Wydzielanie się drzew

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wydzielanie się drzew – jeden z naturalnych procesów rozwojowych drzewostanu[1] polegający na obumieraniu najsłabszych drzew w drzewostanie, co skutkuje stopniowym zmniejszaniem się ich liczby na jednostce powierzchni[1][2]. Proces prowadzi do samoregulacji zagęszczenia populacji roślin drzewiastych. Zaczyna się od różnicowania się wysokości drzew młodego pokolenia, co ma wpływ na kondycję poszczególnych osobników. Nierównomierne wydzielanie się drzew w przestrzeni prowadzi do grupowania się drzew (tworzenia tzw. biogrup) będących cechą typową naturalnej struktury przestrzennej, podczas gdy w sztucznych drzewostanach drzewa rozmieszczone są równomiernie[1]. Sztuczna struktura drzewostanów z równomiernym rozmieszczeniem drzew jest kształtowana przez zabiegi zastępujące naturalne wydzielanie się drzew – czyszczenia wczesne i późne oraz trzebieże[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Władysław Barzdajn i inni, Leśnictwo proekologiczne, Poznań: Wydawnictwo Akademii Rolniczej im. Augusta Cieszkowskiego, 1999, s. 85, ISBN 83-7160-182-4, OCLC 749267952.
  2. Stefan Kocięcki, Roman Andrzejewski (red.), Mała encyklopedia leśna, wyd. 2, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1991, ISBN 83-01-08938-5, OCLC 749329237.