Przejdź do zawartości

Wikipedia:Głupie dowcipy i czysty bezsens/Zapomniani bohaterowie historii

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

George Braque

(fragment): "George Braque.Wielka niewiadoma w dziejach świata. Nikt nie wie kim był, co robił, nawet nie znamy jego nazwiska."

Lord Lawrence Clifton

Lord Lawrence Clifton angielski pisarz, urodzony 12 października 1902 r. w Dewsbury (hrabstwo West Yorkshire) - dzisiejszym Kirklees. Większość swego życia spędził w Bradford. Zmarł poprzez utonięcie 10 grudnia 1977 r. w Penzance.

Uważany za geniusza XX wieku, zasłynął z niekonwencjonalnych i nowatorskich konceptów. Jego dzieła w ostatnich latach zdobyły uznanie wśród krytyków oraz czytelników. Jego proza dociera do najgłębszych zakamarków ludzkiego umysłu. Jest to niespotykane dotąd zjawisko w literaturze. Nietuzinkowy język i fabuła wprowadzają czytelnika w miejsca i zdarzenia niedostrzegalne, lecz które nieodwołalnie znajdują się wokół nas. Jego debiut w połowie XX wieku powieścią "Kto ostatniego pochowie?" nie zyskał uznania wśród ówczesnego społeczeństwa, które nie było w stanie pojąć myśli wyprzedzających swoją epokę. Na szczęście w ostatnich latach twórczość Lorda Cliftona opublikowana ponowie dzięki zabiegom syna Philipa zaistniała wśród czytelników.

Jego życie prywatne jest wielką niewiadomą, jak dotąd historykom i badaczom literatury XX wieku nie udało się odkryć znacznych szczegółów na temat Lawrence'a. Wiedza, którą posiadamy współcześnie stanowi tylko domysły biografów Cliftona od lat zmagających się z tym problemem.

Twórczość

Autor: user:83.4.104.146

Weit Cugar

Weit Cugar (1898 - 1959)

Znany niemiecki socjolog żydowskiego pochodzenia. Autor wielu artykułów dotyczących rosyjskiego panslawizmu. Kontynuator mysli Maxa Webera.

18 marca 1898 roku urodził się w Bonn. Podczas I wojny światowej został ranny. W wyniku obrażeń stracił prawą nogę. Kalectwo jednak nie przeszkodziło młodemu Niemcowi w prowadzeniu normalnego życia. Zdecydował poświęcić się karierze naukowej. Po wojnie, w 1920 roku, dostał się do pierwszej założonej w Niemczech katedry socjologii w Monachium. Tam też poznał swojego późniejszego mentora myśli socjologicznej - Maxa Webera.

Ojciec Cugara - Martin Cugar - był antyklerykałem a matka - Anna Cugar - praktykującą żydówką. Stąd brały się kolejne problemy młodego Cugara. Surowy ojciec o konserwatywnych poglądach nie potrafił zrozumieć fascynacji syna nauką i za wszelką cenę starał się odwieść Weita od zamiaru studiowania. Natomiast przez swoje żydowskie pochodzenie i w wyniku pzreśladowań Weit był zmuszony opuścić Manachium - miasto, które pokochał. Wyemigrował do Francji. Tam kontynuował swoja naukę oraz zaczął uczyć się języków - francuskiego, hiszpańskiego i angielskiego. Po studiach - w wieku 27 lat - zamieszkał w Awinionie, gdzie poznał swoją późniejszą żonę - Juliette Girard.

Już w 1,5 roku po ślubie na świat przyszło pierwsze dziecko państwa Cugar - Sven Cugar. A po 2 kolejnych latach urodziła się dziewczynka - Sandrin. Szczęście rodzinne jednak nie trwało długo. W wieku 33 lat Weit dowiedział się, że cierpi na wyjątkowo gwałtowną i groźną odmianę cukrzycy typu 1.

