Zespół Kehrera
Zespół Kehrera, zespół pięciu objawów, choroba wdowia – dysfunkcja seksualna rozwijająca się u kobiet w wyniku zaburzeń współżycia seksualnego[1].
Przyczyny[edytuj | edytuj kod]
Podstawą powstania zaburzeń jest brak zaspokojenia potrzeb seksualnych u kobiet z prawidłowym poziomem libido i do tej pory bez zaburzeń w sferze seksualnej. Do sytuacji, które mogą sprzyjać powstawaniu zespołu, należą[1]:
- różnice w temperamencie seksualnym partnerów
- częsta nieobecność partnera
- współżycie seksualne nie kończące się orgazmem
- konflikty i zaburzenia więzi partnerskiej
- zaburzenia seksualne u partnera (ograniczające lub uniemożliwiające prawidłowe współżycie seksualne)
Nawiązanie romansu przez kobietę i odbywanie prawidłowych stosunków płciowych z partnerem zastępczym nie powoduje ustąpienia objawów, gdyż u podłoża zaburzenia leży poczucie odrzucenia przez konkretnego partnera i zachowanie więzi emocjonalnej ze strony kobiety[2].
Objawy[edytuj | edytuj kod]
Rozwój zespołu charakteryzują dwie fazy. W pierwszej dochodzi do nadmiernego pobudzenia psychoruchowego i napięcia oraz rozdrażnienia[1][2], a zespół objawów przypomina zespół napięcia przedmiesiączkowego[1]. Druga faza to rozwój dolegliwości somatycznych[2], nazywany fazą pięciu objawów[1]. Objawy dotyczą narządów miednicy mniejszej i można je zakwalifikować do pięciu grup[3][1]:
- Bóle podbrzusza i bóle okolicy kości krzyżowej
- Żylaki naczyń miednicy małej, warg sromowych i podudzi, poszerzenie naczyń więzadeł szerokich, rozwijające się z hemoroidów
- Świąd sromu i pochwy, przeczulica w obrębie miednicy małej, a w niektórych przypadkach upławy
- Obrzęk i zgrubienie macicy, brak wydzieliny szyjkowej, zaburzenia miesiączkowania
- Pogrubienie, skurcze i bolesność więzadeł krzyżowo-macicznych
Leczenie[edytuj | edytuj kod]
Podstawą leczenia powinna być terapia partnerska i zmiana postawy partnera wobec współżycia seksualnego. W przypadku jej niepowodzenia zalecana jest metoda autostymulacji (autoerotyzmu). Jeśli pacjentka nie akceptuje masturbacji jako metody leczenia, wówczas można zaproponować farmakoterapię prowadzącą do obniżenia poziomu libido[1]. W przypadku nawiązania nowego, satysfakcjonującego związku partnerskiego objawy zanikają samoistnie z upływem czasu.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Anna Jarosz: Zespół Kehrera, czyli kobieta niezaspokojona. [w:] Medonet [on-line]. Grupa Onet.pl SA. [dostęp 2014-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-26)]. (pol.).
- ↑ a b c Katedra Zdrowia Kobiety ŚUM w Katowicach Krzysztof Nowosielski, Zaburzenia seksualne a norma i patologia
- ↑ Antoni Bromboszcz: Leksykon zespołów i objawów w ginekologii i położnictwie. Warszawa: PZWL, 1974, s. 104.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zbigniew Lew-Starowicz: Leczenie czynnościowych zaburzeń seksualnych. Warszawa: Państ. Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1985. ISBN 83-200-0828-X.
- Zbigniew Lew-Starowicz: Leksykon seksuologiczny. Wrocław: Continuo, 2002. ISBN 83-86682-80-9.
- Ślósarz, W. Seksuolog odpowiada. Boję się, że zajdę w ciążę. Gazeta Wrocławska, 2.11.2001, s.20
- Ślósarz, W. Czytelnicy pytają – seksuolog odpowiada. Zdrowie niezaspokojonej kobiety. Gazeta Wrocławska, 17.8.2001, s.21
