Zaraza piersiowa koni

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zaraza piersiowa koni (łac. Pleuropneumonia contagiosa equorum) zwana również piersiówką.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Chorują tylko konie. Największą wrażliwość na zachorowanie wykazują konie w wieku 3–9 lat.

Objawy[edytuj | edytuj kod]

Okres inkubacji choroby wynosi od 3 dni do nawet 2 miesięcy. Proces chorobowy rozpoczyna się wysoką temperaturą ciała. Może ona wynosić nawet 40,5 0 C. Tak wysoka temperatura może się utrzymywać nieprzerwanie przez kilka dni (łac. febris continua). Obserwuje się również osłabienie, dreszcze, brak apetytu, pragnienie. W 2 – 3 dniu choroby pojawiają się objawy świadczące o zapaleniu płuc i opłucnej. Są to duszność, kaszel – głuchy, bolesny, wypływ z nosa śluzowo-ropny. Choroba może mieć bardzo różny przebieg od lekkiego do bardzo ciężkiego, który kończy się śmiercią.

Zmiany anatomopatologiczne[edytuj | edytuj kod]

Zmiany typowo dotyczą płuc. W zależności od stadium choroby stwierdza się przekrwienie, zwątrobienie lub rozpłynnienie płuc. Stany zapalne najczęściej występują dolnych częściach płatów płucnych. W jamie opłucnej występuje mętny żółtawy płyn. Węzły chłonne tchawiczo-oskrzelowe wykazują zmiany oraz są powiększone.

Rozpoznawanie[edytuj | edytuj kod]

Charakterystyczny przebieg temperatury, następnie nasilające się objawy ze strony układu oddechowego.

Zapobieganie[edytuj | edytuj kod]

Zapewnienie odpowiednich warunków życiowych, prawidłowe i dobre jakościowo żywienie koni. Dezynfekcja stajni.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wachnik, Z., Zarys chorób zakaźnych zwierząt, Warszawa: PWN, 1983 str. 782-785