World Matchplay

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wejście do budynku, w którym odbywają się zawody (Empress Ballroom w Blackpool), 1994–2019 i od 2021 roku.

World Matchplay – międzynarodowy turniej darta organizowany przez federację Professional Darts Corporation od 1994 roku, wcześniej pod nazwą MFI World Matchplay. Turniej jest sponsorowany przez firmę Betfred od 2019 roku, która stała się firmą najdłużej sponsorującą zawody federacji PDC. Zawody w latach 1994–2019 oraz od 2021 roku rozgrywane są w Winter Gardens w Blackpool. W 2020 r. turniej odbył się w Marshall Arena w Milton Keynes. Pierwszym zwycięzcą turnieju został Amerykanin Larry Butler (wygrał w 1994 roku w finale z Dennisem Priestley 16-12), zaś obecnym mistrzem jest Michael van Gerwen. Zawody są uważane za drugi pod względem wielkości i ważności turniej organizowany przez federację PDC, obok PDC World Darts Championship. W 2008 roku bilety na turniej zostały sprzedane w przeciągu 3 dni. Turniej stał się ostatnim występem Jocky'ego Wilsona w 1995 roku. Wilson dotarł do ćwierćfinału w 1994 roku i w 1. rundzie pokonał Roda Harringtona. Jego pogromcą w 2. rundzie okazał się Nigel Justice.

Aktualnym mistrzem jest Michael van Gerwen, który pokonał w finale Gerwyna Pricesa 18-14. Średnia Holender w trakcie tego turnieju wyniosła 101.19.

Sponsorzy[edytuj | edytuj kod]

  • 1984–88: MFI
  • 1994: Proton Cars
  • 1995–97: Websters
  • 1998–99: PDC
  • 2000–10: Stan James
  • 2011: Sky Bet
  • 2012: Betfair
  • 2013–18: BetVictor
  • 2019–present: Betfred

Rekordy[edytuj | edytuj kod]

Najdłuższy mecz w historii
Finały w 2018 roku miały aż 40 legów.
Najdłuższy mecz w pierwszej rundzie
Najdłuższy taki mecz miał miejsce w 2002 roku, kiedy to zmierzyli się Peter Manley i Bob Anderson. Mecz był planowany na 10 legów, zaś trwał 32 (zwyciężył Anderson 17-15). Mecz 2. rundy w 1994 roku planowany na 17 legów trwał 34 (wtedy Jim Watkins pokonał Keitha Dellera 18-16).
Najdłuższa seria wygranych meczów
Phil Taylor wygrał 38 meczów z rzędu w turnieju w latach 2008 - 2015, kiedy to w półfinale pokonał go James Wade. Taylor w historii swoich występów w turnieju przegrał jedynie 8 meczów:

  • 1994 Bob Anderson 9-11 (2. runda)
  • 1996 Peter Evison 1-8 (2. runda)
  • 1998 Ronnie Baxter 10-13 (ćwierćfinał)
  • 1999 Peter Manley 14-17 (półfinał)
  • 2005 John Part 11-16 (ćwierćfinał)
  • 2007 Terry Jenkins 11-17 (półfinał)
  • 2015 James Wade 14-17 (półfinał)
  • 2016 Michael van Gerwen 10-18 (Finał).

Wygrane do zera (ang. whitewash)

  • 1996 Mick Manning 5-0 Garry Haynes
  • 1997 Steve Brown 8-0 Sean Downs
  • 1997 Phil Taylor 8-0 Gary Mawson
  • 1998 Rod Harrington 8-0 Gary Mawson
  • 2002 Phil Taylor 10-0 Shayne Burgess
  • 2002 John Part 10-0 Mark Walsh
  • 2003 Phil Taylor 10-0 Les Fitton
  • 2004 John Part 10-0 Colin Monk
  • 2004 Ronnie Baxter 10-0 Peter Evison
  • 2010 Gary Anderson 10-0 Robert Thornton
  • 2011 James Wade 10-0 Jamie Caven
  • 2012 Adrian Lewis 10-0 Robert Thornton
  • 2014 Adrian Lewis 10-0 Andrew Gilding
  • 2016 Michael van Gerwen 10-0 Jamie Caven
  • 2019 Ian White 10-0 Joe Cullen

Finały[edytuj | edytuj kod]

