisku kwiatów, ale mogą czasowo ograniczać się do zbierania pokarmu tylko z wybranego typu kwiatów. Zbieranie pokarmu z danego gatunku czy formy może trwać przez część lotu po pokarm (po czym pszczoła zmienia rodzaj odwiedzanych kwiatów) lub dłużej[1]. Zjawisko wierności kwiatowej nie jest tożsame ze specjalizacją pokarmową, gdzie samice również zawężają wybór odwiedzanych kwiatów, jednak te same preferencje są specyficzne gatunkowo i utrzymują się przez całe życie. Wierność kwiatową wykazują również gatunki polilektyczne, np. pszczoła miodna[2]. Uważa się, że czasowa specjalizacja w określonym typie kwiatu pozwala pszczole na bardziej efektywne żerowanie, dzięki temu, że pszczoła odwiedza te kwiaty, w których wcześniej znalazła wartościowy pokarm lub nauczyła się efektywnie pozyskiwać z nich pyłek i nektar[2][1].

Znaczenie wierności kwiatowej[edytuj | edytuj kod]

Zjawisko wierności kwiatowej było znane ludziom już co najmniej od ok. 350 r. p.n.e., kiedy to zostało ono opisane przez Arystotelesa u pszczoły miodnej[1][3]. Ponieważ skuteczne zapylenie wymaga przeniesienia pyłku między roślinami tego samego gatunku, wierność kwiatowa zwiększa efektywność wykazujących ją pszczół jako zapylaczy[1]. Dzięki temu, że pszczoła odwiedza kolejno kilka roślin tego samego gatunku, zwiększają się szanse przeniesienia między nimi pyłku. W pszczelarstwie wierność kwiatowa jest cechą pozwalającą na uzyskanie miodów powstałych głównie z nektaru jednego gatunku rośliny[4].

Wierność kwiatowa u innych owadów[edytuj | edytuj kod]

Nie tylko pszczoły wykazują wierność kwiatową. Była ona opisywana u szeregu innych owadów odwiedzających kwiaty[3], np. bzygów[5] czy motyli[6], i wydaje się być rozpowszechnionym zjawiskiem wśród owadów zapylających[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e BN Danforth, RL Minckley, JL Neff, The solitary bees : biology, evolution, conservation, ISBN 978-0-691-18932-1, OCLC 1103605860 [dostęp 2022-04-10].
  2. a b Wierność kwiatowa pszczół miodnych [online], www.portalpszczelarski.pl [dostęp 2022-04-10] (pol.).
  3. a b Christoph Grüter, Francis L.W. Ratnieks, Flower constancy in insect pollinators, „Communicative & Integrative Biology”, 4 (6), 2011, s. 633–636, DOI10.4161/cib.16972, ISSN 1942-0889, PMID22446521, PMCIDPMC3306322 [dostęp 2022-04-10].
  4. Rodzaje miodow: skąd pszczelarz wie jaki miód zbiera? [online], Pasieka Smakulskich, 22 września 2021 [dostęp 2022-04-10] (pol.).
  5. Dave Goulson, Nick P. Wright, Flower constancy in the hoverflies ''Episyrphus balteatus'' (Degeer) and ''Syrphus ribesii'' (L.) (Syrphidae), „Behavioral Ecology”, 9 (3), 1998, s. 213–219, DOI10.1093/beheco/9.3.213, ISSN 1045-2249 [dostęp 2022-04-10].
  6. D. Goulson, Jane C. Stout, Sadie A. Hawson, Can flower constancy in nectaring butterflies be explained by Darwin’s interference hypothesis?, „Oecologia”, 112 (2), 1997, s. 225–231, DOI10.1007/s004420050304, ISSN 1432-1939 [dostęp 2022-04-10] (ang.).
  7. Allan G. Ellis, Steven D. Johnson, Lack of floral constancy by bee fly pollinators: implications for ethological isolation in an African daisy, „Behavioral Ecology”, 23 (4), 2012, s. 729–734, DOI10.1093/beheco/ars019, ISSN 1465-7279 [dostęp 2022-04-11] (ang.).