Wiktor Groszkowski
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
farmaceuta, samorządowiec |
| Stanowisko |
wiceprezydent Łodzi (1923–1927) |
| Partia | |
| Odznaczenia | |
| |
Wiktor Groszkowski (ur. 17 października 1868 w Kościelnicy, zm. 18 sierpnia 1936 w Łodzi) – wiceprezydent Łodzi, aptekarz.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Od 1892 był zarządcą apteki Kazimierza Leinwebera na pl. Wolności w Łodzi, następnie dzierżawił ją w latach 1899–1909. W 1909 otworzył aptekę przy ul. Konstantynowskiej 17 (ob. ul. Legionów 17). Posiadał własne laboratorium farmaceutyczne, ponadto założył Instytut Wód Mineralnych i Sztucznych przy ul. 6 Sierpnia 98, który prowadził do 1940[1].
W 1914 po ucieczce władz carskich z Łodzi uczestniczył w działalności Głównego Komitetu Obywatelskiego zastępującego władze miejskie. Działał w Sekcji Zaprowiantowania Miasta – skupował żywność poza Łodzią i sprowadzał ją do niej. Uczestniczył w pracach Komitetu Opałowego wydzielając opał instytucjom i mieszkańcom miasta. Działał również Komitecie Obywatelskim Niesienia Pomocy Biednym oferując tanie pożyczki ubogim, a także w Komitecie Tanich i Bezpłatnych Kuchni oferując biednym ciepłe posiłki. W okresie okupacji niemieckiej w 1915 odmówił członkostwa w Radzie Miejskiej w Łodzi z nominacji władz okupacyjnych, w konsekwencji zostając osadzonym na 6 miesięcy w obozie jenieckim w Beniaminowie koło Nieporętu[1].
Od 1919 przez kilka lat wraz z Janem Stypułkowskim oraz Ryszardem Pfeifferem prowadził wydawnictwo „Kurier Łódzki”[2]. W 1923 został wybrany do Rady Miejskiej w Łodzi. W tym samym roku został wiceprezydentem miasta – funkcję tę piastował do 1927. Był jednym z inicjatorów budowy kanalizacji w mieście, budowy szkół i pierwszych łódzkich przedszkoli, zakładu rentgenowskiego. Był jednym z inicjatorów budowy pomnika Tadeusza Kościuszki oraz powstania Nagrody Literackiej miasta Łodzi. Był współtwórcą Stowarzyszenia Robotników Chrześcijańskich w Łodzi, którego początkowo był wiceprezesem, a od 1919 prezesem. Działał w Łódzkim Chrześcijańskim Towarzystwie Dobroczynności, Komitecie Kolonii Letnich dla Biednych i Chorych Dzieci i w Komitecie Opieki Szkolnej[3][4]. Wspierał inicjatywę „Kropla Mleka” związaną z opieką nad noworodkami i ich matkami. Był również członkiem i założycielem Stowarzyszenia Aptekarzy w Łodzi, członkiem oddziału łódzkiego Towarzystwa Opieki Szkolnej, wiceprezesem Towarzystwa Teatralnego w Łodzi oraz założycielem i prezesem Rady Nadzorczej spółki akcyjnej „Fabryka Papy Dachowej i Produktów Smołowcowych „Gospodarz” w Sieradzu”[1].
Został pochowany w grobie ziemnym na cmentarzu katolickim przy ul. Ogrodowej w Łodzi[1][5].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Pro Ecclesia et Pontifice (1923)
- Odznaka Powstańcza nadana przez Związek Byłych Uczestników Powstań Narodowych RP (1932)[3][4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Stanisław Rachalewski, Zastygły nurt życia: Łódź, która odeszła, Zarząd Miasta, 1938, OCLC 297599585 [dostęp 2021-11-04].
- ↑ Leszek Olejnik, Z dziejów prasy łódzkiej. „Kurier Łódzki” i „Echo” – wydawnictwa Jana Stypułkowskiego (1919–1939), 1995, ISSN 0208-6050 [dostęp 2021-11-01] (pol.).
- ↑ a b Wiktor Groszkowski (1868–1936) – łódzki aptekarz, patriota, wzorowy obywatel i filantrop, [w:] Katarzyna Hanisz, Pamiętnik Jubileuszowego XXV Sympozjum Historii Farmacji, Krapkowice 2016.
- ↑ a b Łódzki słownik biograficzny – Wiktor Groszkowski (1868–1936)., [w:] Andrzej Kempa, Dziennik Łódzki, 18 lipca 1996.
- ↑ Wiktor Groszkowski 1936 w BillionGraves GPS Headstones | BillionGraves [online], pl.billiongraves.com [dostęp 2023-09-18].