Wincenty Skrzypczak
| |
 szeregowiec
| |
| Data i miejsce urodzenia |
3 marca 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
25 sierpnia 1967 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1916–1921 |
| Siły zbrojne |
Armia Cesarstwa Niemieckiego |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| |
| Odznaczenia | |
  
| |
Wincenty Skrzypczak (ur. 3 marca 1897 w Zakrzewie, zm. 25 sierpnia 1967 w Chwałkowie Kościelnym) – szeregowiec Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 3 marca 1897 w folwarku Zakrzewo, w rodzinie Tomasza, robotnika rolnego i Katarzyny z Michalaków[1]. W latach 1907–1911 ukończył cztery klasy szkoły powszechnej w Książu[2]. W 1911 wraz z rodziną przeprowadził się z Zakrzewa do majętności Książek pod Książem, gdzie wraz z ojcem został zatrudniony w charakterze robotnika rolnego[3].
Od 24 lipca 1916 do 24 grudnia 1918 służył w armii niemieckiej[4] na froncie francuskim[5]. 18 października 1918 pod Reims został ranny w głowę[6]. Wziął udział w powstaniu wielkopolskim jako ochotnik z bronią w ręku[7]. 31 grudnia 1918 brał udział w zdobywaniu miasta i garnizonu śremskiego z bronią[7]. 3 stycznia 1919 wstąpił jako ochotnik do 2. kompanii śremskiej[7]. Wziął udział w walkach pod Lesznem i w Kąkolewie[7], a także w Łomnicy[7]. Następnie walczył w szeregach 1. kompanii 6 pułku strzelców wielkopolskich, który 7 stycznia 1920 został przemianowany na 60 pułk piechoty[8].
27 czerwca 1920 dowódca 1. kompanii podporucznik Boguchwał Kołodziejczak we wniosku na odznaczenie Orderem Virtuti Militari napisał:
Dnia 1 czerwca br. przy ataku na wioskę Słobode odznaczył się swoją odwagą i śmiałością szereg. Wincenty Skrzypczak. Na przedpolu komp 1-szej znajdował się ciężko ranny żołnierz z 61 p.p. Wp. Ów ranny leżał na 600 m przed komp. w krzyżowym ogniu karabinów nieprzyjacielskich. Szer. odważył się z własnej intencji w największym ogniu nieprzyjacielskim rannego, który miał prawą nogę przez nabój wybuchowy rozstrzaskaną do sanitariusza komp. 1 przywlec
.
Wniosek został poparty przez dowódcę I batalionu porucznika Pawła Thomasa i dowódcę pułku podpułkownika Bernarda Śliwińskiego[10].
12 lipca 1921 został zwolniony z wojska[3][7]. Wrócił do Książka, gdzie pracował w charakterze robotnika dominialnego na deputat[11]. 11 września 1921 zawarł związek małżeński[3] z Franciszką Wacławską[5]. 21 czerwca 1931, po śmierci pierwszej żony, ożenił się ponownie z Agnieszką Kaźmierczak[5]. Miał pięcioro dzieci: Franciszka (ur. 1923), Wincentego (ur. 1925), Stanisława (ur. 1927), Stefana (ur. 1929) i Teresę (ur. 1932)[12]. Był członkiem Związku Rezerwistów w Książu[13]. 25 maja 1933 w kwestionariuszu kawalera Orderu Virtuti Militari napisał: „z powodu niemożności wyżywienia siebie i rodziny przy nikłym zarobku 70 zł miesięcznie, wnosi prośbę o przyznanie względnie wskazanie jakiegokolwiek stanowiska, w którymkolwiek urzędzie państwowym”[13]. Za pośrednictwem Biura Kapituły Orderu Virtuti Militari został zatrudniony przez Dyrekcję Okręgową Kolei Państwowych w Poznaniu, w charakterze pracownika czasowego[14], w Chwałkowie Kościelnym[15].
Zmarł 25 sierpnia 1967 w Chwałkowie[15][5] i tam został pochowany na cmentarzu parafialnym[15][5].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4296 – 19 maja 1921[16][17][18]
- Krzyż Walecznych – 28 kwietnia 1921[13][5]
- Wielkopolski Krzyż Powstańczy – 18 grudnia 1958[7]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kolekcja ↓, s. s. 1, 4.
- ↑ Kolekcja ↓, s. s. 2, 4.
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. s. 4.
- ↑ Kolekcja ↓, s. s. 3, 4.
- ↑ a b c d e f Wirtualna Izba Regionalna Gminy Książ Wielkopolski: Powstańcy Wielkopolscy Ziemi Ksiąskiej: Wincenty Skrzypczak (1897-1967), Chwałkowo Kościelne. Stowarzyszenie Nasza Gmina. [dostęp 2022-11-19].
- ↑ Kolekcja ↓, s. s. 1, 2.
- ↑ a b c d e f g Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Wielkopolskie Towarzystwo Genealogiczne „Gniazdo”. [dostęp 2022-11-19].
- ↑ Smoleń 1930 ↓, s. 14.
- ↑ Kolekcja ↓, s. s. 5, 6.
- ↑ Kolekcja ↓, s. s. 7.
- ↑ Kolekcja ↓, s. s. 11, 14.
- ↑ Kolekcja ↓, s. s. 2.
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. s. 3.
- ↑ Kolekcja ↓, s. s. 9–16.
- ↑ a b c Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego – baza on-line. Wielkopolskie Towarzystwo Genealogiczne „Gniazdo”. [dostęp 2022-11-19].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 18 lutego 1922, s. 103.
- ↑ Kolekcja ↓, s. s. 1.
- ↑ Smoleń 1930 ↓, s. 31.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Skrzypczak (Skrzypczyk) Wincenty. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.23-1750 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-17].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Bogusław Smoleń: Zarys historji wojennej 60-go pułku piechoty wielkopolskiej. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1930, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
- Polacy – żołnierze Armii Cesarstwa Niemieckiego w I wojnie światowej
- Powstańcy wielkopolscy (1918–1919)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1897
- Zmarli w 1967
- Żołnierze 60 Pułku Piechoty Wielkopolskiej
- Żołnierze Armii Wielkopolskiej
- Żołnierze piechoty II Rzeczypospolitej