Wołodymyr Iszczenko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wołodymyr Iszczenko
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Wołodymyr Semenowycz Iszczenko

Data i miejsce urodzenia

1 października?/14 października 1914
Mikołajów

Data i miejsce śmierci

6 grudnia 1984
Mikołajów

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1930–1933 Drużyna im.IX Zjazdu Komsomołu ? (?)
1934–1935 Zawod im. A. Marty Mikołajów ? (?)
1937–1938 Sudnobudiwnyk/Dynamo Mikołajów 9 (1)
1938 Dynamo Odessa ? (?)
1939–1940 Sudnobudiwnyk Mikołajów 31 (6)
1941 Spartak Charków 9 (0)
1945–1946 drużyna m.Mołotow ? (?)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1948–1953 drużyna m.Mołotow
1955–1957 drużyna m.Perm (asystent)
1964–1965 Sudnobudiwnyk Mikołajów
1965–1971 Sudnobudiwnyk Mikołajów (asystent)
1971–1977 reprezentacja m.Mikołajów (juniorzy)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Wołodymyr Semenowycz Iszczenko, ukr. Володимир Семенович Іщенко, ros. Владимир Семёнович Ищенко, Władimir Siemionowicz Iszczienko (ur. 1 października?/14 października 1914 w Mikołajowie, Imperium Rosyjskie, zm. 6 grudnia 1984 w Mikołajowie) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji napastnika, trener piłkarski.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

W 1930 rozpoczął karierę piłkarską w drużynie im.IX Zjazdu Komsomołu z miasta Mikołajów. W 1934 roku został piłkarzem zespołu Zakładu im. A. Marty, gdzie pracował po zakończeniu szkoły średniej. W 1937 przeniósł się do Sudnobudiwnyka Mikołajów, który w następnym roku zmienił nazwę na Dynamo. Również w 1938 bronił barw reprezentacji Odessy oraz Dynama Odessa. W 1939 powrócił do Sudnobudiwnyka Mikołajów i został mianowany na kapitana drużyny. W 1941 przeszedł do pierwszoligowego Spartaka Charków. Po rozpoczęciu Wielkiej Wojny Ojczyźnianej został ewakuowany z zakładem do uralskiego miasta Perm. Po zakończeniu II wojny światowej zasilił skład drużyny m.Mołotow, w której zakończył karierę piłkarza w roku 1946.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął pracę szkoleniowca. Od 1948 do 1953 prowadził drużynę m.Mołotow, a potem pomagał trenować permski klub. W 1964 stał na czele Sudnobudiwnyk Mikołajów, którym kierował do czerwca 1965. Potem do 1971 pracował w sztabie szkoleniowym mikołajowskiego klubu. Od 1971 do 1977 trenował juniorską reprezentację Mikołajowa. Przewodniczył Mikołajowskim Obwodowym Związkiem Piłki Nożnej.[1]

6 grudnia 1984 zmarł w Mikołajowie w wieku 70 lat.

Sukcesy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy trenerskie[edytuj | edytuj kod]

drużyna m.Mołotow

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]