Rok Zwycięzca (średnia punktów w finale) Wynik 2. miejsce (średnia punktów w finale) Sponsor Pula nagród Nagroda dla zwycięzcy Nagroda dla 2. miejsca
1994 Stany Zjednoczone Larry Butler (90,72) 16-12 Anglia Dennis Priestley (91,59) Proton Cars £42 800 £10 000 £6 000
1995 Anglia Phil Taylor (90,72) 16-11 Anglia Dennis Priestley (87,63) Websters £42 800 £10 000 £6 000
1996 Anglia Peter Evison (100,51) 16-14 Anglia Dennis Priestley (96,67) Websters £52 000 £12 000 £7 000
1997 Anglia Phil Taylor (106,32) 16-11 Anglia Alan Warriner (98,42) Websters £48 000 £12 000 £6 000
1998 Anglia Rod Harrington (95,03) 19-17 Anglia Ronnie Baxter (94,07) PDC £58 000 £14 000 £7 000
1999 Anglia Rod Harrington (85,95) 19-17 Anglia Peter Manley (86,91) PDC £58 000 £14 000 £7 000
2000 Anglia Phil Taylor (100,32) 18-12 Anglia Alan Warriner (97,14) Stan James £58 000 £14 000 £7 000
2001 Anglia Phil Taylor (99,57) 18-10 Walia Richie Burnett (90,99) Stan James £65 000 £14 000 £7 000
2002 Anglia Phil Taylor (98,76) 18-16 Kanada John Part (94,14) Stan James £75 500 £15 000 £7 500
2003 Anglia Phil Taylor (94,38) 18-12 Anglia Wayne Mardle (97,44) Stan James £80 000 £15 000 £8 000
2004 Anglia Phil Taylor (100,20) 18-8 Anglia Mark Dudbridge (89,24) Stan James £100 000 £20 000 £10 000
2005 Anglia Colin Lloyd (97,89) 18-12 Kanada John Part (94,53) Stan James £120 000 £25 000 £12 500
2006 Anglia Phil Taylor (100,08) 18-11 Anglia James Wade (90,01) Stan James £150 000 £30 000 £15 000
2007 Anglia James Wade (96,83) 18-7 Anglia Terry Jenkins (91,62) Stan James £200 000 £50 000 £20 000
2008 Anglia Phil Taylor (109,47) 18-9 Anglia James Wade (102,58) Stan James £300 000 £60 000 £30 000
2009 Anglia Phil Taylor (106,05) 18-4 Anglia Terry Jenkins (92,32) Stan James £400 000 £100 000 £50 000
2010 Anglia Phil Taylor (105,16) 18-12 Holandia Raymond van Barneveld (100,11) Stan James £400 000 £100 000 £50 000
2011 Anglia Phil Taylor (103,84) 18-8 Anglia James Wade (98,84) Sky Bet £400 000 £100 000 £50 000
2012 Anglia Phil Taylor (98,97) 18-15 Anglia James Wade (95,92) Betfair £400 000 £100 000 £50 000
2013 Anglia Phil Taylor (111,23) 18-13 Anglia Adrian Lewis (105,92) BetVictor £400 000 £100 000 £50 000
2014 Anglia Phil Taylor (107,19) 18-9 Holandia Michael van Gerwen (101,49) BetVictor £450 000 £100 000 £50 000
2015 Holandia Michael van Gerwen (99,91) 18-12 Anglia James Wade (90,37) BetVictor £450 000 £100 000 £50 000
2016 Holandia Michael van Gerwen (103,93) 18-10 Anglia Phil Taylor (101,13) BetVictor £450 000 £100 000 £50 000
2017 Anglia Phil Taylor (104,24) 18-8 Szkocja Peter Wright (99,74) BetVictor £500 000 £115 000 £55 000
2018 Szkocja Gary Anderson (101,12) 21-19 Austria Mensur Suljović (104,43) BetVictor £500 000 £115 000 £55 000
2019 Anglia Rob Cross (95,16) 18-13 Anglia Michael Smith (95,91) Betfred £700 000 £150 000 £70 000
2020 Belgia Dimitri Van den Bergh (98,31) 18-10 Szkocja Gary Anderson (92,81) Betfred £700 000 £150 000 £70 000
2021 Szkocja Peter Wright (105,90) 18-9 Belgia Dimitri Van den Bergh (100,88) Betfred £700 000 £150 000 £70 000
2022 Holandia Michael van Gerwen (101,19) 18-14 Walia Gerwyn Price (96,92) Betfred £800 000 £200 000 £100 000
2023 Anglia Nathan Aspinall (96,21) 18-6 Walia Jonny Clayton (93,56) Betfred £800 000 £200 000 £100 000

MFI World Matchplay[edytuj | edytuj kod]

W latach 80. XX wieku rozgrywany był turniej MFI World Matchplay będący prototypem World Matchplay.

Finały turnieju:

Rok Zwycięzca (średnia punktów w finale) Wynik 2. miejsce (średnia punktów w finale) Sponsor Pula nagród Nagroda dla zwycięzcy Nagroda dla 2. miejsca
1984 Anglia John Lowe 5-3 Anglia Cliff Lazarenko MFI £36 000 £12 000 £5 000
1985 Anglia Eric Bristow 5-4 Anglia Bob Anderson MFI £41 000 £15 000 £6 000
1986 Anglia Peter Evison 5-1 Anglia Jocky Wilson MFI £41 000 £15 000 £6 000
1987 Anglia Bob Anderson 5-1 Anglia John Lowe MFI £47 400 £18 000 £7 000
1988 Anglia Eric Bristow (92,91) 5-1 Kanada Bob Sinnaeve (88,38) MFI £52 000 £21 000 £7 500

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]