Wiktor Pyć

Wiktor Pyć
	major
Data i miejsce urodzenia	10 kwietnia 1916 ; Janów Lubelski, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	19 lipca 2016 ; Lublin, III RP
	Przebieg służby
Lata służby	1942–1945
Siły zbrojne	Wojsko Polskie; Polskie Siły Zbrojne
Jednostki	5 Lwowski Dywizjon Artylerii Przeciwlotniczej; 5 Kresowa Dywizja Piechoty;
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa: kampania włoska;
	Odznaczenia

Wiktor Stanisław Pyć (ur. 10 kwietnia 1916 w Janowie Lubelskim, zm. 19 lipca 2016 w Lublinie) – polski stulatek, żołnierz, więzień łagrów, uczestnik II wojny światowej, major Wojska Polskiego^[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 10 kwietnia 1916 w Janowie Lubelskim^[1].

II wojna światowa (1939–1945)[edytuj | edytuj kod]

W październiku 1939 na Wołyniu został aresztowany przez NKWD (za rzekome szpiegostwo) i skazany na 5 lat łagrów. Wywieziono go do Kraju Ałtajskiego na Syberii. Na mocy układu Sikorski-Majski został objęty amnestią i wyszedł na wolność. W sierpniu 1942 wstąpił do Armii Andersa i służył w 5 Lwowskim Dywizjonie Artylerii Przeciwlotniczej. Od lutego 1944 w składzie 5. Kresowej Dywizji Piechoty 2. Korpusu Polskiego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie uczestniczył w kampanii włoskiej. Przeszedł cały szlak bojowy 2. Korpusu. Walczył pod Monte Cassino, Ankoną, Rimini oraz Bolonią^[1]^[2]^[3].

Po wojnie (1945–2016)[edytuj | edytuj kod]

Do 1965 mieszkał w Wielkiej Brytanii. Następnie wrócił do Polski i zamieszkał w Lublinie. Pracował jako monter w PKS^[2].

27 listopada 2009 za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za działalność na rzecz przemian demokratycznych w Polsce oraz działalność kombatancką i społeczną, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i działalności społecznej podsekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP Andrzej Duda w imieniu prezydenta Lecha Kaczyńskiego odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[4].

17 kwietnia 2016 w Lublinie uroczyście świętował swoje setne urodziny. Na obchodach obecny był m.in. p.o. szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych Jan Józef Kasprzyk, który wręczył jubilatowi pamiątkową szablę i odznaczył go medalem „Pro Patria”^[2].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2009)
Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami
Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino
Medal „Pro Patria” (2016)
inne odznaczenia polskie i brytyjskie

Źródło:^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d Nekrolog śp. Wiktora Pycia. Urząd do spraw kombatantów i osób represjonowanych. [dostęp 2016-09-12].
↑ ^a ^b ^c 100 rocznica urodzin Pana mjr. Wiktora Pycia. XIV Liceum Ogólnokształcące im. Zbigniewa Herberta w Lublinie. [dostęp 2016-07-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-30)].
↑ ak: Najlepsze życzenia! Setne urodziny majora. lublin.tvp.pl, 2016-04-17. [dostęp 2016-07-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-20)].
↑ Odznaczenia za zasługi dla Rzeczypospolitej. prezydent.pl, 2009-11-27. [dostęp 2016-07-25].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Zdjęcia z uroczystości setnych urodzin majora Wiktora Pycia [dostęp z dnia: 2016-07-25]

[nekrolog-1] Nekrolog śp. Wiktora Pycia. Urząd do spraw kombatantów i osób represjonowanych. [dostęp 2016-09-12].

[rocznica-2] 100 rocznica urodzin Pana mjr. Wiktora Pycia. XIV Liceum Ogólnokształcące im. Zbigniewa Herberta w Lublinie. [dostęp 2016-07-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-30)].

[3] : Najlepsze życzenia! Setne urodziny majora. lublin.tvp.pl, 2016-04-17. [dostęp 2016-07-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-20)].

[4] Odznaczenia za zasługi dla Rzeczypospolitej. prezydent.pl, 2009-11-27. [dostęp 2016-07-25].

[1]

[2]

[3]

[4]