Zachód Wallischa
.jpg)
Zachód Wallischa – zachód na północnej ścianie Mięguszowieckiego Szczytu w polskich Tatrach Wysokich[1]. Jest to system trawiastych zachodów ciągnących się od Siodełka nad Czołówka przez Depresję Paszczaka do Małego Bańdziocha[2].
Zachodem Wallischa prowadzi droga wspinaczkowa ze Skalnistego Piargu, Żlebem Krygowskiego, Depresją Paszczaka i Zachodem Wallischa na Siodełko nad Czołówką. Trudności w skali tatrzańskiej: 0+, I, na dwóch krótkich odcinkach II, kruszyzna, strome trawy. Z Siodełka nad Czołówką są dwie możliwości zejścia; albo powrót tą samą trasą, albo zejście Żlebem Ratowników i Wyżnią Maszynką do Bańdziocha. Drogami tymi chodzili głównie ratownicy TOPR-u począwszy od lat 80. XX wieku podczas szkoleń, ćwiczeń i akcji ratowniczych. Władysław Cywiński poleca zejście z Siodełka nad Czołówką Żlebem Ratowników. Pisał: Trawersu Zachodem Wallischa i zejścia Żlebem Krygowskiego nie polecam najgorszemu wrogowi[2].
Autorem nazwy zachodu jest Władysław Cywiński. Upamiętnił nią Karola Wallischa, który pierwszy (wraz z Bogumiłem Pawłowskim i Marianem Sokołowskim) nim przeszedł 20 sierpnia 1926 r.[2]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2021-01-12].
- ↑ a b c Władysław Cywiński, Mięguszowieckie Szczyty. Przewodnik szczegółowy, tom 10, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2003, ISBN 83-7104-031-8