Woskownik pozrastany

Woskownik pozrastany

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	pieczarkowce
Rodzina	Radulomycetaceae
Rodzaj	woskownik
Gatunek	woskownik pozrastany
Nazwa systematyczna
Radulomyces confluens Dansk bot. Ark. 19(no. 2): 230 (1960) (Fr.) M.P. Christ.

Woskownik pozrastany (Radulomyces confluens (Fr.) M.P. Christ.) – gatunek grzybów z rodziny Radulomycetaceae.

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Radulomycetaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi.

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w roku 1815 Elias Fries nadając mu nazwę Thelephora confluens. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w roku 1960 Mads Peter Christiansen, przenosząc go do rodzaju Radulomyces.

Synonimów nazwy naukowej ma około 30. Niektóre z nich:

• Cerocorticium confluens (Fr.) Jülich & Stalpers 1980
• Corticium albidum Boud. 1906
• Corticium caesioalbum (P. Karst.) Sacc. 1888
• Corticium confluens (Fr.) Fr. 1838
• Corticium cremoricolor Berk. & M.A. Curtis 1873
• Corticium laevissimum (P. Karst.) Sacc. 1888
• Corticium tephroleucum Bres. 1902
• Hypochnus confluens (Fr.) Bonord. 1851
• Poria caesioalba (P. Karst.) Sacc. 1888
• Radulomyces cremoricolor (Berk. & M.A. Curtis) Ginns & M.N.L. Lefebvre 1993
• Thelephora confluens Fr. 1815.

Polską nazwę nadał Władysław Wojewoda w 1973 r.

Morfologia

Owocnik

Rozpostarty, ściśle przylegający do podłoża, skórzasty, cienki (grubość 0,1–0,5 mm). Morfologicznie jest bardzo zmienny. Jego rozmiar jest bardzo różny – od bardzo małego do bardzo dużego. Również kształt jest bardzo zmienny – od kolistego lub owalnego do różnokształtnego. Jest higrofaniczny, wskutek czego jego barwa zależy od wilgotności; w stanie wilgotnym jest biało-szary lub szarawy, często z różowym lub fiołkowym odcieniem, w stanie suchym białawy lub żółty. Powierzchnia jest gładka i woskowata, obrzeża zwykle strzępiaste.

Cechy mikroskopowe

Wszystkie strzępki ze sprzążkami. Te w subhymenium mają grubość 1–3 μm, są cienkościenne i silnie rozgałęzione, pozostałe są zasadniczo równoległe do podłoża, cienkościenne i mają grubość do 3 μm. Cystyd brak. Podstawki mają rozmiar 35-55 × 6–9 μm, posiadają liczne krople oleju i 4 sterygmy. Zarodniki o kształcie od elipsoidalnego do wrzecionowatego i rozmiarach 8-12 × 6,5–9 μm. Mają ściany z kropelkami oleju, powierzchnię gładką, nieamyloidalną.

Występowanie i siedlisko

W Europie i Ameryce Północnej jest pospolity, występuje także w Azji, Ameryce Południowej i Australii. W Polsce jest bardzo pospolity.

Nadrzewny grzyb saprotroficzny powodujący białą zgniliznę drewna. Rośnie na korze i zbutwiałym drewnie opadłych lub wiszących gałęzi, kłód i pniaków, głównie na drzewach liściastych, ale w odpowiednich stanowiskach również na iglastych. Szczególnie powszechny jest w siedliskach wilgotnych, w pobliżu wody, np. w łęgach i olsach nadrzecznych. Występuje w różnego typu lasach, również w parkach i ogrodach, gdzie rozwija się na martwych gałęziach drzew, krzewów i żywopłotów.