Zasady podatkowe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zasady podatkowe – zestaw zaleceń formułowanych przez teorię ekonomii i finansów pod adresem państwa, tzn. parlamentu, rządu, partii politycznych itp. Wykształciły się one na skutek historycznego rozwoju państwa, budżetu i podatków.

Pierwsze zasady podatkowe zostały stworzone przez Adama Smitha, a w ich skład wchodziły cztery podstawowe kanony: równość, pewność, dogodność, taniość.

W XIX w. zasady podatkowe zostały rozszerzone i uporządkowane przez Adolpha Wagnera i od tamtej pory nie uległy one większym zmianom.

Przegląd zasad podatkowych[edytuj | edytuj kod]

Do zasad podatkowych należą:

  • zasady fiskalne:
    • wydajność – według tej zasady państwo powinno sięgać do takiego przedmiotu opodatkowania, który dostarczy dochodów niezbędnych do realizacji funkcji i zadań państwa i władz samorządowych;
    • elastyczność – podatek powinien reagować na zmieniające się procesy i zdarzenia gospodarcze oraz społeczne;
    • stałość – mówi o konieczności unikania wprowadzania nowych podatków i zmian w podatkach już istniejących;
  • zasady ekonomiczne:
    • nienaruszalność majątku podatników – wysokość podatku nie może zmniejszać majątku podatnika. Podatek powinien być pokrywany z dochodów bieżących;
  • zasady sprawiedliwości:
    • powszechność – ciężary podatkowe powinny mieć charakter powszechny, tj. każdy obywatel, przedsiębiorca itp. powinien być objęty podatkiem, jeżeli spełnione są warunki powstania stosunku podatkowego;
    • równość – ciężary podatkowe powinny być rozłożone równomiernie na wszystkich podatników;
    • zdolność dochodowa – wedle tej zasady, każdy podatnik osiągający taki sam dochód, powinien poświęcić na rzecz państwa identyczną korzyść;
  • zasady techniczne:
    • pewność – podatki powinny być niezawodnym źródłem dochodów państwa. Oprócz tego każdy podatnik powinien być poinformowany o wysokości podatku, który jest zobowiązany zapłacić;
    • dogodność – pobór podatku powinien uwzględniać warunki finansowe podatnika, a także cykl i charakter jego działalności;
    • taniość – koszty realizowania podatków nie mogą nadmiernie uszczuplać dochodów państwa.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Owsiak S., Finanse, PWN, Warszawa 2000