Wikiprojekt:Skoki narciarskie/Dopracowywanie artykułów/Skoki narciarskie na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2007
|
Uwaga! Dopracowywanie tego artykułu już zostało zakończone.. Proszę nie edytować tej strony. Artykuł znajduje się obecnie pod hasłem Skoki narciarskie na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2007. |
- Główna strona:
Mistrzostwa świata w skokach narciarskich | |
---|---|
2005 – 2007 – 2009 | |
Miejsce rozgrywania mistrzostw |
Sapporo |
Miejsce rozgrywania zawodów |
Sapporo |
Dni rozgrywania konkursów | 24.02.-03.03.2007 |
Liczba reprezentacji | 21[1] |
Liczba zawodników | 80[a][1] |
Konkurencje | • skoki indywidualne mężczyzn na HS100 • skoki indywidualne mężczyzn na HS134 • skoki drużynowe mężczyzn na HS134 |
Mistrzowie świata | Simon Ammann, Adam Małysz, Austria |
Konkursy skoków narciarskich w ramach Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2007 przeprowadzono między 24 lutego a 3 marca 2007 roku na skoczniach w Sapporo. W kalendarzu mistrzostw znalazły się trzy konkurencje w skokach narciarskich - dwie indywidualne (na skoczni normalnej i dużej) i jedna drużynowa. Po raz 46. skoczkowie narciarscy walczyli o medale mistrzostw świata[b].
W indywidualnym konkursie na skoczni dużej złoty medal zdobył Simon Ammann, srebro wywalczył Harri Olli, a brąz Roar Ljøkelsøy. W konkursie na skoczni normalnej najlepszy okazał się Adam Małysz, który wyprzedził Simona Ammanna i Thomasa Morgensterna. Drużynowe mistrzostwo zdobyła reprezentacja Austrii w składzie: Wolfgang Loitzl, Gregor Schlierenzauer, Andreas Kofler, Thomas Morgenstern. Srebrny medal w konkursie drużynowym uzyskali skoczkowie norwescy, a brązowy reprezentanci Japonii.
Przed mistrzostwami[edytuj | edytuj kod]
W sezonie 2006/2007 przed rozpoczęciem mistrzostw rozegrano siedemnaście konkursów zaliczanych do klasyfikacji Pucharu Świata. Pięć spośród nich wygrał Gregor Schlierenzauer, cztery razy zwyciężał Anders Jacobsen, a trzy razy Adam Małysz. Po jednym wygranym konkursie na swoim koncie mieli również: Arttu Lappi, Simon Ammann, Andreas Küttel, Rok Urbanc i Michael Uhrmann[2]. Na pierwszym miejscu w klasyfikacji generalnej plasował się Jacobsen przed Schlierenzauerem i Małyszem. Ci trzej zawodnicy zdaniem bukmacherów mieli największe szanse na zdobycie złotego medalu mistrzostw świata w Sapporo[3]. Wśród faworytów wymieniano także takie nazwiska jak: Simon Ammann, Andreas Küttel, Roar Ljøkelsøy, Thomas Morgenstern, Dmitrij Wasiljew, Janne Ahonen[4], Andreas Kofler, Wolfgang Loitzl, Martin Koch, Matti Hautamäki i Arttu Lappi[5].
Jednym z faworytów był także Michael Uhrmann, który wygrał jeden konkurs Pucharu Świata w sezonie, jednak w trakcie serii treningowej na Ōkurayamie nie ustał skoku, w wyniku czego odniósł kontuzję kości śródstopia w prawej nodze i trafił do szpitala. Uhrmann nie wystartował w żadnej z konkurencji[6].
Jedyny konkurs drużynowy przed mistrzostwami, który odbył się 11 lutego 2007 w Willingen (Upland) wygrała drużyna Austrii, która wyprzedziła ekipę Norwegii i Niemiec[7].
Indywidualnych tytułów mistrza świata z 2005 roku bronili: Rok Benkovič na skoczni normalnej oraz Janne Ahonen na skoczni dużej. Drużynowego mistrzostwa broniła reprezentacja Austrii[8].
Obiekty[edytuj | edytuj kod]
Dwie spośród konkurencji mistrzostw świata w skokach narciarskich w 2007 roku zostały przeprowadzone na obiekcie dużym w Sapporo. Rozmiar skoczni Ōkurayama jest równy 134 metry, a punkt konstrukcyjny umieszczony jest na 120 metrze. Trzeci konkurs skoków rozegrano na skoczni normalnej, Miyanomori, której wielkość wynosi 100 metrów, a punkt K znajduje się dziesięć metrów bliżej.
Nazwa skoczni | Miasto | Punkt konstrukcyjny | Wielkość skoczni | Rekord skoczni[9][c] | |
---|---|---|---|---|---|
Miyanomori | Sapporo | K-90 | HS 100 | 101 m, Noriaki Kasai (13.03.2004)[10][d] | |
Ōkurayama | Sapporo | K-120 | HS 134 | 140 m, Roar Ljøkelsøy (22.01.2006)[e][11] |
Jury[edytuj | edytuj kod]
Dyrektorem konkursów w skokach narciarskich na mistrzostwach świata w Sapporo był Kyoichi Omori oraz z ramienia Międzynarodowej Federacji Narciarskiej, dyrektor zawodów Pucharu Świata, Walter Hofer. Asystentem Waltera Hofera był, podobnie jak w innych oficjalnych zawodach organizowanych przez FIS, Miran Tepeš. Sędzią technicznym był Torgeir Nordby, a jego asystentem - Reed Zuehlke.
