Zamek Dolwyddelan

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zamek Dolwyddelan
Ilustracja
Ruiny zamku Dolwyddelan
Państwo

 Wielka Brytania

Księstwo

 Walia

Położenie na mapie Conwy
Mapa konturowa Conwy, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Ruiny zamku Dolwyddelan”
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii
Mapa konturowa Wielkiej Brytanii, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Ruiny zamku Dolwyddelan”
Położenie na mapie Walii
Mapa konturowa Walii, u góry znajduje się punkt z opisem „Ruiny zamku Dolwyddelan”
Ziemia53°03′11″N 3°54′29″W/53,053056 -3,908056
Strona internetowa

Zamek Dolwyddelan – zamek położony w pobliżu miejscowości Dolwyddelan w hrabstwie Conwy w pónocnej Walii. Wybudowany w czasach panowania księcia Llywelyna Wielkiego[1] (1173 - 1240), prawdopodobnie pomiędzy 1210 a 1240. W założeniu władcy miał stanowić strategicznie ważny element obrony Walii wraz z pobliskim zamkiem Dolbadarn i Prysor. Pierwotnie składał się z jednej wieży i muru okalającego podwórze. Po upadku Księstwa Walii, Anglicy dobudowali drugą wieżę i odtąd zamek składał się z dwóch wież na planie prostokąta, połączonych nieregularnym murem.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Zamek posadowiony na wzgórzu, kontrolował ważny trakt prowadzący w kierunku północnej Walii. W trakcie drugiej kampanii walijskiej tj. 18 stycznia 1283, zamek został zdobyty przez siły króla Edwarda I. Obrona załogi Llywelyna ab Gruffydd pozwoliła zatrzymać wojska angielskie w zatoce przez jakiś czas. Anglicy przystąpili do modyfikacji umocnień zamku i obsadzili zamek swoim garnizonem. Obecność Anglików na zamku trwała do 1290 roku, gdy zakończono budowę tzw. „żelaznego pierścienia” zamków z dostępem do morza tj.zamki: Conwy, Beaumaris, Harlech, Caernarfon. Stara forteca walijska okazała się przestarzała i zbyt mała do utrwalania zdobyczy angielskich. Zamek był zamieszkiwany w XV w. przez lokalnego możnowładcę lorda Maredudd ap Ieuan, który dodał dodatkowy wyższy poziom do istniejącej wieży. W XIX w. lord Willoughby de Eresby dokonał częściowej przebudowy; za jego sprawą wieże zwieńczono blankami. Do naszych czasów przetrwała jedynie walijska baszta, po angielskiej pozostała jedynie część ściany - fakt ten Walijczycy uznają za swego rodzaju sprawiedliwość dziejową.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Mark Morris. Out&About Where history happened. The conquest of Wales. „BBC History Magazine”. 12, s. 82, sierpień 2011. Londyn: Bristol Magazines Ltd.. ISSN 1469-8552. 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]