Witigowo
| Opat | |
 Ilustracja z Gesta Witigowonis, pośrodku Matka Boska z Chrystusem, z jej prawej strony opat Witigowo a z lewej Pirmin, założyciel klasztoru Reichenau i jego pierwszy opat, Cod. Aug. perg. 205, Bl. 72r, Badische Landesbibliothek (BLB) | |
| Data śmierci |
16 września 997 |
|---|---|
| Opat klasztoru Reichenau | |
| Okres sprawowania |
985–997 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Śluby zakonne |
|
Witigowo (zm. 16 września 997) – duchowny Kościoła rzymskokatolickiego, opat klasztoru Reichenau (985–997)[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Witigowo pochodził najprawdopodobniej z terenów Dolnej Saksonii i Westfalii[1]. Wspierał Ottona III (980–1002), który 2 sierpnia 985 roku powołał go na opata Reichenau[1][2]. W 990 roku cesarz potwierdził przywileje nadane opactwu – immunitet, wolność od cła, prawo wyboru własnego opata[2].
Witigowo rozbudował Reichenau i rozwinął tamtejszą szkołę malarstwa[1]. Z jego inicjatywy powstały narteks i siedziba opatów (niem. Abtspfalz)[1][3] oraz wiele mniejszych kościołów i kaplic w okolicy Reichenau[4]. Freski przedstawiają sceny z życia Chrystusa w nawie środkowej kościoła św. Jerzego w Oberzell powstały najprawdopodobniej na jego zlecenie[5].
W 995 roku, z okazji dziesięciolecia sprawowania funkcji opata Reichenau przez Witigowo, mnich Purchard z Reichenau opisał jego działalność w dziele Gesta Witigowonis – poemacie w formie dialogu pomiędzy „Augią” – kobiecą personifikacją wyspy Reichenau a „Poetą” – Purchardem[6][4]. Reichenau skarży się na częste nieobecności Witigowo w opactwie; „Poeta” opisuje również jego projekty budowlane na wyspie, nazywając Witigowo „aureus abbas” – „złotym opatem”[6].
Witigowo często podróżował razem z cesarzem[1][4]. Podczas wizyty w Rzymie w 996 roku otrzymał od papieża Jana XV relikwie św. krwi[1].
Latem 996 roku konwent złożył na niego skargę i zmusił do rezygnacji z funkcji opata w 997 roku[1][7]. Jako powody skargi podawane są liczne nieobecności opata i jego kosztowne przedsięwzięcia budowlane[8].
Witigowo zmarł 16 września 997 roku[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i Immo Eberl: Witigowo. W: Historisches Lexikon der Schweiz. [dostęp 2016-10-18].
- ↑ a b Dieter Geuenich, Uwe Ludwig, Thomas Schilp: Nomen Et Fraternitas. Walter de Gruyter, 2008, s. 731. ISBN 978-3-11-020238-0. [dostęp 2016-10-23]. (niem.).
- ↑ Andrea Zur Nieden: Der Alltag der M”nche: Studien zum Klosterplan von St. Gallen. Diplomica Verlag, 2008, s. 178. ISBN 978-3-8366-6716-6. [dostęp 2016-10-23]. (niem.).
- ↑ a b c Eliza Garrison: Ottonian Imperial Art and Portraiture: The Artistic Patronage of Otto III and Henry II. Ashgate Publishing, Ltd.,, 2012, s. 12. ISBN 978-0-7546-6968-5. [dostęp 2016-10-23]. (ang.).
- ↑ G. Ebe: Der Deutsche Cicerone: Führer Durch Die Kunstschätze Der Länder Deutscher Zunge. BiblioBazaar, LLC, 2008, s. 6. ISBN 0-554-46498-5. (niem.).
- ↑ a b Badische Landesbibliothek: Die Handschriften des Klosters Reichenau. [dostęp 2016-10-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-12)]. (niem.).
- ↑ Andrea Zur Nieden: Der Alltag der M”nche: Studien zum Klosterplan von St. Gallen. Diplomica Verlag, 2008, s. 209. ISBN 978-3-8366-6716-6. [dostęp 2016-10-23]. (niem.).
- ↑ Dieter Geuenich, Uwe Ludwig, Thomas Schilp: Nomen Et Fraternitas. Walter de Gruyter, 2008, s. 733. ISBN 978-3-11-020238-0. [dostęp 2016-10-23]. (niem.).