Zespół tętnicy rdzeniowej przedniej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zespół tętnicy rdzeniowej przedniej (zespół Becka, ang. anterior spinal artery syndrome) – zespół objawów spowodowanych niedrożnością tętnicy rdzeniowej przedniej i zaburzeń ukrwienia w jej obszarze unaczynienia, czyli 2/3 przednich rdzenia kręgowego.

Etiologia[edytuj | edytuj kod]

Najczęstsze przyczyny zespołu to:

Patogeneza[edytuj | edytuj kod]

Zaburzenie to powoduje:

Objawy i przebieg[edytuj | edytuj kod]

Objawy zależą od poziomu uszkodzenia, obejmując:

  • ból segmentalny w zakresie dermatomu zaopatrywanego przez niedokrwiony segment rdzenia
  • zaburzenia czynności zwieraczy, zwykle zatrzymanie moczu
  • niedowład wiotki kończyn przechodzący po kilku dniach w spastyczny (uszkodzenie dróg korowo-rdzeniowych)
  • zniesienie odruchów poniżej poziomu uszkodzenia, po kilku dniach przechodzące w wygórowanie odruchów głębokich
  • objaw Babińskiego
  • utrata czucia bólu i temperatury poniżej dermatomu zaopatrywanego przez niedokrwiony segment rdzenia (w związku z uszkodzeniem dróg rdzeniowo-wzgórzowych).

Leczenie i rokowanie[edytuj | edytuj kod]

Leczenie jest objawowe. Rokowanie jest zmienne, ale często złe.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Christopher Turner, Anish Bahra, Katia Cikurel: Crash Course: Neurologia. Wrocław: Elsevier Urban&Partner, s. 220-221. ISBN 978-83-60290-71-2.