Długotrwała walka z chorobą załamała psychicznie socjologa i wpędziła go w alkoholizm. Walcząc z nałogiem i wiecznie myśląc o powrocie rodzinnego szczęścia i spokoju, Weit zaczął pisać. Jego najsłynniejsze dzieła to:

  • "Panslawizm a ZSRR",
  • "Gorzka prawda o demokracji",
  • "Pele mele - jak do tego dopuszczono?",
  • "Uprawa komunizmu",
  • "Widziałem L. spadającego z nieba jak błyskawica",
  • "Kawa z mlekiem, czyli liberalizm i komunizm w ZSRR",
  • "Dzwony jednak biły nad oceanem",
  • "Lassie już nigdy nie wróci",
  • "I wiele innych",
  • "Konieczny komunistyczny kompromis",
  • "Życie jest ciągłą walką",
  • "Każdy dźwiga swój żydowski krzyż",

Podczas II wojny światowej dalej zajmował się pisaniem i pracą naukową. Po wojnie powrócił do Niemiec, gdzie poznał Maxa P. Slawizma - niemieckiego przedsiębiorcę polskiego pochodzenia. Zdecydowali się założyć swoją prywatną uczelnię wyższą we Frankfurcie - Graham Fischbenau. Niestety nie cieszyła się ona popularnością wśród studentów i w 1950 roku została rozwiązana. Cugar - zmuszony przez życie do zarabiania pieniędzy - postanowił pisywać do przeróżnych Niemieckich gazet felietowy humorystyczne o zabarwieniu socjlogiczno - politycznym. Dzięki tej pracy był w stanie zapewnić swojej rodzinie dość godziwy byt.

25 maja 1959 roku, w wieku 61 lat, po długiej walce z cukrzycą i również z alkoholizmem, Weit Cugar zmarł. Jego ostatnią wolą był spoczynek na cmentarzu w Bonn - rodzinnym mieście socjologa - i tam też został pochowany.

Autor: user:78.133.182.196

Habel

Habel- (Habellus), żył w IV wieku p.n.e. w małej greckiej wiosce. Od początku swego żywota pragnął zrobić coś by być zapamiętany i podziwiany.

Mimo swych starań nie odniósł sukcesów takich jak chociażby Arystoteles. Uczył w szkołach filozofi, arytmetyki i etyki. Jego poglądy są tematem bardzo kłótliwym.

Pogląd Habla na rzeczywistość

Już od początku swego nauczania Habel twierdził, iż istenieją dwie rzeczywistości. Pierwsza to ta w której bytujemy. Wg Habla ta rzeczywistość nie jest idealna i spójna. Istnieją w niej liczne niedomówienia. Weźmy na przykład sprawę Bogów. Habel był nie wierzący. Nie zastanawiał się nad tym w kogo ma wierzyć i dlaczego. Twierdził, że jeśli nie jest jasno postawione : "kto, co i dlaczego" tematu nie ma wogóle.

Drugą rzeczywistością Habla była bytność senna. Ta w której śnimy. Wg niego można skontaktować się w tej rzeczywistości ze zmarłymi. To tam wędrujemy po śmierci.

Dzieciństwo Habla

Habel wychowywany był w ciężkich warunkach o czym możemy poczytać w jego dziełach. Jego rodzina była bardzo biedna i należała do niczy społecznej. Rodzice musieli zarabiać jako garncarze. Z tego powodu jak łatwo się domyślić wykształcenie Habla nie było łatwą sprawą.

Wykształcenie Habla

Habel uczęszczał do szkoły w której nauczono go podstaw. Resztę nauczyć się musiał sam. Najbardziej opisywanymi dziejami z czasów kiedy Habel się uczył, są epizody z pobratyńcami z okolic.

Habel i Herostrates - spalenie efeskiej świątyni

Habel w jednym ze swoich dzieł opisał kolegę z liceum i kolegę, którego imię stało się synonimem. Habel podobnie jak Herostrates pragnął stać się osobą o której pamięć nie zginie przez długi czas. Dosłownie rzut monetą zadecydował kto spali świątynię Artemidy, jeden z siedmiu cudów świata. Jednak Habel nie odważył się tego dokonać, o czym później pisał, jako o jednym z jego większych błędów życiowych.

