Zespół zakażenia owodni

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zespół zakażenia owodni – nieswoiste zakażenie jamy owodni przez pałeczki Gram-ujemne, głównie Escherichia coli, Streptococcus faecalis, gronkowce oraz paciorkowce ß-hemolizujące (GBS).

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Dane epidemiologiczne ze Stanów Zjednoczonych wykazują, że zakażenie wewnątrzowodniowe występuje w przypadku 1-5% wszystkich ciąż, natomiast w grupie wysokiego ryzyka ilość ta znacznie wzrasta i wynosi 4-10,5%[1].

Drogi zakażenia wewnątrzowodniowego[edytuj | edytuj kod]

Powikłania[edytuj | edytuj kod]

  • możliwość wystąpienia wstrząsu septycznego
  • FIRS
  • zgon wewnątrzmaciczny płodu
  • RDS (zespół zaburzeń oddychania)
  • mózgowe porażenie dziecięce
  • zakażenie połogowe

Objawy kliniczne[2][edytuj | edytuj kod]

Leczenie[edytuj | edytuj kod]

Przede wszystkim należy niezwłocznie ukończyć ciążę lub zastosować antybiotykoterapię.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Krzysztof Drews, Wojciech Pieńkowski, Zakażenie wewnątrzowodniowe, „Ginekologia i Perinatologia Praktyczna,”, 1, 2016, ISSN 2451-0122.
  2. Joachim W. Dudenhausen, Położnictwo Praktyczne i Operacje Położnicze, wyd. IV, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2017, ISBN 978-83-200-4032-6.