W pierwszej z rozegranych konkurencji, którą były indywidualne skoki na obiekcie dużym, skład jury, oceniającego startujących zawodników był następujący[12][13]:
- Fritz Pollhammer (stanowisko A)
- Franz Rappenglück (stanowisko B)
- Hidemitsu Mori (stanowisko C)
- Marek Siderek (stanowisko D)
- Peter Chudy (stanowisko E)
W konkursie drużynowym na skoczni HS 134 w skład jury weszli[14]:
- Hidemitsu Mori (stanowisko A)
- Marek Siderek (stanowisko B)
- Peter Chudy (stanowisko C)
- Pekka Hyvärinen (stanowisko D)
- Fritz Pollhammer (stanowisko E)
W konkursie indywidualnym na skoczni normalnej styl skoków oceniali[15][16]:
- Peter Chudy (stanowisko A)
- Pekka Hyvärinen (stanowisko B)
- Fritz Pollhammer (stanowisko C)
- Franz Rappenglück (stanowisko D)
- Hidemitsu Mori (stanowisko E)
Przebieg zawodów[edytuj | edytuj kod]
Pierwszym konkursem skoków narciarskich podczas Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2007 były zawody o tytuł indywidualnego mistrza świata na dużej skoczni. Zmagania rozpoczęły się 24 lutego 2007 punktualnie o godzinie 18:00 czasu lokalnego. Jury konkursu postanowiło, że zawody zostaną przeprowadzone z czternastej belki startowej. Pierwszym zawodnikiem w konkursie był Tobias Bogner, który oddał skok na odległość 93 metrów. W pierwszej serii konkursowej tylko siedmiu skoczków pokonało w swych próbach punkt konstrukcyjny skoczni Ōkurayama. Pierwszym, który tego dokonał, był Harri Olli. Startujący z dwudziestym siódmym numerem Fin dzięki uzyskanym 124 metrom zajmował po pierwszej kolejce drugą pozycję. Metr bliżej wylądował Roar Ljøkelsøy, co pozwoliło mu uplasować się na trzecim miejscu. Najdłuższy skok, na 125 metr, oddał reprezentant Szwajcarii, Simon Ammann i prowadził po pierwszej serii z przewagą 2,8 punktu nad Ollim. Zwycięzca kwalifikacji, Adam Małysz, po próbie na 123 metrów zajmował 4. pozycję. Słabsze skoki oddali lider i wicelider klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. Anders Jacobsen za sprawą 114,5 metrów zajmował szesnaste, zaś Gregor Schlierenzauer, po próbie na 115 metrów, piętnaste miejsce. Szósty po pierwszej serii był obrońca tytułu, Janne Ahonen, który skoczył 123 metrów. W drugiej próbie skoczył siedem metrów dalej i utzymał swoją pozycję. Piąte miejsce zajął Thomas Morgenstern po skokach na 122 i 131,5 metrów. Adam Małysz mimo odległości 133 metrów zajął miejsce tuż za podium. Brązowy medal po skoku na 135 metrów zapewnił sobie Roar Ljøkelsøy, zaś wicemistrzem świata z wynikiem 136,5 metrów został Harri Olli. Dwa metry bliżej skoczył Simon Ammann, jednak dzięki przewadze punktowej uzyskanej w pierwszej serii został mistrzem świata[17].
Dzień później na tej samej skoczni rozegrano konkurs drużynowy. Tytuł mistrza świata z 2005 roku obronili Austriacy, którzy w składzie: Wolfgang Loitzl, Gregor Schlierenzauer, Andreas Kofler i Thomas Morgenstern wyprzedzili o 46,9 punktu drugich Norwegów. Podopieczni Miki Kojonkoskiego: Tom Hilde, Anders Bardal, Anders Jacobsen i Roar Ljøkelsøy mieli z kolei 47,4 punktu przewagi nad drużyną gospodarzy. Japończycy w składzie Shōhei Tochimoto, Takanobu Okabe, Daiki Itō i Noriaki Kasai wyprzedziła sklasyfikowaną na czwartej pozycji reprezentację Finlandii i zdobyła brązowy medal. Piątą pozycję zajęli Polacy, w skład której weszli: Kamil Stoch, Piotr Żyła, Robert Mateja i Adam Małysz. Po pierwszej serii drużyna polska plasowała się na czwartym miejscu ze stratą 3 punktów do Japończyków, lecz za sprawą skoku Roberta Matei w drugiej serii na 94,5 metra spadła na niższe miejsce. Najdłuższe skoki na odległości: 136 i 135 metrów oddał indywidualny mistrz świata, Simon Ammann, dzięki czemu ekipa Szwajcarii zajęła 7. pozycję[18].
Zmagania skoczków na mistrzostwach kończył konkurs indywidualny na normalnej skoczni. Zawody odbyły się 3 marca 2007 na skoczni Miyanomori. Konkurs otworzył skokiem na 87 metrów Robert Mateja. Jako pierwszy punkt K umieszczony na 90 metrze przekroczył Radik Żaparow, który uzyskał 90,5 metra. Obrońca tytułu ze skoczni normalnej w Oberstdorfie, Rok Benkovič z wynikiem 89,5 metra zajmował po pierwszej serii 26. miejsce. Najlepszy zawodnik z Austrii na dużej skoczni, Thomas Morgenstern po skoku na 95 metrów zajmował ex aequo 3. pozycję z Simonem Ammannem. Mistrz świata sprzed tygodnia skoczył półtora metra dalej, jednak otrzymał niższe noty za styl. Drugi był rodak Ammanna, Andreas Küttel (95,5 m), który miał nad mistrzami olimpijskimi przewagę 0,5 punktu. Po pierwszej kolejce prowadził Adam Małysz. Mistrz świata na normalnej skoczni z 2001 i dwukrotny mistrz świata z 2003 roku, po skoku na 102 metry miał 12,5 punktową przewagę nad Küttelem. Lider Pucharu Świata, Anders Jacobsen po skoku na 91,5 metra plasował się na czternastej pozycji. W drugiej próbie Norweg uzyskał rezultat o 2,5 metra lepszy, dzięki czemu awansował na 7. miejsce. Jako pierwszy z dwóch wspólnie zajmujących trzecią pozycję zawodników, z racji niższego numeru startowego, swój skok oddał Thomas Morgenstern i uzyskał 95 metrów. Simon Ammann wylądował metr dalej, dzięki czemu zapewnił sobie medal. Andreas Küttel po próbie na 92 metry stracił szanse na medal mistrzostw świata i ostatecznie został sklasyfikowany na 5. miejscu. Prowadzący po pierwszej kolejce Adam Małysz ponownie uzyskał najlepszy wynik serii - 99,5 metra i zdobył czwarty indywidualny tytuł mistrza świata w skokach narciarskich. Polak uzyskał 21,5 punktu przewagi nad srebrnym medalistą, Ammannem. Brązowy medal wywalczył Morgenstern[19].
Złoty medal Adama Małysza[edytuj | edytuj kod]
Nie wliczając tzw. zasady podwójnego mistrzostwa, według której mistrzowie olimpijscy z lat 1924-1984 automatycznie zostawali mistrzami świata, Adam Małysz jako pierwszy zawodnik w historii zdobył cztery złote medale mistrzostw świata w konkurencjach indywidualnych w skokach narciarskich[20].
