Zespół Panayiotopoulosa
Wygląd
Zespół Panayiotopoulosa, łagodna padaczka częściowa wieku dziecięcego z napadami wegetatywnymi, dawniej łagodna nocna dziecięca padaczka potyliczna – rzadki, idiopatyczny zespół padaczkowy, jedna z łagodnych dziecięcych padaczek częściowych[1].
Epidemiologia[edytuj | edytuj kod]
- 2–8 rok życia
- szczyt zachorowań – 5 rok życia[2]
Cechy kliniczne[edytuj | edytuj kod]
- napady noce
- zwrot gałek ocznych
- objawy autonomiczne, np. wymioty
- neurologicznie bez odchyleń
- ustępuje po okresie 1–2 lat[2]
Diagnostyka[edytuj | edytuj kod]
Prawidłowa czynność podstawowa. Wzór zapisu EEG jest zmienny, z obecnością iglic w odprowadzeniach potylicznych, środkowo-skroniowych, ciemieniowych i nawet uogólnionych.
Wyładowania są aktywowane snem, zamknięciem oczu lub ciemnością[2].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Monika Służewska-Niedźwiedź , Łagodna padaczka częściowawieku dziecięcegoz napadami wegetatywnymi— zespół Panayiotopoulosa, „Polski Przegląd Neurologiczny”, 6, Via Medica sp. z o.o, 2010, s. 151–156 .
- ↑ a b c Lara V Marcuse i inni, Rowan, podstawy EEG z miniatlasem, wyd. 2 pol., Wrocław: Edra Urban & Partner, [cop. 2017], ISBN 978-83-65835-02-4, OCLC 1014089898 [dostęp 2020-07-26] .