Wojciech Tarczyński

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wojciech Tarczyński
Miejsce urodzenia

Przemyśl

Instrumenty

perkusja, kongi, śpiew

Gatunki

soul, jazz-rock, jazz, pop

Zawód

muzyk

Aktywność

1970-1985

Powiązania

Antoni Kopff
Marek Grechuta
Janusz Koman
Krystyna Prońko
Renata Lewandowska
Zdzisława Sośnicka

Zespoły
Respekt
Grupa WIEM
Pokolenie
Koman Band
Spisek
Zespół akompaniujący Z. Sośnickiej

Wojciech Tarczyński (ur. w Przemyślu) – polski perkusista, kongista, wokalista, kompozytor[1].

Kariera muzyczna[edytuj | edytuj kod]

Swoją muzyczną przygodę rozpoczynał w latach 60., grając z kolegami w amatorskich zespołach muzycznych (m.in. Baronowie)[1][2]. W 1970, Antoni Kopff zaproponował mu pracę w tworzonej przez siebie od końca 1969 roku formacji Respekt, która już po kilku miesiącach od momentu swojego powstania dokonała nagrań radiowych i płytowych[3]. Po pewnym czasie zespołem zainteresował się Czesław Niemen i w efekcie Respekt występował jako support w pierwszej części jego koncertów[1]. Ostatni ich wspólny występ podczas tej trasy miał miejsce w czerwcu 1970 r. w Warszawie[1]. Po reorganizacji składu grupy[3], muzyk na krótko powrócił do rodzinnego Przemyśla i po otrzymaniu kolejnej propozycji - w 1971 rozpoczął krótkotrwałą współpracę z grupą Marka Grechuty, działającą pod nazwą WIEM[1][4]. W 1972 roku został perkusistą lubelskiej formacji Pokolenie, kierowanej przez Janusza Komana, której wokalistką była Krystyna Prońko (w sierpniu tego samego roku zespół zarejestrował w Polskim Radiu Lublin piosenki pt. Dwa anioły i Ziemi puls[5][6])[1] a po rozpadzie tej grupy, współtworzył wraz z nimi Koman Band – z którym wielokrotnie zjeździł całą Polskę[1][3]. Dopiero 29 stycznia 2021 roku, nakładem GAD Records ukazał się album z nagraniami radiowymi zespołu z lat 1974-75, zatytułowany Continuation[7]. Jego współpraca z formacją Komana ustała w czerwcu 1976 roku[8].

Pochodzący z Przemyśla Wojciech Tarczyński zwracający uwagę grą na kongach i doskonałym afro. Zaśpiewane przez niego utwory – to małe dzieła sztuki. Jego głęboki mocny głos o niezwykłej ekspresji wynosi Dom złej dziewczyny, czy (a może przede wszystkim) W kraju milczenia na zupełnie nowy poziom. Powstały prawdziwe, funkowo-soulowe perły, które powinny występować w kanonie na równi z Deszczem w Cisnej, a sam Tarczyński – w czołówce polskich wokalistów. Los chciał inaczej.

Michał Wilczyński (GAD Records), [Koman Band – „Continuation”; fragment notatki z książeczki do płyty]

W latach 1976-1977 jako członek grupy Spisek współpracował z Haliną Frąckowiak[9] – tam też poznał Renatę Lewandowską z którą (jak i z zespołem Omen) nagrał w duecie piosenkę Okno (1978), która miała swoją premierę w październiku 2020 roku na jej longplayu pt. Dotyk[10][11]. Przez kilka następnych lat współpracował ze Zdzisławą Sośnicką z którą objechał wszystkie kraje bloku wschodniego[1]. Po zakończeniu współpracy z piosenkarką powrócił do Przemyśla, by po 18 latach przerwać karierę muzyczną i założyć bar, który przez wiele lat prowadził – i choć nie jest już aktywnym muzykiem to zdarza mu się komponować nowe utwory[1].

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Albumy i nagrania radiowe[edytuj | edytuj kod]

Z zespołem Respekt[3][12]:

  • 1970 (kwiecień): Cały maj, Daleko przed siebie[13], Oboje, Kolarski rock’n’roll, Za czym tęsknisz, Są takie chwile, Sprzedaj mnie wiatrowi, Tak to ja, Żegnaj mała (Program III P. R.)
  • 1970 (czerwiec-lipiec): Górnik gola (voc. W. Tarczyński) / Cały maj / Dziura (voc. W. Tarczyński i K. Prońko) / Daleko przed siebie (EP, Pronit – N-0611)

Z zespołem Pokolenie[5][6]:

Z zespołem Koman Band[7]:

  • 2021: Continuation (CD, GAD Records – GAD CD 14 - nagrania radiowe z lat 1974-75)

Duet z Renatą Lewandowską[10][11]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i Redaktorka: Jak przemyślanin występował z gwiazdami. supernowosci24.pl, 2021-08-08. [dostęp 2022-04-15]. (pol.).
  2. ↑ Aleksander Moskalewski: Śladami historii:Moje muzyczne fascynacje. Przemyskie Zespoły Młodzieżowe (część 14, str. 20). fedrowanie.siecobywatelska.pl, 2018-08-03. [dostęp 2022-04-16]. (pol.).
  3. ↑ a b c d Jan Kawecki, Wojciech Zajac: Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej – Rock ’n’ roll 1959–1973. Kraków: Rock Serwis, 1995. ISBN 83-85335-25-0.
  4. ↑ Grupa WIEM. rateyourmusic.com. [dostęp 2022-04-15]. (ang.).
  5. ↑ a b Piosenki bez granic 6 marca godz. 09:07. trojka.polskieradio.pl, 2016-03-06. [dostęp 2022-04-15]. (pol.).
  6. ↑ a b Piosenki bez granic 17 czerwca godz. 11:07. trojka.polskieradio.pl, 2018-06-17. [dostęp 2022-04-15]. (pol.).
  7. ↑ a b Sebastian Chosiński: Tu miejsce na labirynt…: Dla takich chwil warto żyć! [Koman Band „Continuation” - recenzja]. esensja.pl, 2021-02-11. [dostęp 2022-04-15]. (pol.).
  8. ↑ Antoni Dobrzański. Koman Band. „Panorama”. 5, s. 23, styczeń 1977. Warszawa: Śląskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa-Książka-Ruch”. 
  9. ↑ Spisek (2017) info: okładka płyty
  10. ↑ a b Renata Lewandowska i Wojciech Tarczyński - Okno (1978). youtube.com, 2021-01-12. [dostęp 2022-04-15]. (pol.).
  11. ↑ a b Renata Lewandowska – Dotyk. discogs.com. [dostęp 2022-04-15]. (pol.).
  12. ↑ Respekt – Respekt (EP, 1970). discogs.com. [dostęp 2022-04-16]. (pol.).
  13. ↑ Krystyna Prońko, Ewa Kahl: Biograficzne kalendarium Krystyny Prońko. pronko.pl. [dostęp 2022-04-16]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wojciech_Tarczyński&oldid=69302484”