Medaliści[edytuj | edytuj kod]
Konkurs indywidualny na skoczni HS 134 (24.02.2007)[edytuj | edytuj kod]
Medal | Imię i nazwisko | Skok 1 | Skok 2 | Noty za styl • • • • |
Nota łączna | Strata |
---|---|---|---|---|---|---|
Simon Ammann | 125,0 m 123,0 pkt |
134,5 m 143,1 pkt |
19,0 • 19,0 • 19,0 • |
266,1 pkt | - | |
Harri Olli | 124,0 m 120,2 pkt |
136,5 m 145,7 pkt |
265,9 pkt | 0,2 pkt | ||
Roar Ljøkelsøy | 123,0 m 118,9 pkt |
135,0 m 144,0 pkt |
262,9 pkt | 3,2 pkt |
Konkurs drużynowy na skoczni HS 134 (25.02.2007)[edytuj | edytuj kod]
Medal | Kraj | Imię i nazwisko | Skok 1 | Skok 2 | Noty za styl • • • • |
Nota łączna zawodnika | Nota łączna drużyny | Strata |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Austria | Wolfgang Loitzl | 125,0 m 123,0 pkt |
133,5 m 139,8 pkt |
18,0 • 18,0 • 18,5 • 18,5 • |
262,8 pkt | 1000,2 pkt | - | |
Gregor Schlierenzauer | 123,5 m 118,8 pkt |
117,5 m 107,5 pkt |
17,5 • 17,5 • 17,5 • |
225,3 pkt | ||||
Andreas Kofler | 130,0 m 133,5 pkt |
128,5 m 129,3 pkt |
18,5 • 18,5 • |
262,8 pkt | ||||
Thomas Morgenstern | 126,0 m 125,3 pkt |
125,0 m 123,0 pkt |
18,0 • 18,0 • |
248,3 pkt | ||||
Norwegia | Tom Hilde | 122,5 m 115,5 pkt |
130,5 m 133,9 pkt |
249,4 pkt | 953,3 pkt | 46,9 pkt | ||
Anders Bardal | 119,0 m 110,7 pkt |
114,5 m 101,6 pkt |
17,5 • |
212,3 pkt | ||||
Anders Jacobsen | 122,0 m 116,1 pkt |
117,0 m 106,6 pkt |
222,7 pkt | |||||
Roar Ljøkelsøy | 134,0 m 142,7 pkt |
126,5 m 126,2 pkt |
19,0 • 18,0 • 18,0 • |
268,9 pkt | ||||
Japonia | Shōhei Tochimoto | 118,0 m 107,4 pkt |
110,0 m 91,5 pkt |
17,0 • 17,0 • 16,5 • |
198,9 pkt | 905,9 pkt | 94,3 pkt | |
Takanobu Okabe | 121,0 m 114,3 pkt |
120,0 m 111,5 pkt |
17,5 • 17,5 • |
225,8 pkt | ||||
Daiki Itō | 117,0 m 106,6 pkt |
131,5 m 136,7 pkt |
17,5 • 17,0 • 18,5 • |
243,3 pkt | ||||
Noriaki Kasai | 128,0 m 128,9 pkt |
117,5 m 109,0 pkt |
18,5 • 18,0 • 17,5 • |
237,9 pkt |
Konkurs indywidualny na skoczni HS 100 (03.03.2007)[edytuj | edytuj kod]
Medal | Imię i nazwisko | Skok 1 | Skok 2 | Noty za styl • • • • |
Nota łączna | Strata |
---|---|---|---|---|---|---|
Adam Małysz | 102,0 m 141,0 pkt |
99,5 m 136,0 pkt |
277,0 pkt | - | ||
Simon Ammann | 96,5 m 127,0 pkt |
96,0 m 128,5 pkt |
19,0 • 18,5 • 19,0 • |
255,5 pkt | 21,5 pkt | |
Thomas Morgenstern | 95,0 m 127,0 pkt |
95,0 m 127,5 pkt |
19,0 • |
254,5 pkt | 22,5 pkt |
Klasyfikacja medalowa[edytuj | edytuj kod]
Klasyfikacja medalowa | |||||
Lp. | Państwo | złoto |
srebro |
brąz |
razem |
---|---|---|---|---|---|
1 | Szwajcaria | 1 | 1 | – | 2 |
2 | Austria | 1 | – | 1 | 2 |
3 | Polska | 1 | – | – | 1 |
4 | Norwegia | – | 2 | – | 2 |
5 | Finlandia | – | 1 | - | 1 |
6 | Japonia | – | – | 1 | 1 |
Wyniki[edytuj | edytuj kod]
Kwalifikacje do konkursu indywidualnego na skoczni HS 134 (23.02.2007)[edytuj | edytuj kod]
Legenda:
- pq - zawodnik ma zapewnioną kwalifikację dzięki pozycji w pierwszej "15" klasyfikacji Pucharu Świata
- Q - zawodnik zakwalifikował się do konkursu głównego
- nq - zawodnik odpadł w kwalifikacjach
Konkurs indywidualny na skoczni HS 134 (24.02.2003)[edytuj | edytuj kod]
Miejsce | Zawodnik | Państwo | Skok 1 | Skok 2 | Punkty |
---|---|---|---|---|---|
1 | Simon Ammann | Szwajcaria | 125,0 | 134,5 | 266,1 |
2 | Harri Olli | Finlandia | 124,0 | 136,5 | 265,9 |
3 | Roar Ljøkelsøy | Norwegia | 123,0 | 135,0 | 262,9 |
4 | Adam Małysz | Polska | 123,0 | 133,0 | 258,3 |
5 | Thomas Morgenstern | Austria | 122,0 | 131,5 | 255,3 |
6 | Janne Ahonen | Finlandia | 123,0 | 130,0 | 249,9 |
7 | Dmitrij Wasiljew | Rosja | 121,0 | 125,5 | 235,2 |
8 | Andreas Kofler | Austria | 118,0 | 125,0 | 231,9 |
9 | Martin Koch | Austria | 117,5 | 123,5 | 225,3 |
10 | Gregor Schlierenzauer | Austria | 115,0 | 124,5 | 223,6 |
11 | Arttu Lappi | Finlandia | 116,5 | 122,5 | 223,2 |
12 | Tom Hilde | Norwegia | 111,5 | 128,0 | 222,6 |
13 | Kamil Stoch | Polska | 117,5 | 121,0 | 221,3 |
14 | Anders Jacobsen | Norwegia | 114,5 | 122,5 | 219,6 |
15 | Jörg Ritzerfeld | Niemcy | 116,0 | 121,5 | 219,5 |
16 | Shōhei Tochimoto | Japonia | 117,0 | 121,0 | 219,4 |
17 | Dmitrij Ipatow | Rosja | 108,5 | 127,5 | 214,3 |
18 | Matti Hautamäki | Finlandia | 118,0 | 116,5 | 212,6 |
19 | Andreas Küttel | Szwajcaria | 111,0 | 122,0 | 211,9 |