Koniec życia Habla

Habel zmarł mając 68 lat, i zostawiając po sobie wiele dzieł które inspirowały pokolenia. Mimo starań, które włożył w swoją pracę nie został zapamiętany i okrzyknięty. Nigdy nie miał oficjalnej żony ani dzieci.

Autor: user:83.24.88.113

Klanek

Klanek z łac.(Klanus-przekręt)Grec.(Klankunis-oszust) Niem.(Das Klonek-wałkarz).urodził się 14 maja na polu kapusty niedaleko miasteczka Klanków.Już od dziecka wykazywała ponadprzeciętne zainteresowanie psami oraz ilością paprykarza szczecińskiego we własnej diecie.W wieku 22 lat postanowił zmienić płeć, by już po roku podjąć studia na Wyższej Akademii Pieprzenia o Niczym. Po rozpoczęciu II wojny światowej uciekł do Kazachstanu przez Chiny. Około 1996 roku, w związku z chwilowym impulsem, przeprowadził się do Polski, gdzie zamieszkał pod Mostem Gdańskim.

Jego okrzyk bojowy to: młoże ja płanu garusowi płiwo płostawie?

Przez wiele lat poczciwy klanek wędrował z Kazachstańską mafią po Pakistanie sprzedając tanie używane rajstopy. Był osobą dobrotliwą. Pomagał sprowadzać zakonnice na dobrą drogę. Bezrobotnych wysyłał na marchewkowe pole

działacz społeczny, publicysta, dziennikarz, pisarz, recenzent, przywódca religijny, filozof, antyprymas, muzyk.Klanek niechodzi do szkoły ponieważ jego wiara to Islam.W wieku 2 lat napisał książke " 100 sprawdzonych sposobów jak wywałkować człowieka " i sok z gumigruszek.Notoryczny podrywacz i uwodziciel.(Startował do ok. 20 lasek i wszystkie go albo zlewały albo twierdziły że jest pusty) W wieku 24 lat fanklub Klanka liczył już kilka milionów Pasztetów. Lubi Pasztet z kogutkiem i różnego rodzaju zaliczki pieniężne. Sprzedaje Potostopy na straganie przy warzywniaku " U Haliny ". Ostatnio sprzysiężony z niejakim Rydzykiem, dzięki czemu zyskał większą ilość pasztetów. Jego ulubioną potrawą jest bułka z pasztetem. Zna wiele języków między innymi łacinę, starohebrajski, perski, wczesnobizantyjski, elficki i hindopakistański. Obecnie pracuje nad opanowaniem klingońskiego i migowego. Klanek kiedyś się chwalił że księżyc sprzedał Chińczykom w zamian za 2kg mąki, grabie ogrodowe duże, 3 paczki zapałek fluorescencyjnych i prawie nowe, abażurowe kalesony). Klanek to człowiek który jest bardzo znerwicowany. Po znerwicowaniu używa starego zwrotu " Ale Zaraz Ci Wypi*rdole lub Ale Zaraz Mu Wypi*rdole ". Po przybyciu na Ziemię nauczał ludzi swojego tajnego i niejawnego zwrotu "Ale zaraz ci wypi*rdole". Wiedza ta jednak przepadła setki lat temu a Klanek nie chce się nią podzielić jeszcze raz ... Ten kto próbuje posiąść wiedzę na temat tego słowa lub książki " jak najlepiej przekręcić człowieka " ginie w niewyjaśnionych okolicznościach. Niektóre, anonimowe źródła podają, iż Klanek zginął tragiczną śmiercią 16 maja 2005 zagryziony przez Garusa Kumpla Przemka z parkowego, gdy ten dowiedział się że jest pół-Wietnamczykiem i że kręci z przedszkolanką-weteranką.Naukowcy prowadząc wykopaliska doszli jednak do wniosku, że Klanek żyje, i ukrywa się w jaskiniach w Afganistanie. Klanka podejrzewa się o związek z tajną organizacją o nazwie Klan i że jego prawą reką jest bardzo dobrze znany Maciuś z Klanu. klanek jest głównym podejrzanym o ataki na World Trade Center, ktore ponoć były zemstą za to ze został poraz pierwszy w życiu wywałkowany w w wyniku czego został zmuszony do zamieszkania z Jackiem z Klanu. klanek Do dzis jest idolem nastolatek i zbuntowanej Młodzieży WszechMałoPolskiej. klanek słynie z nielegalnej konsumpcji alkoholu w toalecie.

