Zespół Lermoyeza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zespół Lermoyeza – rzadka choroba ucha wewnętrznego, przez niektórych autorów traktowana jako jedna z postaci choroby Ménière’a[1]. Charakteryzuje się napadowymi zawrotami głowy pochodzenia obwodowego, trwającymi od kilku sekund do kilku minut. W przeciwieństwie do typowych napadów menierowskich, pogorszenie słuchu pojawia się kilka godzin lub dni przed wystąpieniem zawrotów. W trakcie ataku zawrotów głowy dochodzi do poprawy słuchu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Otolaryngologia praktyczna podręcznik dla studentów i lekarzy. Grzegorz Janczewski (red.). T. 1. Gdańsk: Via Medica, 2005, s. 164. ISBN 83-89861-31-3.