Witold Skorb
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1945 |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
szef łączności |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Witold Skorb (ur. 1 lipca 1906 w Rynkowcach, zm. 19 stycznia 1995[1]) − żołnierz Armii Krajowej; kawaler Orderu Virtuti Militari.
Syn Marcina i Michaliny z d. Powajbo[2].
Okres okupacji[edytuj | edytuj kod]
W kampanii wrześniowej 1939 roku walczył w obronie Warszawy. W niemieckiej niewoli przebywał w obozach jenieckich w Stargardzie i Anklam. Za próbę ucieczki został osadzony w karnym obozie w Greiswaldzie[2].
W 1944 uciekł ponownie. Kolejny raz został aresztowany i po raz kolejny uciekł. Trafił do konspiracji. Pseudonim konspiracyjny "Woronko". Został szefem łączności 2 batalionu 77 Pułku Piechoty AK[2].
Okres powojenny[edytuj | edytuj kod]
Po wojnie pracował w Szczecinie[3] jako geodeta.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Pierwotny wykaz orderów i odznaczeń podano za: Danuta Szyksznian Jak dopalał się ogień biwaku. s. 438
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wyszukiwarka miejsca pochówku w Szczecinie Cmentarze w Szczecinie [online], cmentarze.szczecin.pl [dostęp 2017-12-03] (pol.).
- ↑ a b c Danuta Szyksznian: Jak dopalał się ogień biwaku. s. 438.
- ↑ Antoni Giza, Tadeusz Zwilnian Grabowski, 1996, Pięćdziesięciolecie przesiedlenia kresowiaków na Pomorze Zachodnie, Konferencja : początki, dokonania
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Danuta Szyksznian: Jak dopalał się ogień biwaku. Szczecin: Wydawnictwo Promocyjne „Albatros”, 2009. ISBN 978-83-88038-68-6.