KLANKOCENTRYZM

W monumentalnym dziele "Poradnik Kręciwała", wydanym nakładem wydawnictwa Prószyński i spółka, klanek przedstawił tzw. Aksjomaty kręciwała, dzisiaj uznawane za teoretyczne podstawy prądu filizoficznego zwanego klankocentryzmem lub Teorią kręciwała, zakładającą m.in. uwolnienie kreta poprzez długotrwałem, transcendentalne rozważania, post i grę na Atari.

DZIAŁALNOŚĆ MUZYCZNA KLANKA Klanek występuje gościnnie na nowej płycie wykonawca klanus - rymus. klanek użył imienia jako że jest on jednym z najbardziej znanych kręciwałów w Polsce. Kawałek o klanku można usłyszeć w piosence pt: klanek ponad klankiem.

Autor: user:62.141.203.91

Jan Ptaszyński

Urodzony w 1293 roku. W wieku 4 lat został porzucony przez rodziców do klasztoru Franciszkanów. Kilkanaście lat póżniej uciekł z zakonu do tajgi syberyjskiej gdzie schronił się w domu myśliwego Dersu Uzały, którego uważał za ojca, przejął od nigo prorosyjskie poglądy, nauczył się wielu sztuk niezbędnych do życia w tajdze. W 1332 roku Ptaszyński w niewyjaśnionych okolicznosciach znalazł się na dworze króla Henryka Karynckiego, gdzi był nadwornym błaznem. Podczas jednej z bitew krzyżackich Jan Ptaszynski zaginął, aczkolwiek jego ciała nie odnaleziono. Uważa się że w jakiś sposób dostał się do Francji.

Autor: user:83.24.149.143

Sedes z Bakelitu

znany grecki chemik, alchemik, filozof, nauczyciel. V wiek p.n.e. Twórca reakcji prowadzących do otrzymania pierwszych tworzyw sztucznych. Jego odkrycie doprowadziło do wynalezienia "Bakelitu" (nazwa tworzywa pochodzi od rodzinnej miejscowości). (...) Wielu uznaje go za postać fikcyjną, naprawde jednak odegrał on ważna rolę w historii świata.

Autor: user:83.25.212.82

Klęska Żywiołowa

Słynna bitwa II wojny światowej, pomiędzy wojskami radzieckimi a niemieckimi (w 1944r., pod Bzurą). Bitwę przegrały wojska radzieckie, dowodzone przez gen. Aleksieja Żywiołowa.

Autor: user:62.121.70.216

Stefan Nowicki

Stefan Nowicki (ur. 15 maja 1869 w Wilnie, zm. 2 sierpnia 1944 w Krakowie) - Działacz polskiego ruchu narodowego, uczestnik wojny domowej w Rosji (po stronie carskiej), I wojny światowej (w szeregach Austro-Węgier) oraz wojny domowej w Hiszpanii (w Falandze), w czasie II wojny światowej kolaborant III Rzeszy.

Dzieciństwo i młodość

Stefan Nowicki urodził się 15 maja 1869 roku w Wilnie jako syn polskiego szlachcica oraz niemieckiej szlachcianki. Wychowywany był w duchu patriotyzmu oraz tęsknoty za utraconą Rzecząpospolitą Obojga Narodów. W 1893 roku skończył studia na Uniwersytecie Warszawskim. Podczas studiów zaangażował się w działalność ruchów patriotycznych oraz nacjonalistycznych z którymi współpracował aż do odzyskania przez Polskę niepodległości.

