Wydział Inżynierii Elektrycznej i Komputerowej Politechniki Krakowskiej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wydział Inżynierii Elektrycznej i Komputerowej
Faculty of Electrical and Computer Engineering
Politechniki Krakowskiej
Godło
Ilustracja
Wejście główne do budynku WIEiK
Data założenia

1 października 1991

Typ

Państwowa

Patron

Tadeusz Kościuszko

Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Adres

ul. Warszawska 24
31-155 Kraków

Liczba pracowników
• naukowych

133
63

Liczba studentów

1042

Dziekan

dr hab. inż. Maciej Sułowicz, prof. PK

Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Wydział Inżynierii Elektrycznej i Komputerowej”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Wydział Inżynierii Elektrycznej i Komputerowej”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Wydział Inżynierii Elektrycznej i Komputerowej”
Ziemia50°04′15,506″N 19°56′34,807″E/50,070974 19,943002
Strona internetowa

Wydział Inżynierii Elektrycznej i Komputerowej Politechniki Krakowskiej – wydział Politechniki Krakowskiej z kategorią naukową A w dyscyplinie automatyka, elektronika, elektrotechnika i technologie kosmiczne. Kształci studentów w trybie stacjonarnym i niestacjonarnym, na studiach I stopnia (inżynierskich), II stopnia (magisterskich), III stopnia (doktoranckich) oraz w Szkole Doktorskiej PK.

Kierunki studiów[1][edytuj | edytuj kod]

  • niestacjonarne I stopnia
    • elektrotechnika i automatyka
    • informatyka w inżynierii komputerowej
  • stacjonarne II stopnia
    • elektrotechnika i automatyka
    • infotronika

Historia[edytuj | edytuj kod]

Korzenie Wydziału Inżynierii Elektrycznej i Komputerowej sięgają 1945 roku, kiedy na ówczesnym Wydziale Komunikacji została utworzona Katedra Elektrotechniki Ogólnej. W 1951 roku zmieniła nazwę na Katedra Elektrotechniki w związku z przekształceniem Wydziału Transportu w Wydział Mechaniczny[2]. Katedra prowadziła zajęcia dydaktyczne z podstaw elektrotechniki oraz maszyn i urządzeń elektrycznych, a także wykłady z elektrotechniki samochodowej[3].

W 1974 roku powołany został Instytut Elektrotechniki i Elektroniki, który od roku akademickiego 1975/1976 wszedł w struktury nowo utworzonego Wydziału Transportu. Wydział ten został przekształcony w Wydział Inżynierii Transportowej i Elektrycznej w 1988 roku, a jego pierwszym dziekanem został profesor Andrzej Pizoń. Rok później Wydział uzyskał prawo do nadawania stopnia naukowego doktora nauk technicznych w zakresie elektrotechniki. Od 1991 do 1997 roku Wydział nosił nazwę Wydziału Inżynierii Elektrycznej. W 1997 roku decyzją Senatu Politechniki Krakowskiej nazwa wydziału została zmieniona na tę, która obowiązuje obecnie[3].

Główne kierunki działalności naukowo-badawczej[4][edytuj | edytuj kod]

  • analiza, modelowanie i synteza złożonych systemów komputerowych o podwyższonym stopniu wiarygodności, ich testowanie, weryfikacje i walidacje,
  • obliczenia gridowe, obliczenia w chmurze i mgle, Internet rzeczy i centra danych,
  • metody modelowania obwodowego i polowego maszyn i urządzeń elektrycznych, analiza własności materiałów magnetycznych, przekształtniki macierzowe, nowe materiały elektrotechniczne,
  • monitoring i diagnostyka maszyn i urządzeń elektrycznych, systemy akwizycji i sterowania, układy sensoryczne i integracja danych, napędy przekształtnikowe, roboty mobilne, diagnostyka procesów przemysłowych i systemów infotronicznych,
  • układy generacji i przetwarzania energii elektrycznej dla OZE (hydroenergetyka, fotowoltaika), monitoring i optymalizacja jakości energii elektrycznej, monitoring i diagnostyka układów rozproszonych, elektroenergetyczna technika zabezpieczeniowa,
  • interdyscyplinarne prace naukowo-badawcze na pograniczu automatyki, informatyki, elektrotechniki, mechaniki i metrologii obejmujące m.in. sterowanie optymalne i diagnostykę systemów, zaawansowane metody obliczeniowe i sztucznej inteligencji, automatykę budynkową, zastosowania cieczy magnetorologicznych, systemy sensorowe i akwizycji danych,
  • systemy energoelektroniczne i mechatroniczne; elektromobilność i napędy pojazdów elektrycznych; kompatybilność elektromagnetyczna; elektromagnetyczne wyrzutnie, pompy i magnetoreologiczne sprzęgła; metody szybkiego prototypowania, druku 3D i skanowania w mechatronice.

Struktura organizacyjna[5][edytuj | edytuj kod]

  • Katedra Automatyki i Informatyki (E-1)
  • Katedra Inżynierii Elektrycznej (E-2)

Władze (kadencja 2021–2024)[6][edytuj | edytuj kod]

  • dr hab. inż. Maciej Sułowicz, prof. PK – dziekan
  • dr inż. Bartosz Rozegnał – prodziekan ds. studenckich
  • dr hab. inż. Krzysztof Tomczyk, prof. PK – prodziekan ds. kształcenia
  • dr hab. inż. Witold Mazgaj, prof. PK – prodziekan ds. nauki
  • dr hab. inż. Dariusz Borkowski, prof. PK – prodziekan ds. organizacyjnych i współpracy z przemysłem

Koła naukowe[7][edytuj | edytuj kod]

  • KN IT
  • KN Sterowania, monitoringu i diagnostyki układów elektrycznych (SMiDUE)
  • KN Energetyków
  • KN Astro PK
  • KN el-Rappro
  • KN Mikrokontroler
  • KN 3I

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. 2021/2022 [online], syllabus.pk.edu.pl [dostęp 2021-11-08].
  2. Historia Wydziału, wieik.pk.edu.pl [dostęp: 2.01.2024]
  3. a b Błażej Skoczeń (red.), 70 lat Politechniki Krakowskiej, Magdalena Kozień-Woźniak, Kraków: Wydawnictwo PK, 2015, s. 148-151, ISBN 978-83-7242-795-3.
  4. Informator Politechniki Krakowskiej, Kraków 2023, s. 15
  5. Struktura Wydziału, wieik.pk.edu.pl [dostęp: 2.01.2024]
  6. Władze Wydziału, wieik.pk.edu.pl [dostęp: 2.01.2024]
  7. Wykaz kół naukowych działających na Politechnice Krakowskiej, pk.edu.pl, [dostęp: 2.01.2024]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]