20 | Jakub Janda | Czechy | 108,0 | 124,5 | 210,5 |
21 | Takanobu Okabe | Japonia | 106,5 | 125,0 | 208,2 |
22 | Andrea Morassi | Włochy | 113,5 | 118,0 | 203,7 |
23 | Choi Yong-jik | Korea Południowa | 107,0 | 122,5 | 202,6 |
24 | Noriaki Kasai | Japonia | 108,5 | 120,5 | 202,2 |
25 | Roman Koudelka | Czechy | 108,5 | 119,0 | 198,0 |
26 | Radik Żaparow | Kazachstan | 107,5 | 116,0 | 189,3 |
27 | Sigurd Pettersen | Norwegia | 105,5 | 110,5 | 177,3 |
28 | David Lazzaroni | Francja | 105,5 | 110,0 | 174,4 |
29 | Daiki Itō | Japonia | 112,0 | 106,0 | 173,9 |
30 | Martin Schmitt | Niemcy | 113,0 | 103,0 | 171,3 |
31 | Ilja Roslakow | Rosja | 105,5 | – | 81,4 |
32 | Stephan Hocke | Niemcy | 104,5 | – | 80,1 |
33 | Rok Urbanc | Słowenia | 104,5 | – | 78,6 |
34 | Primož Pikl | Słowenia | 103,0 | – | 77,4 |
35 | Piotr Żyła | Polska | 103,0 | – | 76,9 |
36 | Nikołaj Karpienko | Kazachstan | 101,5 | – | 74,7 |
37 | Janne Happonen | Finlandia | 101,0 | – | 73,8 |
38 | Robert Mateja | Polska | 100,5 | – | 72,9 |
39 | Peter Žonta | Słowenia | 100,0 | – | 72,0 |
40 | Guido Landert | Szwajcaria | 100,0 | – | 71,5 |
41 | Witalij Szumbareć | Ukraina | 100,5 | – | 71,4 |
42 | Gregory Baxter | Kanada | 97,5 | – | 66,5 |
43 | Sebastian Colloredo | Włochy | 97,5 | – | 66,0 |
44 | Stefan Read | Kanada | 96,5 | – | 64,2 |
45 | Jernej Damjan | Słowenia | 94,5 | – | 60,6 |
45 | Antonín Hájek | Czechy | 94,5 | – | 60,6 |
47 | Denis Korniłow | Rosja | 96,0 | – | 59,3 |
48 | Jens Salumäe | Estonia | 92,5 | – | 57,0 |
49 | Tobias Bogner | Niemcy | 93,0 | – | 53,4 |
50 | Martin Mesík | Słowacja | 88,5 | – | 47,8 |
Konkurs drużynowy na skoczni HS 134 (25.02.2007)[edytuj | edytuj kod]
Miejsce | Kraj | Zawodnik | Skok 1 | Skok 2 | Wynik punktowy | Nota zespołu |
---|---|---|---|---|---|---|
1 | Austria | Wolfgang Loitzl | 125,0 | 133,5 | 262,8 | 1000,2 |
Gregor Schlierenzauer | 123,5 | 117,5 | 226,3 | |||
Andreas Kofler | 130,0 | 128,5 | 262,8 | |||
Thomas Morgenstern | 126,0 | 125,0 | 248,3 | |||
2 | Norwegia | Tom Hilde | 122,5 | 130,5 | 249,4 | 953,3 |
Anders Bardal | 119,0 | 114,5 | 212,3 | |||
Anders Jacobsen | 122,0 | 117,0 | 221,7 | |||
Roar Ljøkelsøy | 134,0 | 126,5 | 268,9 | |||
3 | Japonia | Shōhei Tochimoto | 118,0 | 110,0 | 198,9 | 905,9 |
Takanobu Okabe | 121,0 | 120,0 | 225,8 | |||
Daiki Itō | 117,0 | 131,5 | 243,3 | |||
Noriaki Kasai | 128,0 | 117,5 | 237,9 | |||
4 | Finlandia | Arttu Lappi | 104,5 | 112,5 | 177,1 | 869,8 |
Matti Hautamäki | 119,0 | 109,0 | 200,4 | |||
Harri Olli | 123,0 | 135,0 | 260,9 | |||
Janne Ahonen | 124,0 | 119,0 | 231,4 | |||
5 | Polska | Kamil Stoch | 129,0 | 120,0 | 241,7 | 857,2 |
Piotr Żyła | 115,0 | 111,5 | 194,7 | |||
Robert Mateja | 106,5 | 94,5 | 145,3 | |||
Adam Małysz | 133,5 | 131,5 | 275,5 | |||
6 | Rosja | Dmitrij Ipatow | 125,5 | 130,5 | 255,3 | 849,5 |
Ilja Roslakow | 117,0 | 113,0 | 204,5 | |||
Denis Korniłow | 120,5 | 107,0 | 199,5 | |||
Dmitrij Wasiljew | 113,5 | 110,5 | 190,2 | |||
7 | Szwajcaria | Simon Ammann | 136,0 | 135,0 | 285,3 | 839,1 |
Michael Möllinger | 115,0 | 106,5 | 186,2 | |||
Guido Landert | 113,5 | 105,5 | 181,7 | |||
Andreas Küttel | 108,0 | 112,5 | 185,9 | |||
8 | Niemcy | Stephan Hocke | 124,0 | 111,0 | 212,5 | 837,6 |
Tobias Bogner | 102,0 | 113,0 | 174,5 | |||
Jörg Ritzerfeld | 108,5 | 125,0 | 210,3 | |||
Martin Schmitt | 129,0 | 119,5 | 240,3 | |||
9 | Czechy | Roman Koudelka | 115,5 | – | 102,9 | 373,8 |
Jan Matura | 105,5 | – | 81,9 | |||
Antonín Hájek | 95,5 | – | 62,4 | |||
Jakub Janda | 127,0 | – | 126,6 | |||
10 | Słowenia | Primož Pikl | 106,0 | – | 83,8 | 372,9 |
Jernej Damjan | 118,5 | – | 108,8 | |||
Rok Urbanc | 95,5 | – | 61,9 | |||
Peter Žonta | 123,0 | – | 118,4 | |||
11 | Kazachstan | Asan Tachtachunow | 92,0 | – | 56,1 | 286,9 |
Iwan Karaułow | 95,5 | – | 62,4 | |||
Nikołaj Karpienko | 104,0 | – | 80,2 | |||
Radik Żaparow | 109,0 | – | 88,2 | |||
12 | Kanada | Trevor Morrice | 86,5 | – | 46,2 | 248,6 |
Graeme Gorham | 82,0 | – | 32,6 | |||
Gregory Baxter | 103,0 | – | 77,4 | |||
Stefan Read | 110,5 | – | 92,4 | |||
13 | Ukraina | Wołodymyr Traczuk | 74,0 | – | 22,2 | 221,2 |
Ołeksandr Łazarowicz | 90,0 | – | 51,0 | |||
Witalij Szumbareć | 95,5 | – | 62,4 | |||
Wołodymyr Boszczuk | 107,0 | – | 85,6 |
