Witold Majewski (wojskowy)

Witold Majewski
	pułkownik artylerii
Data urodzenia	2 kwietnia 1888
Data śmierci	1960
	Przebieg służby
Lata służby	do 1929 i 1939–1945
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Wojsko Polskie
Jednostki	7 dywizjon artylerii konnej; 3 Pułk Artylerii Konnej; 8 dywizjon artylerii konnej; 1 Dywizja Kawalerii; 22 pułk artylerii polowej
Stanowiska	dowódca dywizjonu artylerii konnej; dowódca pułku artylerii konnej; dowódca artylerii konnej dywizji kawalerii; dowódca pułku artylerii polowej; rejonowy inspektor koni
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia

Witold Majewski (ur. 2 kwietnia 1888, zm. 1960^[1]) – pułkownik artylerii Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Służył w artylerii konnej I Korpusu Polskiego w Rosji. 23 grudnia 1918 został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 grudnia 1917 i przydzielony z dniem 11 listopada 1918 do Oficerskiej Szkoły Artylerii w Rembertowie^[2]^[3].

16 marca 1919 roku w Poznaniu, z rozkazu Inspekcji Artylerii Wielkopolskiej, rozpoczął organizację I dywizjonu artylerii konnej, który po scaleniu z „armią krajową” (5 lutego 1920) został przemianowany na 7 dywizjon artylerii konnej wielkopolskiej^[4]^[5]. 23 maja 1919 roku Komisariat Naczelnej Rady Ludowej mianował go podpułkownikiem w artylerii ze starszeństwem z 1 kwietnia 1915^[6]. 26 marca 1921 roku został mianowany dowódcą 3 pułku artylerii konnej w Poznaniu^[7].

Następnie od kwietnia 1922 do czerwca 1924 był dowódcą 8 dywizjonu artylerii konnej w Białymstoku. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 28. lokatą w korpusie oficerów artylerii^[8]. 8 maja 1922 Minister Spraw Wojskowych, gen. dyw. Kazimierz Sosnkowski zezwolił mu korzystać tytularnie ze stopnia pułkownika. Z dniem 1 kwietnia 1924 został przydzielony do 1 Dywizji Kawalerii w Białymstoku na stanowisko dowódcy artylerii konnej dywizji^[9]. 1 grudnia 1924 awansował na rzeczywistego pułkownika ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 3. lokatą w korpusie oficerów artylerii^[10]. W kwietniu 1927 został przeniesiony do 22 pułku artylerii polowej w Przemyślu na stanowisko dowódcy pułku^[11]. 28 stycznia 1928 roku został wyznaczony na stanowisko rejonowego inspektora koni w Brześciu nad Bugiem^[12]^[13]. W lutym 1929 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i pozostawiony bez przydziału służbowego z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX w Brześciu^[14]. Z dniem 30 listopada 1929 został przeniesiony w stan spoczynku^[15].

W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Znajdował się wówczas w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I^[16]. Po kampanii wrześniowej przebywał w niemieckiej niewoli. Do 29 kwietnia 1945 roku był jeńcem Oflagu VII A Murnau^[17].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Karolina Grodziska, Polskie groby na cmentarzach Londynu. T. 1. Polska Akademia Umiejętności, 1995, s. 431
↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych z 12 stycznia 1919 r. Nr 2, poz. 69.
↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych z 14 stycznia 1919 r. Nr 3, poz. 152.
↑ Antropow 1928 ↓, s. 4.
↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 326, 754.
↑ Tygodnik Urzędowy Nr 16 z 4 czerwca 1919 r., s. 72.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 9 kwietnia 1921 roku, s. 677.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 808, 814.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 53 z 5 czerwca 1924 roku, s. 311.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 80, 727, 737.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 11 kwietnia 1927 roku, s. 111.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 25.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 429, 447.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14 lutego 1929 roku, s. 78.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 18 października 1929 roku, s. 331.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 341, 850.
↑ Juliusz Rómmel, Generała Juliusza Rómmla opinie o wyższych oficerach WP, wstęp i oprac. Zbigniew Czerwiński, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 1 (143), Warszawa 1993, s. 231.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
Jerzy Antropow: Zarys historii wojennej 7-go Dywizjonu Artylerii Konnej Wielkopolskiej. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.

[1] Karolina Grodziska, Polskie groby na cmentarzach Londynu. T. 1. Polska Akademia Umiejętności, 1995, s. 431

[2] Dziennik Rozkazów Wojskowych z 12 stycznia 1919 r. Nr 2, poz. 69.

[3] Dziennik Rozkazów Wojskowych z 14 stycznia 1919 r. Nr 3, poz. 152.

[CITEREFAntropow19284-4] Antropow 1928 ↓, s. 4.

[CITEREFSpis_oficerów1921326,_754-5] Spis oficerów 1921 ↓, s. 326, 754.

[6] Tygodnik Urzędowy Nr 16 z 4 czerwca 1919 r., s. 72.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_14_z_9_kwietnia_1921_roku,_s._677-7] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 9 kwietnia 1921 roku, s. 677.

[CITEREFRocznik_Oficerski1923808,_814-8] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 808, 814.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_53_z_5_czerwca_1924_roku,_s._311-9] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 53 z 5 czerwca 1924 roku, s. 311.

[CITEREFRocznik_Oficerski192480,_727,_737-10] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 80, 727, 737.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_12_z_11_kwietnia_1927_roku,_s._111-11] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 11 kwietnia 1927 roku, s. 111.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_3_z_28_stycznia_1928_roku,_s._25-12] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 25.

[CITEREFRocznik_Oficerski1928429,_447-13] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 429, 447.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_4_z_14_lutego_1929_roku,_s._78-14] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14 lutego 1929 roku, s. 78.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_16_z_18_października_1929_roku,_s._331-15] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 18 października 1929 roku, s. 331.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934341,_850-16] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 341, 850.

[17] Juliusz Rómmel, Generała Juliusza Rómmla opinie o wyższych oficerach WP, wstęp i oprac. Zbigniew Czerwiński, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 1 (143), Warszawa 1993, s. 231.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]