Zbysław Zając

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbysław Zając
Data i miejsce urodzenia

9 września 1933
Rożny

Data i miejsce śmierci

7 stycznia 1985
Szczecin

Wzrost

172 cm

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Zbysław Zając (ur. 9 września 1933 w Rożnach, zm. 7 stycznia 1985 w Szczecinie) – polski kolarz torowy, olimpijczyk z Tokio 1964.

Specjalizował się w sprincie. Zawodnik szczecińskich klubów: Czarni (lata 1952-1954, 1958-1960) i Ogniwa (lata 1961-1965). W latach 1958-1960 podczas odbywania służby wojskowej zawodnik Legii Warszawa. Jeden z najlepszych torowców w historii polskiego kolarstwa (na liście najlepszych torowców z lat 1921-1986 zajmuje 10. miejsce).

Wielokrotny medalista mistrzostw Polski:

  • złoty
    • w sprincie w latach 1957, 1959-1961, 1963-1965
    • w tandemach w latach 1963-1964,
    • w drużynowym wyścigu na 4 km na dochodzenie w roku 1954
  • srebrny
    • w sprincie w latach 1955-1956, 1958, 1962
  • brązowy
    • w wyścigu na 1 km w latach 1958, 1960, 1962

Uczestnik mistrzostw świata w latach 1955, 1956, 1958, 1959, 1960, 1961, 1962, 1963, 1964, 1965, jednak bez większych sukcesów.

Na igrzyskach olimpijskich w 1964 roku wystartował w sprincie zajmując 5. miejsce.

Po zakończeniu kariery sportowej podjął pracę trenera. Był trenerem kadry narodowej torowców.

W 1972 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[1].

Pochowany został na kwaterze 92a na cmentarzu Centralnym w Szczecinie. Tor kolarski w Szczecinie nosi imię Zbysława Zająca.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Odznaczenia dla olimpijczyków. „Nowiny”. Nr 264, s. 2, 23 września 1972. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]