Kwalifikacje do konkursu indywidualnego na skoczni HS 100 (02.03.2007)[edytuj | edytuj kod]
Legenda:
- pq - zawodnik ma zapewnioną kwalifikację dzięki pozycji w pierwszej "15" klasyfikacji Pucharu Świata
- Q - zawodnik zakwalifikował się do konkursu głównego
- nq - zawodnik odpadł w kwalifikacjach
- DNS - zawodnik nie wystartował
- DSQ - dyskwalifikacja
Konkurs indywidualny na skoczni HS 100 (03.03.2007)[edytuj | edytuj kod]
Składy reprezentacji[edytuj | edytuj kod]
Reprezentacja Austrii na konkursy mistrzostw świata w skokach narciarskich w Sapporo składała się z sześciu zawodników. Trener Alexander Pointner powołał: Gregora Schlierenzauera, Thomasa Morgensterna, Andreasa Koflera, Martina Kocha, Wolfganga Loitzla i Mario Innauera[22]. We wszystkich konkurencjach udział wzięli: Morgenstern, Kofler i Schlierenzauer, Loitzl uczestniczył we dwóch konkursach, Koch w jednym, a Innauer nie został wytypowany do startu w żadnych zawodach.
Imię i nazwisko | Klub | Data urodzenia |
---|---|---|
Mario Innauer | SV Innsbruck-Bergisel | 10 stycznia 1990 |
Martin Koch | SV Villach | 22 stycznia 1982 |
Andreas Kofler | SV Innsbruck-Bergisel | 17 maja 1984 |
Wolfgang Loitzl | SC Bad Mitterndorf | 13 stycznia 1980 |
Thomas Morgenstern | SV Villach | 30 października 1986 |
Gregor Schlierenzauer | SV Innsbruck-Bergisel | 7 stycznia 1990 |
Kadra białoruska liczyła dwóch zawodników. Zarówno Maksim Anisimow, jak i Piotr Czaadajew[23] wzięli udział w kwalifikacjach do obu konkursów indywidualnych.
Imię i nazwisko | Klub | Data urodzenia |
---|---|---|
Maksim Anisimow | SC Mińsk | 5 kwietnia 1983 |
Piotr Czaadajew | COR Raubicze Mińsk | 21 lipca 1987 |
Trener drużny czeskiej, Richard Schallert wybrał pięciu skoczków na mistrzostwa świata. W składzie znaleźli się: Antonín Hájek, Jakub Janda, Roman Koudelka, Jan Matura i Ondřej Vaculík[23]. We wszystkich trzech konkurencjach udział wzięli Janda, Koudelka i Hájek, Matura wystartował w dwóch konkurencjach, a Vaculík w jednej.
Imię i nazwisko | Klub | Data urodzenia |
---|---|---|
Antonín Hájek | Dukla Liberec | 12 lutego 1987 |
Jakub Janda | Dukla Frenštát pod Radhoštěm | 27 kwietnia 1978 |
Roman Koudelka | LSK Lomnice nad Popelkou | 9 lipca 1989 |
Jan Matura | Dukla Liberec | 29 stycznia 1980 |
Ondřej Vaculík | Dukla Liberec | 12 maja 1986 |
Estonię na mistrzostwach w Sapporo reprezentował jeden skoczek narciarski - Jens Salumäe[1], który wystartował w obu kwalifikacjach do konkursów indywidualnych.
Imię i nazwisko | Klub | Data urodzenia |
---|---|---|
Jens Salumäe | Puijon Hiihtoseura | 15 marca 1981 |
Tommi Nikunen, szkoleniowiec fińskiej reprezentacji skoczków narciarskich powołał sześciu zawodników. Byli to: Janne Ahonen, Janne Happonen, Matti Hautamäki, Tami Kiuru, Arttu Lappi i Harri Olli[24]. Hautamäki, Olli i Ahonen uczestniczyli we wszystkich konkurencjach, Lappi we dwóch, Happonen w jednej, a Kiuru nie został powołany do żadnego z konkursów. Z uwagi na to, że tytuł mistrza świata na skoczni dużej z 2005 roku bronił Janne Ahonen, reprezentacja Finlandii wystawiła pięciu skoczków do kwalifikacji przed pierwszym konkursem indywidualnym.
Imię i nazwisko | Klub | Data urodzenia |
---|---|---|
Janne Ahonen | Lahden Hiihtoseura | 11 maja 1977 |
Janne Happonen | Puijon Hiihtoseura | 18 czerwca 1984 |
Matti Hautamäki | Puijon Hiihtoseura | 14 lipca 1981 |
Tami Kiuru | Lahden Hiihtoseura | 13 września 1976 |
Arttu Lappi | Puijon Hiihtoseura | 11 maja 1984 |
Harri Olli | Ounasvaaran Hiihtoseura | 15 stycznia 1985 |
Trener reprezentacji Francji, Pekka Niemelä powołał dwóch zawodników na mistrzostwa świata. Byli to: Vincent Descombes Sevoie i David Lazzaroni[23]. Obaj zawodnicy startowali w kwalifikacjach do dwóch konkursów indywidualnych.
Imię i nazwisko | Klub | Data urodzenia |
---|---|---|
Vincent Descombes Sevoie | Les Houches | 9 stycznia 1984 |
David Lazzaroni | Autrans | 4 lutego 1985 |
Skład reprezentacji Japonii, kierowanej przez Kari Ylianttilę był następujący: Daiki Itō, Kenshirō Itō, Noriaki Kasai, Takanobu Okabe, Shōhei Tochimoto i Fumihisa Yumoto[23]. W trzech konkursach uczestniczyli Kasai, Okabe i Daiki Itō, Tochimoto wziął udział w dwóch konkurencjach, Kenshirō Itō w jednej, a Yumoto w żadnej.
