Witalij Buluk
| Data i miejsce urodzenia |
21 grudnia 1969 |
|---|---|
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
| |
Witalij Wiktorowycz Buluk (ukr. Віталій Вікторович Булюк, ur. 21 grudnia 1969 w Hładkiwce w obwodzie chersońskim) – ukraiński samorządowiec i ekonomista, urzędnik administracji celnej. Od 13 sierpnia do 18 września 2022 de facto p.o. gubernatora okupowanego obwodu chersońskiego (p.o. szefa Chersońskiej Wojskowo-Cywilnej Administracji).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1990 ukończył szkołę wojskową w Doniecku ze specjalnością wojskowo-polityczną. W 1995 został absolwentem ekonomii i zarządzania produkcją na Kijowskim Narodowym Uniwersytecie Ekonomicznym, w 2008 prawoznawstwa na Tawrijskim Uniwersytecie Narodowym, zaś w 2011 administracji publicznej w lwowskim oddziale szkoły administracji publicznej przy prezydencie Ukrainy. W 2012 uzyskał stopień kandydata nauk ekonomicznych[1].
Od 1990 do 1991 pracował jako nauczyciel wychowania fizycznego, później jako dyrektor w prywatnym przedsiębiorstwie. Od 1996 zatrudniony jako urzędnik celny w służbach państwowych począwszy od stanowiska inspektora w Skadowsku. Był zastępcą szefa administracji celnej w obwodzie chersońskim (2003–2005) i mikołajowskim (2005–2007), następnie w latach 2007–2015 kierował służbą celną w obwodzie chersońskim. Został pozbawiony stanowiska po tzw. rewolucji godności, co w 2021 zostało sądownie uznane za niesłuszne[2]. Związał się z ugrupowaniem Nasz Kraj (zdelegalizowanym w roku 2022). Od 2010 przez trzy kadencje zasiadał w radzie obwodu chersońskiego, w tym od grudnia 2015 na stanowisku zastępcy przewodniczącego rady[1][3].
W 2022 zaangażował się w rosyjską inwazję na Ukrainę, m.in. pomagając w kwietniu 2022 zająć budynek lokalnej administracji (co stało się przyczyną oskarżenia go o zdradę stanu). 19 maja 2022 powołany na stanowisko zastępcy szefa Chersońskiej Wojskowo-Cywilnej Administracji (de facto zastępcy gubernatora obwodu chersońskiego w kontrze do prawowitych władz)[2][4].
Żonaty, ma troje dzieci. Wyróżniany licznymi odznaczeniami służbowymi i państwowymi, w tym orderem „Za zasługi” III klasy (2016)[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Булюк Віталій Вікторович. ks.ua. [dostęp 2022-08-20]. (ukr.).
- ↑ a b Депутата Херсонської облради "призначили" одним із заступників голови окупаційної облдержадміністрації. suspilne.media, 19 maja 2022. [dostęp 2022-08-20].
- ↑ Бессмертный Булюк – царь Херсонщины. Революция говорите?. antikor.com.ua, 20 kwietnia 2016. [dostęp 2022-08-20]. (ros.).
- ↑ Булюк Віталій Вікторович. chesno.org. [dostęp 2022-08-20]. (ukr.).
- ↑ Нагорода знайшла свого власника. kherson.sfs.gov.ua, 29 maja 2016. [dostęp 2022-08-20]. (ukr.).