Zespół dworski w Mogilanach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zespół dworski w Mogilanach
Symbol zabytku nr rej. A-319 z 22. 09. 1971[1]
Ilustracja
Dwór w Mogilanach
Państwo

 Polska

Miejscowość

Mogilany

Typ budynku

dwór

Styl architektoniczny

klasycyzm

Kondygnacje

parter

Rozpoczęcie budowy

I poł. XIX w.

Położenie na mapie gminy Mogilany
Mapa konturowa gminy Mogilany, w centrum znajduje się punkt z opisem „Zespół dworski w Mogilanach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Zespół dworski w Mogilanach”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Zespół dworski w Mogilanach”
Położenie na mapie powiatu krakowskiego
Mapa konturowa powiatu krakowskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Zespół dworski w Mogilanach”
Ziemia49°56′34,8″N 19°53′00,3″E/49,943000 19,883417
Strona internetowa

Zespół dworski w Mogilanach – zespół dworski znajdujący się w Mogilanach, w gminie Mogilany, w powiecie krakowskim.

Obiekt w skład którego wchodzi: dwór wraz z parkiem, został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego. Obecnie mieści się w nim ośrodek konferencyjny Polskiej Akademii Nauk.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Dwór późnoklasycystyczny, murowany, prostokątny, z portykami arkadowymi od zajazdu i od ogrodu, zwieńczonymi trójkątnym przyczółkiem. Budynek parterowy, nakryty dachem mansardowym.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W latach 1560–1567 Wawrzyniec Spytek Jordan wzniósł na miejscu dzisiejszego dworu okazały drewniany pałac, przy budowie którego zatrudniony został sprowadzony z Włoch architekt Bartolomeo Ridolfi. Przez pałac przewinęło się wielu wybitnych artystów, pisarzy i uczonych tego okresu. Budowla przetrwała do końca XVIII w.

Z części materiałów budowlanych pozostałych z rozbiórki pałacu Spytka Jordana, pod koniec XVIII w. z inicjatywy Heleny Apolonii Massalskiej wzniesiony został dwór. Zakupiony przez Konopków wraz z dobrami mogilańskimi w 1802 r., pozostawał własnością ich rodu do 1939 r. Przebudowany w latach 40. XIX w[2]. Rozbudowany o północną część początkiem XX w. Po II wojnie światowej ulegał stopniowej dewastacji. Wyremontowany został w 1967 r. po przekazaniu go Polskiej Akademii Nauk, która przeznaczyła go na ośrodek konferencyjny.

Dwór położony jest w parku o renesansowym rodowodzie, jednak większość drzew pochodzi z końca XIX w. – szpalery grabowe, czy będący osobliwością owocujący kasztan jadalny.

Aleja grabowa w parku

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych woj. małopolskiego. [dostęp 2013-05-09].
  2. Piotr Libicki: Dwory i pałace wiejskie w Małopolsce i na Podkarpaciu. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis Sp. z o.o., 2012, s. 291. ISBN 978-837510-597-1.