Imię i nazwisko | Klub | Data urodzenia |
---|---|---|
Daiki Itō | Tsuchiya Home | 27 grudnia 1985 |
Kenshirō Itō | Shimokawa Syogyo High School | 8 stycznia 1990 |
Noriaki Kasai | Tsuchiya Home | 6 czerwca 1972 |
Takanobu Okabe | Snow Brand | 26 października 1970 |
Shōhei Tochimoto | Sjoshi Gaken High School | 21 grudnia 1989 |
Fumihisa Yumoto | Tokyo Biso Kogyo | 23 kwietnia 1984 |
Szkoleniowiec kanadyjski, Tadeusz Bafia wytypował czterech skoczków narciarskich na mistrzostwa w Sapporo. Byli to: Gregory Baxter, Graeme Gorham, Trevor Morrice i Stefan Read[23]. Wszyscy czterej wzięli udział w kwalifikacjach do obu konkursów indywidualnych oraz w konkursie drużynowym.
Imię i nazwisko | Klub | Data urodzenia |
---|---|---|
Gregory Baxter | Altius Nordic Ski Club | 4 września 1989 |
Graeme Gorham | Altius Nordic Ski Club | 12 czerwca 1987 |
Trevor Morrice | Altius Nordic Ski Club | 23 września 1991 |
Stefan Read | Altius Nordic Ski Club | 7 maja 1987 |
W skład drużyny kazachskiej weszli: Iwan Karaułow, Nikołaj Karpienko, Aleksiej Korolow, Asan Tachtachunow i Radik Żaparow[23]. We wszystkich trzech konkurencjach wystartowali Karpienko i Żaparow, a Karaułow, Korolow i Tachtachunow zaliczyli po dwa starty.
Imię i nazwisko | Klub | Data urodzenia |
---|---|---|
Iwan Karaułow | V.K.O. Ridder | 23 czerwca 1980 |
Nikołaj Karpienko | CSKA Ałmaty | 10 sierpnia 1981 |
Aleksiej Korolow | Czimbulak | 20 czerwca 1987 |
Asan Tachtachunow | Ałma-Ata | 25 września 1986 |
Radik Żaparow | V.K.O. Ridder | 29 lutego 1984 |
Na mistrzostach w Sapporo Koreę Południową reprezentowało dwóch skoczków narciarskich: Choi Heung-chul i Choi Yong-jik[1]. Obaj wystąpili w kwalifikacjach do dwóch konkursów indywidualnych.
Imię i nazwisko | Klub | Data urodzenia |
---|---|---|
Choi Heung-chul | Muju Resort | 3 grudnia 1981 |
Choi Yong-jik | Muju Resort | 3 grudnia 1982 |
Niemiecki szkoleniowiec, Peter Rohwein wybrał sześciu zawodników na mistrzostwa świata. W składzie znaleźli się: Tobias Bogner, Stephan Hocke, Kevin Horlacher, Jörg Ritzerfeld, Martin Schmitt i Michael Uhrmann[25]. Uhrmann w wyniku kontuzji, której doznał w trakcie jednej z serii treningowych, zmuszony był do rezygnacji ze startu w konkursach mistrzostw świata[6]. We wszystkich konkursach uczestniczyli natomiast: Bogner, Hocke, Ritzerfeld i Schmitt. Horlacher nie został powołany do żadnej konkurencji.
Imię i nazwisko | Klub | Data urodzenia |
---|---|---|
Tobias Bogner | SK Berchtesgaden | 28 maja 1990 |
Stephan Hocke | WSV Oberhof | 20 października 1983 |
Kevin Horlacher | SC Degenfeld | 24 września 1989 |
Jörg Ritzerfeld | WSV Oberhof | 28 czerwca 1983 |
Martin Schmitt | SC Furtwangen | 29 stycznia 1978 |
Michael Uhrmann | WSV DJK Rastbüchl | 16 września 1978 |
Reprezentację Norwegii, prowadzoną przez trenera Mikę Kojonkoskiego, tworzyli: Anders Bardal, Tom Hilde, Anders Jacobsen, Roar Ljøkelsøy i Sigurd Pettersen[23]. W trzech konkurencjach uczestniczyli: Hilde, Jacobsen i Ljøkelsøy, Pettersen w dwóch, a Bardal w jednej.
Imię i nazwisko | Klub | Data urodzenia |
---|---|---|
Anders Bardal | Steinkier Skiklubb | 28 sierpnia 1982 |
Tom Hilde | Asker Skiklubb | 22 września 1987 |
Anders Jacobsen | Ringkollen Skiklubb | 17 lutego 1985 |
Roar Ljøkelsøy | Orkdal IL / Trønderhopp | 31 maja 1976 |
Sigurd Pettersen | Rollag Veggli | 28 lutego 1980 |
Do startu w mistrzostwach świata zostało powołanych pięciu reprezentantów Polski. Drużyna ta pod okiem trenera Hannu Lepistö wystąpiła w składzie: Stefan Hula, Adam Małysz, Robert Mateja, Kamil Stoch i Piotr Żyła[23]. Start we wszystkich trzech konkurencjach zaliczyli: Mateja, Małysz, Stoch i Żyła, a Hula nie wziął udziału w żadnych zawodach mistrzostw świata.
Imię i nazwisko | Klub | Data urodzenia |
---|---|---|
Stefan Hula | SS-R LZS Sokół Szczyrk | 29 września 1986 |
Adam Małysz | KS Wisła Ustronianka | 3 grudnia 1977 |
Robert Mateja | TS Wisła Zakopane | 5 października 1974 |
Kamil Stoch | ŁKS Poroniec | 25 maja 1987 |
Piotr Żyła | KS Wisła Ustronianka | 16 stycznia 1987 |
Kadrę rosyjską, którą do mistrzostw świata przygotowywał Wolfgang Steiert, tworzyło pięciu zawodników: Ildar Fatkullin, Dmitrij Ipatow, Denis Korniłow, Ilja Roslakow i Dmitrij Wasiljew[23]. Spośród nich we wszystkich konkursach uczestniczyli: Ipatow, Korniłow, Roslakow i Wasiljew, a Fatkullin w żadnym.
Imię i nazwisko | Klub | Data urodzenia |
---|---|---|
Ildar Fatkullin | Lokomotiw Ufa | 16 października 1982 |
Dmitrij Ipatow | OSVSM Magadan | 30 czerwca 1984 |
Denis Korniłow | Nowogród WWS | 17 sierpnia 1986 |
Ilja Roslakow | Moskwa WVSM | 18 lutego 1983 |
Dmitrij Wasiljew | Lokomotiw Ufa | 26 grudnia 1979 |
Rumunię reprezentował jeden skoczek narciarski - Mihai Damian[1]. Wziął udział w obu kwalifikacjach.
