Zespół Panayiotopoulosa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zespół Panayiotopoulosa, łagodna padaczka częściowa wieku dziecięcego z napadami wegetatywnymi, dawniej łagodna nocna dziecięca padaczka potyliczna – rzadki, idiopatyczny zespół padaczkowy, jedna z łagodnych dziecięcych padaczek częściowych[1].

Epidemiologia[edytuj | edytuj kod]

  • 2–8 rok życia
  • szczyt zachorowań – 5 rok życia[2]

Cechy kliniczne[edytuj | edytuj kod]

  • napady noce
  • zwrot gałek ocznych
  • objawy autonomiczne, np. wymioty
  • neurologicznie bez odchyleń
  • ustępuje po okresie 1–2 lat[2]

Diagnostyka[edytuj | edytuj kod]

Prawidłowa czynność podstawowa. Wzór zapisu EEG jest zmienny, z obecnością iglic w odprowadzeniach potylicznych, środkowo-skroniowych, ciemieniowych i nawet uogólnionych.

Wyładowania są aktywowane snem, zamknięciem oczu lub ciemnością[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Monika Służewska-Niedźwiedź, Łagodna padaczka częściowawieku dziecięcegoz napadami wegetatywnymi— zespół Panayiotopoulosa, „Polski Przegląd Neurologiczny”, 6, Via Medica sp. z o.o, 2010, s. 151–156.
  2. a b c Lara V Marcuse i inni, Rowan, podstawy EEG z miniatlasem, wyd. 2 pol., Wrocław: Edra Urban & Partner, [cop. 2017], ISBN 978-83-65835-02-4, OCLC 1014089898 [dostęp 2020-07-26].