Wilhelm Siemieński-Lewicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wilhelm Siemieński-Lewicki
Wilhelm Stanisław Józef
ilustracja
Herb
Dąbrowa
hrabia
Rodzina

Siemieńscy

Ojciec

Konstanty Siemieński

Matka

Olimpia z Lewickich

Żona

Zofia Celestyna z Lewickich[1]

Dzieci

Stanisław Siemieński-Lewicki

Wilhelm Siemieński-Lewicki
Data i miejsce urodzenia

4 kwietnia 1827
Pawłosiów

Data i miejsce śmierci

17 sierpnia 1901
Chorostków

Poseł do Sejmu Krajowego Galicji

kadencja III, IV

Okres

od 1871
do 1882

członek Izby Panów

austriackiej Rady Państwa

Okres

od 19 grudnia 1872
do 17 sierpnia 1901

Odznaczenia
Order Złotego Runa (Austria) Order Korony Żelaznej II klasy (Austro-Węgry) Krzyż Wielki Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego Kawaler Wielkiego Krzyża Orderu Grobu Świętego Kawaler/Dama Honoru i Dewocji – Zakon Maltański (SMOM)

Wilhelm Stanisław Józef Siemieński-Lewicki (ur. 4 kwietnia 1827 w Pawłosiowie, zm. 17 sierpnia 1901 w Chorostkowie) – poseł do Sejmu Krajowego Galicji III i IV kadencji (1870-1882), c.k. szambelan i tajny radca, członek Izby Panów w Wiedniu, hrabia, ziemianin[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Konstantego Siemieńskiego, właściciela dóbr w Galicji, c.k. szambelana i Olimpii Lewickiej (córka Józefa Kalasantego Lewickiego). W 1848 wstąpił do Gwardii Narodowej we Lwowie, pełnił funkcję sierżanta szwadronu kawalerii pod dowództwem Ludwika Jabłonowskiego, następnie komendanta szwadronu. W 1856 poślubił Zofię Lewicką, jedyną córkę Kajetana (brat ww. Olimpii), założyciela ordynacji chorostkowskiej[1]. Po śmierci teścia otrzymał 7 grudnia 1869 zezwolenie cesarskie na połączenie swojego nazwiska z nazwiskiem żony, co dawało mu równocześnie prawa do ordynacji[1]. Działalność polityczną rozpoczął 23 września 1871, gdy został wybrany na posła do Sejmu Krajowego w IV kurii obwodu Czortków, z okręgu wyborczego nr 10 Kopyczyńce-Husiatyn. Posłował do 1882, wcześniej 22 lutego 1869 otrzymał tytuł c.k. szambelana. Był dożywotnim członkiem Izby Panów w Radzie Państwa (od 19 grudnia 1872 do 17 sierpnia 1901)[3]. 24 czerwca 1880 został mianowany tajnym radcą. Od 1856 był członkiem Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego w okręgach podolskim i jarosławskim, gdzie w 1870 wszedł w skład rady powiatowej. W latach 1871–1877 był członkiem Rady Administracyjnej Galicyjskiego Towarzystwa Ubezpieczeń we Lwowie, w latach 1877–1881 członkiem Rady Nadzorczej Kolei Galicyjsko-Węgierskiej, w latach 1887–1901 prezesem Rady Nadzorczej Galicyjskiego Akcyjnego Banku Hipotecznego we Lwowie. W latach 1888–1896 był członkiem Komitetu do Spraw Chowu Koni w Galicji, jego konie brały często udział w lwowskich wyścigach zaprzęgów gdzie wzbudziły powszechny zachwyt. Oboje Siemieńscy-Lewiccy często bywali w Wiedniu, gdzie ich pojazdy uczestniczyły w konkursach i były wielokrotnie nagradzane.

Spośród odznaczeń posiadał austriackie Order Złotego Runa (1900) i Order Korony Żelaznej II kl. (1872), papieskie Order św. Grzegorza I kl. (1896) i Order Grobu Świętego I kl. (1885). Kawaler Honorowy Maltański (1854)[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Herbarz polski 1911 ↓, s. 188.
  2. a b Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Almanach Błękitny. Warszawa: 1908, s. 838-839.
  3. Józef Buszko, Polacy w parlamencie wiedeńskim – 1848-1918, Warszawa 1996, s. 368, 372, 378-380, 389, 397, 398, 403-406, 414, 423, 431

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]