 |
Ten artykuł dotyczy twierdzenia analizy zespolonej. Zobacz też: inne twierdzenia o tej nazwie. |
 |
Ten artykuł od 2018-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Zasada maksimum – twierdzenie analizy zespolonej orzekające, że funkcja holomorficzna w danym obszarze, która osiąga kres górny (ewentualnie kres dolny) we wnętrzu tego obszaru musi być stała. Twierdzenie pozostaje prawdziwe, gdy założymy, że moduł, część rzeczywista lub część urojona funkcji holomorficznej osiąga kres górny (lub kres dolny)