Imię i nazwisko | Klub | Data urodzenia |
---|---|---|
Mihai Damian | CS Dinamo Braszów | 2 lutego 1990 |
Jedynym skoczkiem słowackim, który uczestniczył w mistrzostwach świata w Sapporo był Martin Mesík[23], który wystartował w kwalifikacjach do obu konkursów indywidualnych.
Imię i nazwisko | Klub | Data urodzenia |
---|---|---|
Martin Mesík | Vimar Bańska Bystrzyca | 17 października 1979 |
Drużyna Słowenii kierowana przez fińskiego szkoleniowca, Ari-Pekka Nikkolę, liczyła pięciu skoczków. Byli to: Rok Benkovič, Jernej Damjan, Robert Kranjec, Primož Pikl, Rok Urbanc i Peter Žonta[23]. Damjan, Urbanc, Pikl i Žonta wzięli udział we wszystkich trzech konkursach, Benkovič uczestniczył w jednym konkursie, a Kranjec nie wziął udział w żadnej z konkurencji. Dzięki temu, że w 2005 roku Benkovič zdobył tytuł mistrza świata na skoczni normalnej, w konkursie na tym samym obiekcie w Sapporo, drużyna słoweńska mogła wystawić pięciu zawodników.
Imię i nazwisko | Klub | Data urodzenia |
---|---|---|
Rok Benkovič | SSK Menges | 20 marca 1986 |
Jernej Damjan | SSK Ilirija Lublana | 28 maja 1983 |
Robert Kranjec | SK Triglav Kranj | 16 lipca 1981 |
Primož Pikl | SSK Ljubno BTC | 25 sierpnia 1982 |
Rok Urbanc | SK Triglav Kranj | 28 lutego 1985 |
Peter Žonta | SD Dolomiti Lublana | 9 stycznia 1979 |
W skład drużyny Stanów Zjednoczonych weszło dwóch zawodników - Alan Alborn i Clint Jones[23]. Obaj wystartowali w obu konkurencjach indywidualnych.
Imię i nazwisko | Klub | Data urodzenia |
---|---|---|
Alan Alborn | Alaska Jumping Club | 13 grudnia 1980 |
Clint Jones | Steamboat Springs Winter Sports | 5 października 1984 |
Trener reprezentacji Szwajcarii, Berni Schödler wybrał czterech zawodników na mistrzostwa świata. W składzie znaleźli się: Simon Ammann, Andreas Küttel, Guido Landert i Michael Möllinger[23]. We wszystkich konkurencjach udział wzięli wszyscy reprezentanci Szwajcarii poza Möllingerem, który zaprezentował się w dwóch zawodach.
Imię i nazwisko | Klub | Data urodzenia |
---|---|---|
Simon Ammann | RG Churfirsten | 25 czerwca 1981 |
Andreas Küttel | SC Einsiedeln | 25 kwietnia 1979 |
Guido Landert | Speer Ebnat-Kappel | 3 listopada 1985 |
Michael Möllinger | SC Einsiedeln | 25 października 1980 |
Ukrainę na mistrzostwach w 2007 roku reprezentowało czterech zawodników. Byli to: Wołodymyr Boszczuk, Ołeksandr Łazarowicz, Witalij Szumbareć i kombinator norweski, Wołodymyr Traczuk[1]. Boszczuk, Łazarowicz i Szumbareć wystąpili we wszystkich trzech konkurencjach, a Traczuk został powołany tylko do konkursu drużynowego.
Imię i nazwisko | Klub | Data urodzenia |
---|---|---|
Wołodymyr Boszczuk | Wierchownia | 3 sierpnia 1982 |
Ołeksandr Łazarowicz | Ukraina Worochta | 30 sierpnia 1984 |
Witalij Szumbareć | Krzemieniec | 14 lipca 1983 |
Wołodymyr Traczuk | Krzemieniec[26] | 3 stycznia 1985[27] |
Reprezentacja Włoch, prowadzona przez Roberto Cecona składała się z dwóch zawodników[23]. Zarówno Sebastian Colloredo, jak i Andrea Morassi wystartowali w kwalifikacjach do obu konkursów indywidualnych.
Imię i nazwisko | Klub | Data urodzenia |
---|---|---|
Sebastian Colloredo | G.S. Fiamme Gialle | 9 września 1987 |
Andrea Morassi | C.S. Forestale | 30 sierpnia 1988 |
Upadki[edytuj | edytuj kod]
W trakcie serii konkursowych, kwalifikacyjnych i treningowych rozegranych w ramach mistrzostw świata w Sapporo odnotowano dwa upadki skoczków narciarskich. Pierwszy z nich miał miejsce 21 lutego 2007 podczas drugiej serii treningowej przed kwalifikacjami do konkursu indywidualnego na skoczni dużej. Zawodnikiem, który nie ustał swojej próby był Michael Uhrmann. W wyniku upadku niemiecki skoczek doznał kontuzji kości śródstopia w prawej nodze, co uniemożliwiło mu start w mistrzostwach świata[6].
Podczas pierwszej serii konkursowej zawodów na skoczni Miyanomori upadł Harri Olli[28]. Reprezentant Finlandii uzyskał 93,5 metra i mimo upadku, dzięki temu, że jego odległość stanowiła ponad 90% najdłuższego wyniku pierwszej serii, awansował do serii finałowej jako lucky loser[29].
W pozostałych startach nie odnotowano żadnego upadku.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Oficjalnie zostało zgłoszonych 79 zawodników. W konkursie drużynowym wystartował także kombinator norweski - Wołodymyr Traczuk.
- ↑ Nie wliczono tzw. "podwójnego mistrzostwa", traktując niezależnie konkursy olimpijskie i konkursy mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym. Do 1980 roku każdy medalista olimpijski automatycznie stawał się medalistą mistrzostw świata.
- ↑ W tabeli podano oficjalne rekordy skoczni obowiązujące przed rozpoczęciem mistrzostw świata.
- ↑ Nieoficjalny rekord należał do Andersa Bardala, który w 2006 roku uzyskał 102,5 metra w zawodach Pucharu Konynentalnego. Od 2005 roku rekord skoczni mógł zostać pobity tylko w zawodach Pucharu Świata, mistrzostwach świata lub zimowych igrzyskach olimpijskich, w związku z czym rekord Bardala nie został uznany za oficjalny rekord skoczni. Rekordzista skoczni, Noriaki Kasai uzyskał 101 metrów w zawodach nieoficjalnych, jednak miało to miejsce w 2004 roku, kiedy to uznawano każdy rekord skoczni, niezależnie od rangi zawodów, podczas których został on ustanowiony.