Życie pod zaborami

Po zakończeniu studiów wrócił do rodzinnego Wilna, gdzie zaangażował się w działalność dziennikarską, naukową oraz w krzewienie ducha polskości, a także tęsknoty za RON wśród mieszkańców Wilna różnych narodowości. W 1914 roku przedostał się przez granicę i wstąpił do Armii Austro-Węgier, gdzie dzięki odwadze i inteligencji dosłużył do stopnia Tiszthelyettes (Podchorążego). Po wybuchu rewolucji październikowej uzyskał pozwolenie przełożonych na opuszczenie frontu I Wojny Światowej. Udał się do Moskwy, gdzie zadeklarował się walczyć razem ze swoją kompanią przeciwko komunistom. W lipcu 1918 roku po śmierci Cara Mikołaja II Romanow wrócił do Polski, gdzie opowiadając się po stronie endeków doczekał odzyskania niepodległości 11 listopada.

II Rzeczpospolita

Od 1919 roku działał w Związku Ludowo-Narodowym. Do 1926 roku angażował się politycznie oraz kulturalnie. Był cenionym w Polsce, na Węgrzech, w Rumunii oraz w Czechosłowacji aktorem teatralnym. W maju 1926 roku oficjalnie sprzeciwił się przewrotowi zorganizowanemu przez Józefa Piłsudskiego, który nazwał bandyctwem i zbrodnią przeciwko Narodowi Polskiemu.

Życie na emigracji

W 1926 roku w obawie przed represjami wyemigrował do Włoch rządzonych przez Benito Mussoliniego. Zaangażował się w działalność polityczną w Narodowej Partii Faszystowskiej. W dalszym ciągu brał udział w przedstawieniach teatralnych. W 1933 roku wyjechał na wakacje do Węgier w czasie których zdecydował się na zamieszkanie tam na stałe. Był powszechnie szanowanym oraz rzetelnym dziennikarzem najbardziej poczytnych gazet w Królestwie. Wielokrotnie wyjeżdżał do Berlina na liczne spotkania służbowe. W czasie jednej z wizyt w 1938 roku poznał Rudolfa Hessa, który był fanem jego stylu pisma, a jak się okazało także jego talentu aktorskiego. Postanowił zamieszkać w III Rzeszy na stałe.

Życie w Generalnym Gubernatorstwie i śmierć

1 września 1939 roku oficjalnie sprzeciwił się atakowi na Polskę, co pokazał m.in. publikując antywojenne artykuły w licznych gazetach węgierskich, włoskich, niemieckich i polskich. Jednakże po licznych rozmowach w wysoko postawionymi politykami i wojskowymi III Rzeszy pogodził się z tym i 12 października po utworzeniu Generalnego Gubernatorstwa zaangażował się w jego walkę o zwiększenie niezależności. Starał się przedstawić Hitlera jako osobę, która ochroniła Polskę przed agresywnym Związkiem Radzieckim. W czasie walki III Rzeszy ze Związkiem Radzieckim gorąco starał się o utworzenie Polen Waffen SS, co nie udało się ze względu na opór ludności polskiej. 2 sierpnia 1944 roku napisał list protestacyjny przeciwko pacyfikacji powstania warszawskiego w którym m.in. odmówił udziału w walce z powstańcami oraz nazwał Adolfa Hitlera zdrajcą rasy i ideologii. Po wysłaniu listu udał się do swojego dworku, gdzie powiesił się na pasie od spodni.

Pamięć

Po wojnie niesamowite losy Stefana Nowickiego zostały zapomniane za sprawą komunistów cenzurujących wszystkie wzmianki o tym antykomunistycznym działaczu. Po 1989 roku niewiele się zmieniło. Przez historyków, postać ta jest oceniana niejednoznacznie. Część, tak jak Andrzej Czarniewski i Andriej Rybakow uważa Stefana Nowickiego za zdrajcę Polski, natomiast mniejsza część, jak Hans Wolff i Julian Siwiński za bohatera narodowego. Autor: user:83.25.213.94

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wikipedia:Głupie_dowcipy_i_czysty_bezsens/Zapomniani_bohaterowie_historii&oldid=36871863”