Witold Pawelski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Witold Pawelski
Ilustracja
Witold Pawelski (2007)
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

1937
Baranowicze

Profesor nauk technicznych
Specjalność: energoelektronika
przyrządy półprzewodnikowe
układy elektroniczne
Alma Mater

Politechnika Łódzka

Doktorat

1968 – nauki techniczne
Politechnika Łódzka

Habilitacja

1995 – nauki techniczne
Politechnika Łódzka

Profesura

2002

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Politechnika Łódzka

Okres zatrudn.

1959–2012

Uczelnia

Politechnika Lubelska

Kierownik katedry
Katedra

Elektroniki Politechniki Lubelskiej

Okres spraw.

1998–2003

Poprzednik

Tadeusz Latocha

Następca

Waldemar Wójcik

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej

Witold Pawelski (ur. 1937 w Baranowiczach) – polski naukowiec, prof. dr hab. inż., specjalizujący się w dyscyplinach elektroniki i elektrotechniki.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia magisterskie na Wydziale Elektrycznym Politechniki Łódzkiej w 1960 roku. Pracę zawodową rozpoczął w roku 1959 jako konstruktor w Łódzkich Zakładach Łączników Elektrycznych „Elan”. Od 1961 roku pracował nieprzerwanie do roku 2012 w Politechnice Łódzkiej, początkowo w Katedrze Elektroniki, przemianowanej ostatecznie na Instytut Elektroniki. Doktoryzował się u profesora Tadeusza Konopińskiego w 1968 roku, uzyskując stopień doktora nauk technicznych. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1995 roku, a tytuł naukowy profesora w 2002 roku[1]. W latach 1995–2003 był również zatrudniony w Katedrze Elektroniki Politechniki Lubelskiej, kierując tą katedrą od roku 1998 do 2003[2].

Specjalizował się w zakresie: energoelektronika, przyrządy półprzewodnikowe mocy i układy elektroniczne. Jest współtwórcą pionierskich w kraju publikacji i patentów z obszaru naukowego statycznych łączników półprzewodnikowych dużej mocy, teorii i techniki sterowania układów tyrystorowych oraz analizy i modelowania układów z tranzystorami IGBT. Był autorem trzech monografii naukowych, autorem i współautorem kilkudziesięciu publikacji naukowych i dydaktycznych. W ramach współpracy z przemysłem był współautorem ponad czterdziestu urządzeń prototypowych, wdrożonych w zakładach produkcyjnych oraz autorem lub współautorem siedemnastu opatentowanych wynalazków.

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ewa Chojnacka, Zbigniew Piotrowski, Profesorowie Politechniki Łódzkiej 1945–2005, Ryszard Przybylski (red.), Łódź: Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2006, s. 196.
  2. Andrzej Wac–Włodarczyk i inni, Politechnika Lubelska 1953-2003, Lublin: Wydawnictwo Politechniki Lubelskiej, 2003, s. 204, ISBN 83-89246-85-6, OCLC 749479951.
  3. a b c d e Pikoń i inni, Złota księga nauki polskiej 2006 : naukowcy Zjednoczonej Europy, Gliwice: Helion, [cop. 2006], s. 609, ISBN 83-920014-6-X, OCLC 749906831.
  4. Henryk Marczak, Bernard Cichosz, Lista odznaczonych Medalem za Zasługi w Walce o Niepodległość Polski i Prawa Człowieka 13 XII 1981 – 4 VI 1989, 43bis, 31 sierpnia 2017, s. 12, ISBN 978-83-62101-13-9 [dostęp 2018-02-15].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]