Złożenie do grobu (obraz Tycjana)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Złożenie do grobu
Ilustracja
Autor

Tycjan

Data powstania

1559

Medium

olej na płótnie

Wymiary

137 × 175 cm

Miejsce przechowywania
Lokalizacja

Prado

Złożenie do grobu
Złożenie do grobu z 1566 roku (Prado)
Złożenie do grobu z 1532 roku (Luwr)

Złożenie do grobu – obraz renesansowego malarza weneckiego Tycjana, powstały w latach 15451546. Przechowywany jest w Prado w Madrycie.

Motyw zaczerpnięty z Nowego Testamentu, Tycjan podejmował kilkakrotnie. Po raz pierwszy Złożenie do grobu malował w latach 1526 – 1532. Dzieło powstawało na zamówienie dworu w Mantui. Młody wówczas Tycjan wzorował się na płótnie Palmy Vechcio o tym samym tytule, zastosował efekty świetlne charakterystyczne stylu Giorgiona. Obraz pełen jest ekspresji i gestykulujących postaci.

W 1559 roku powrócił do motywu Złożenia.. i na zamówienie Filipa II stworzył nowe, ogromne dzieło. Na obrazie, malarz uwiecznił Nikodema stojącego tyłem do widza, trzymającego Chrystusa za nogi i postać starego Józefa z Arymatei będącego autoportretem mistrza. Józef z wielkim nabożeństwem podtrzymuje ciało od przodu. Nad Jezusem pochyla się w granatowej szacie Maria a za nią w białej przewiewnej szacie stoi Maria Magdalena. Ostatnią postacią, najmniej widoczną, jest Apostoł Jan. Dwie ostatnie postacie przedstawione zostały w ruchu co kontrastuje ze statycznie ujętymi postaciami z wcześniejszego obrazu. Tycjan zrezygnował tu z ostrym rozdzieleniem postaci na rzecz rozmazanych kształtów i braku przestrzeni. Scena rozgrywa się na tle dekoracyjnej płaszczyźnie z niebieskim niebem na tle którego kontrastuje czerwona szata Nikodema, białe odzienie Magdaleny i granatowy płaszcz Madonny.

W 1566 roku powstała trzecia wersja Złożenia do grobu, dziś eksponowana w muzeum Prado.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • R. Bergerhoff, Tycjan, Warszawa: Arkady, 1979.
  • J. A. Crowe, G.B. Cavalcaselle, Titian: His life and times, London 1877.
  • W. Mole, Tycjan, Warszawa: Arkady, 1958.