Zbór Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Poznaniu
 Dom modlitwy zboru poznańskiego | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Adres |
ul. Zeylanda 11 |
| Data powołania | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diecezja | |
| Okręg | |
| Pastor |
kazn. Piotr Zawadzki |
Położenie na mapie Polski  | |
| 52°24′27,90″N 16°54′32,71″E/52,407750 16,909086 | |
| Strona internetowa | |
Zbór Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Poznaniu – zbór adwentystyczny w Poznaniu, należący do okręgu wielkopolskiego diecezji zachodniej Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w RP, drugi, pod względem ilości wiernych, zbór tej diecezji[1].
Pastorem zboru jest pastor Piotr Zawadzki, natomiast starszym zboru –Leszek Sołyga. Nabożeństwa odbywają się w kościele przy ul. Zeylanda 11 każdej soboty o godz. 9.30.
Działalność[edytuj | edytuj kod]
Poznański zbór adwentystyczny, poza odprawianiem regularnych cotygodniowych nabożeństw i przedsięwzięć misyjnych, jest zaangażowany także w pracę społeczną. Systematycznie odbywają się programy antynikotynowe „Rzucisz palenie”, a także comiesięczne programy organizowane przez powołane do tego celu Stowarzyszenie Promocji Zdrowego Stylu Życia[2] m.in. kursy pieczenia chleba czy domowej szkoły zdrowego gotowania.
Zbór poznański jest także miejscem dorocznych Diecezjalnych Zjazdów Młodzieży[3]. Przy zborze funkcjonuje dziecięcy zespół muzyczno-wokalny Tęczowa ósemka[4].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Poznański zbór adwentystyczny jest jednym z najstarszych w Polsce. Został założony w roku 1895, choć jego korzenie sięgają działającego wiele lat wcześniej, zboru chrześcijańsko-apostolskiego, rodzimego ruchu o charakterze mesjanistyczno-eschatologicznym, któremu przewodził Juliusz Stangnowski. Grupa ta wydzieliła się w 1863 roku ze zboru baptystycznego w Gajdach na skutek przyjęcia soboty jako dnia świętego, postulowania całkowitej abstynencji od używania wyrobów tytoniowych i alkoholowych oraz głoszenia rychłego powtórnego przyjścia Chrystusa w roku 1896. Charakteryzowała się ponadto dużym naciskiem na pracę misyjną i dyscypliną zakazu zawierania małżeństw osób wierzących z osobami niewierzącymi. Grupa Stangnowskiego funkcjonowała równolegle w wielu miastach Niemiec i Prus Wschodnich a zbór chrześcijańsko-apostolski działał m.in. w Poznaniu[5].
Po śmierci Stangnowskiego w 1891 r. jeden z członków grupy zapoznał się z adwentystycznym traktatem pt. Jaki dzień święcisz i dlaczego? po którego lekturze grupa Stangnowskiego, nie posiadająca już wówczas przywódcy, postanowiła nawiązać kontakt z autorem traktatu reprezentującym Kościół Adwentystów Dnia Siódmego. Na wiosnę 1894 r. zbory Stangnowskiego odwiedził pastor Ludwig Richard Conradi – jeden z ojców-pionierów europejskiego adwentyzmu, misjonarz adwentystyczny w Azji i Afryce, organizator pierwszych wydawnictw adwentystycznych w Europie i późniejszy przewodniczący europejskiej Generalnej Konferencji. Jesienią tego samego roku powstał zbór Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego, do którego należało 11 osób wywodzących się z grupy Stangnowskiego. Rozwój adwentyzmu postępował w kolejnych latach, toteż w 1903 r. podczas konferencji Unii niemieckiej Kościoła adwentystycznego postanowiono wydzielić z diecezji wschodnioniemieckiej oddzielną diecezję pruską[5].
Przewodniczący diecezji – pastor Wagner – w marcu 1901 r. odwiedził adwentystów mieszkających w Poznaniu i Szamotułach, gdzie odprawiał nabożeństwa i udzielał wiernym św. Wieczerzy Pańskiej. 2 kwietnia odbył się w Poznaniu chrzest św. sześciu osób. We wrześniu odbyły się wykłady ewangelizacyjne, wskutek których kolejne 4 osoby ochrzczono na wyznanie wiary. Także osoby wyznania baptystycznego ochrzczone wcześniej, zostały przyłączone do Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego poprzez głosowanie. W kolejnych dniach miały miejsce następne chrzty[5].
W 1900 r. w do poznańskiego zboru adwentystycznego należało 15 osób, w 1903 – 28, w 1910 – 59, a w 1914 – 68.
Podobnie, jak w większości krajów Europy, a szczególnie na terenie Unii niemieckiej Kościoła adwentystycznego, podczas I wojny światowej doszło do kryzysu w sprawie uczestnictwa adwentystów w służbie wojskowej. Kościół Adwentystów Dnia Siódmego zajął wówczas umiarkowane stanowisko, czemu sprzeciwiło się część członków o radykalnie pacyfistycznych poglądach. Osoby te stworzyły Ruch Reformacyjny Adwentystów Dnia Siódmego, którego zwolennicy znajdowali się także w Poznaniu. Po wojnie ruch przekształcił się ostatecznie w oddzielne wyznanie o odrębnej międzynarodowej strukturze. Cześć poznańskich adwentystów przyłączyła się do nowego wyznania i stworzyła oddzielny zbór Kościoła Reformowanego Adwentystów Dnia Siódmego. Jego siedziba znajduje się przy ul. Rugijskiej 36.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zbór adwentystów w Poznaniu. Adwentysci.org – informacje o zborach w diecezji zachodniej Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w RP. [dostęp 2011-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-26)]. (pol.).
- ↑ Stowarzyszenie Promocji Zdrowego Stylu Życia. [dostęp 2011-05-25]. (pol.).
- ↑ Diecezjalny Zjazd Młodzieży – oficjalna witryna. [dostęp 2011-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-19)]. (pol.).
- ↑ Tęczowa ósemka – zespół dziecięcy. [dostęp 2011-05-25]. (pol.).
- ↑ a b c Historia zboru Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Poznaniu. Poznan.Adwentysci.org – witryna zborowa. [dostęp 2011-05-25]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Historia zboru Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Poznaniu. Poznan.Adwentysci.org – witryna zborowa. [dostęp 2011-05-25]. (pol.).
- Zbór adwentystów w Poznaniu. witryna internetowa Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Poznaniu. [dostęp 2020-09-02]. (pol.).
- Zbory Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w RP. adwent.pl – oficjalna witryna Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w RP. [dostęp 2011-05-25]. (pol.).