Zespół szczelinowatych komór
Zespół szczelinowatych komór[1] (ang. slit ventricle syndrome) – zespół objawów występujących u dzieci, którym wcześniej odbarczono układ komorowy mózgowia przy pomocy układu zastawkowego. Jest rzadkim powikłaniem leczenia wodogłowia u dzieci. Prawdopodobnie rozwija się wskutek zmian w wyściółce układu komorowego, prowadzących do utraty elastyczności komór i ich zdolności do poszerzania się.
Objawy pojawiają się zwykle kilka lat po założeniu układu zastawkowego. Niekiedy łagodne objawy pojawiają się u dorosłych, w większości leczonych z powodu wodogłowia w dzieciństwie.
Stwierdzenie szczelinowatych komór u bezobjawowych pacjentów nie może być przesłanką do rozpoznania zespołu[2].
Zespół został po raz pierwszy opisany w 1982 przez Harolda L. Rekate i wsp. Autorzy pracy podali pierwsze kryteria rozpoznania zespołu: bóle głowy trwające 10-90 minut, wąskie komory w badaniach obrazowych i upośledzenie drożności układu zastawkowego[3]. Brak jednak konsensusu odnośnie do rozpoznawania, a także patogenezy i leczenia zespołu szczelinowatych komór[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jarmusz K, Nowakowska K, Strzyżewski K. Zespół szczelinowatych komór. Opis przypadku. „Neuroskop”. 9, 2007.
- ↑ Slit Ventricle Syndrome. [dostęp 2009-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-07)].
- ↑ MD. Hyde-Rowan, HL. Rekate, FE. Nulsen. Reexpansion of previously collapsed ventricles: the slit ventricle syndrome. „J Neurosurg”. 56 (4), s. 536-9, Apr 1982. DOI: 10.3171/jns.1982.56.4.0536. PMID: 7062125.
- ↑ HL. Rekate. The slit ventricle syndrome: advances based on technology and understanding. „Pediatr Neurosurg”. 40 (6). s. 259-63. DOI: 10.1159/000083737. PMID: 15821355. PDF
