Wiktor Głuski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiktor Głuski
sierżant MO sierżant MO
Data i miejsce urodzenia

2 maja 1914/1917
Mociewicze

Data i miejsce śmierci

8 czerwca 1992
Gdańsk

Przebieg służby
Lata służby

1941–1958

Formacja

Armia Czerwona (1941–1943)
Ludowe Wojsko Polskie (1943–1944)
Urząd Bezpieczeństwa (1944–1956)
Milicja Obywatelska (1956–1958)

Jednostki

1 Warszawska Dywizja Piechoty
PUBP w Olkuszu
PUBP w Sandomierzu
PUBP w Busko
PUBP w Ostrowcu Świętokrzyskim
WUBP w Kielcach

Stanowiska

pracownik WUBP w Lublinie
kierownik PUBP w Olkuszu
kierownik PUBP w Sandomierzu
szef PUBP w Stopnicy
szef PUBP w Opatowie
naczelnik wydziału IV WUBP w Kielcach
Inspektor ds. Szkolenia Zawodowego w WUBP w Kielcach
miejski komendant MO w Ostrowcu Świętokrzyskim

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Późniejsza praca

funkcjonariusz aparatu bezpieczeństwa i MO

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Wiktor Głuski (ur. 2 maja 1914[1] lub 1917[2] w Mociewiczach, zm. 8 czerwca 1992 w Gdańsku) – żołnierz Armii Czerwonej i Wojska Polskiego, major aparatu bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej, zdegradowany do stopnia sierżanta.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Przed wojną był urzędnikiem. Od maja 1941 służył w Armii Czerwonej, w lipcu 1943 wstąpił do 1 DP im. T. Kościuszki, w której był sierżantem. W 1944 odbył szkolenie w szkole NKWD w Kujbyszewie. 21 sierpnia 1944 został funkcjonariuszem aparatu bezpieczeństwa. Początkowo był funkcjonariuszem Wydziału Kontrwywiadu Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Lublinie, a 12 stycznia 1945 został mianowany kierownikiem Grupy Operacyjnej UB na powiat Olkusz. Od 1 lutego 1945 kierownik PUBP w Olkuszu, od 1 maja 1945 kierownik PUBP w Sandomierzu, od 1 października 1947 szef Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Busku-Zdroju, od 1 września 1948 szef PUBP w Ostrowcu Świętokrzyskim, od 1 grudnia 1950 naczelnik Wydziału IV WUBP w Kielcach, od 1 listopada 1953 inspektor ds. szkolenia zawodowego. Od września 1954 był słuchaczem w Dwuletniej Szkole Partyjnej przy KC PZPR i przeszedł do pracy w aparacie partyjnym. Zwolniony ze służby w aparacie bezpieczeństwa 30 sierpnia 1956. 15 marca 1957 został przyjęty do MO i mianowany miejskim komendantem MO w Ostrowcu Świętokrzyskim, jednak rozkazem z 5 sierpnia 1958 został zdegradowany do stopnia sierżanta za „nadużycie stanowiska służbowego”.

Uchwałą Prezydium KRN z 17 września 1946 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[3].

Pochowany na Cmentarzu Łostowickim w Gdańsku.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Rok pierwszy. Powstanie i działalność aparatu bezpieczeństwa publicznego na Lubelszczyźnie (lipiec 1944 - czerwiec 1945), red. Sławomir Poleszak, Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa 2004.
  • Aparat bezpieczeństwa w Polsce. Kadra kierownicza (1944–1956) t. I, red. Krzysztof Szwagrzyk, Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa 2005.