Zbigniew Smolarek
kmdr Zbigniew Smolarek | |
kontradmirał | |
Data i miejsce urodzenia |
3 września 1946 |
---|---|
Przebieg służby | |
Lata służby |
1967–2006 |
Siły zbrojne | |
Stanowiska | |
Odznaczenia | |
Zbigniew Smolarek (ur. 3 września 1946) – kontradmirał, wojskowy pilot myśliwski i śmigłowcowy. W latach 1964–2006 służył w Siłach Zbrojnych, dowodząc m.in. 15 eskadrą lotnictwa rozpoznawczego, 16 pułkiem lotnictwa specjalnego oraz Brygadą Lotnictwa Marynarki Wojennej.
Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]
Zbigniew Smolarek urodził się 3 września 1946 w Marktoberdorf (Niemcy – Bawaria). Szkołę lotniczą w Dęblinie ukończył w 1967 jako pilot myśliwski. Jest również wyróżnionym absolwentem Akademii Sztabu Generalnego w Warszawie z 1976. W latach 1994–1995 z wynikiem bardzo dobrym ukończył podyplomowe studia operacyjno-strategiczne w Akademii Obrony Narodowej w Warszawie.
Służba wojskowa[edytuj | edytuj kod]
Po promocji oficerskiej rozpoczął służbę w lotnictwie Marynarki Wojennej. W tym czasie wykonywał loty na samolotach Lim-6bis w 7 pułku lotnictwa myśliwsko-szturmowego Marynarki Wojennej w Siemirowicach, zajmując kolejne stanowiska służbowe do dowódcy eskadry włącznie. Po ukończeniu Akademii Sztabu Generalnego przez 7 lat dowodził 15 Eskadrą Lotnictwa Rozpoznawczego Marynarki Wojennej w Siemirowicach, zdobywając trzykrotnie tytuł najlepszej jednostki rozpoznawczej Wojska Polskiego. W 1983 dostał polecenie sformowania 16 Pułku Lotnictwa Specjalnego MW w Darłowie, co wiązało się z szybkim przeszkoleniem na pilota śmigłowców zwalczania okrętów podwodnych Mi-2 i Mi-14 PŁ. W 1986 przeniesiony został do Dowództwa Marynarki Wojennej na stanowisko inspektorskie w pionie szkolenia morskiego, a później lotniczego. Od 1989 był organizatorem związku taktycznego Marynarki Wojennej – brygady lotnictwa, jako dowódca grupy organizacyjno-przygotowawczej. Od 1995 do 2006 był dowódcą Gdyńskiej Brygady Lotnictwa Marynarki Wojennej.
Jest pilotem klasy mistrzowskiej oraz pilotem doświadczalnym. W 1987 rozpoczął loty na śmigłowcu PZL W-3 Sokół. W oparciu o doświadczenia zebrane w czasie licznych kontaktów z lotnictwami państw morskich i doświadczenia z eksploatacji Sokoła, prowadził prace rozwojowe morskiego śmigłowca ratowniczego PZL W-3RM Anakonda. Będąc pilotem doświadczalnym i oblatywaczem prezentował Anakondę na salonach lotniczych w Berlinie, Paryżu i Ostendzie. Prowadził także próby śmigłowców wsparcia bojowego PZL W-3U Salamandra i PZL W-3WB Huzar. Testował i prezentował te śmigłowce m.in. w Republice Południowej Afryki i Birmie. W 1990 został członkiem Krajowej Rady Lotnictwa Polskiego.
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Jest odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Srebrnym Krzyżem Zasługi, ponadto Medalami Za Zasługi dla Obronności Kraju i Medalami Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny wszystkich stopni. Posiada również Błękitne Skrzydła i tytuł Zasłużonego Pilota Rzeczypospolitej Polskiej.
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Jest żonaty, żona Joanna jest pielęgniarką. Ma syna Piotra, który jest pilotem Brygady Lotnictwa Marynarki Wojennej. Jego zainteresowania to turystyka, motoryzacja, karawaning i wędkarstwo.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Czasopismo Marynarki Wojennej "Bandera". Wyd. luty 2006. (ISSN 0209-1070)
- Jerzy Jędrzejewski. Polscy piloci doświadczalni. Biblioteka Historyczna Instytutu Lotnictwa 2014 r.
- Kontradmirałowie Marynarki Wojennej PRL
- Odznaczeni Brązowym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Odznaczeni Brązowym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi
- Odznaczeni Srebrnym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Odznaczeni Srebrnym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”
- Odznaczeni Złotym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Odznaczeni Złotym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”
- Oficerowie lotnictwa Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
- Oficerowie polskiego lotnictwa wojskowego 1943–1989
- Piloci doświadczalni
- Urodzeni w 1946