- ↑ Nieoficjalny rekord skoczni ustanowił Yusuke Kaneko, który 25 marca 2005 uzyskał 145 metrów w zawodach krajowych.
- ↑ Dyskwalifikacja za nieregulaminowy kombinezon.
- ↑ Skok z upadkiem. Zawodnik zajmował po pierwszej serii 47. miejsce, jednak zakwalifikował się do serii finałowej jako lucky loser. Zgodnie z regulaminem FIS jeżeli skoczek uzyska odległość większą niż 90% najdłuższej odległości pierwszej serii, a następnie upadnie, to awansuje do serii finałowej.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Andrzej Mysiak: Skoki Narciarskie - Od 9 pierwszy trening w Sapporo (Aktualizacja 2). skokinarciarskie.pl, 21 lutego 2007. [dostęp 2010-09-19]. (pol.).
- ↑ Skoki narciarskie - Puchar Świata 2006/2007. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2010-09-15]. (pol.).
- ↑ Tadeusz Mieczyński: Skoki Narciarskie: Jacobsen faworytem bukmacherów do tytułu MŚ w Sapporo. skijumping.pl, 20 lutego 2007. [dostęp 2010-09-15]. (pol.).
- ↑ Andrzej Mysiak: Skoki Narciarskie - Przed Mistrzostwami Świata w Sapporo. skokinarciarskie.pl, 20 lutego 2007. [dostęp 2010-09-15]. (pol.).
- ↑ Paweł Guzik: Skoki Narciarskie: Kto jedzie po złoto?. skijumping.pl, 21 lutego 2007. [dostęp 2010-09-15]. (pol.).
- ↑ a b c Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie - Uhrmann w szpitalu. Nie wystąpi na MŚ (Aktualizacja). skokinarciarskie.pl, 21 lutego 2007. [dostęp 2010-09-15]. (pol.).
- ↑ Skoki Narciarskie - Willingen (Upland), Puchar Świata 2006/2007. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2010-09-15]. (pol.).
- ↑ Skoki Narciarskie - Mistrzostwa Świata 2005. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2010-09-15]. (pol.).
- ↑ Tadeusz Mieczyński: Skoki Narciarskie: Walter Hofer tłumaczy zasady uznawania rekordów skoczni. skijumping.pl, 16 marca 2005. [dostęp 2010-09-19]. (pol.).
- ↑ Sapporo HS 100. skisprungschanzen.com. [dostęp 2010-09-19]. (niem.).
- ↑ Sapporo HS 134. skisprungschanzen.com. [dostęp 2010-09-13]. (niem.).
- ↑ FIS Nordic World Ski Championships 2007, Sapporo / JPN, Ski Jumping, Large Hill Individual, Results Qualification. fis-ski.com. [dostęp 2010-09-14]. (ang.).
- ↑ FIS Nordic World Ski Championships 2007, Sapporo / JPN, Ski Jumping, Large Hill Individual, Official Results. fis-ski.com. [dostęp 2010-09-14]. (ang.).
- ↑ FIS Nordic World Ski Championships 2007, Sapporo / JPN, Ski Jumping, Large Hill Team, Official Results. fis-ski.com. [dostęp 2010-09-14]. (ang.).
- ↑ FIS Nordic World Ski Championships 2007, Sapporo / JPN, Ski Jumping, Normal Hill Individual, Results Qualification. fis-ski.com. [dostęp 2010-09-14]. (ang.).
- ↑ FIS Nordic World Ski Championships 2007, Sapporo / JPN, Ski Jumping, Normal Hill Individual, Official Results. fis-ski.com. [dostęp 2010-09-14]. (ang.).
- ↑ Paweł Stawowczyk: Skoki narciarskie - Ammann Mistrzem Świata, Olli drugi, Małysz czwarty. skokinarciarskie.pl, 24 lutego 2007. [dostęp 2010-09-28]. (pol.).
- ↑ Paweł Stawowczyk: Skoki narciarskie - MŚ: Austria zdobywa złoto. skokinarciarskie.pl, 25 lutego 2007. [dostęp 2010-09-28]. (pol.).
- ↑ Paweł Stawowczyk: Skoki narciarskie - MŚ: Małysz deklasuje rywali i zdobywa złoty medal!. skokinarciarskie.pl, 3 marca 2007. [dostęp 2010-09-28]. (pol.).
- ↑ Skoki narciarskie - Zwycięzcy Mistrzostw Świata. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2010-09-29]. (pol.).
- ↑ Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie - MŚ Sapporo: Austriacy najlepsi w kwalifikacjach. skokinarciarskie.pl, 2 marca 2007. [dostęp 2010-09-17]. (pol.).
- ↑ Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie - Austriacy na Mistrzostwa Świata. skokinarciarskie.pl, 13 lutego 2007. [dostęp 2010-09-19]. (pol.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Tadeusz Mieczyński: Skoki Narciarskie: MŚ w Sapporo: Składy ekip. skijumping.pl, 19 lutego 2007. [dostęp 2010-09-19]. (pol.).
- ↑ Katarzyna Gucewicz: Skoki Narciarskie - Ahonen Mistrzem Finlandii. Kadra Finów do Sapporo. skokinarciarskie.pl, 14 lutego 2007. [dostęp 2010-09-29]. (pol.).
- ↑ Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie - Peter Rohwein wybrał skład na MŚ. skokinarciarskie.pl, 12 lutego 2007. [dostęp 2010-09-29]. (pol.).
- ↑ FIS Nordic World Ski Championships 2007, Ski Jumping - Large Hill Team, Start List. fis-ski.com. [dostęp 2010-09-16]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: TRACHUK Volodymyr. fis-ski.com. [dostęp 2010-09-16]. (ang.).
- ↑ Krzysztof Baraniak: Adam Małysz mistrzem świata w Sapporo!!!. wiadomosci24.pl, 3 marca 2007. [dostęp 2010-09-19]. (pol.).
- ↑ Skoki narciarskie - Zasady Pucharu Świata. sport24.pl. [dostęp 2010-09-19]. (pol.).
Źródła[edytuj | edytuj kod]
- Wyniki konkursów na oficjalnej stronie Międzynarodowej Federacji Narciarskiej. fis-ski.com. [dostęp 2010-09-29]. (ang.).