Zespół zakażenia owodni
Wygląd
Zespół zakażenia owodni – nieswoiste zakażenie jamy owodni przez pałeczki Gram-ujemne, głównie Escherichia coli, Streptococcus faecalis, gronkowce oraz paciorkowce ß-hemolizujące (GBS).
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Dane epidemiologiczne ze Stanów Zjednoczonych wykazują, że zakażenie wewnątrzowodniowe występuje w przypadku 1-5% wszystkich ciąż, natomiast w grupie wysokiego ryzyka ilość ta znacznie wzrasta i wynosi 4-10,5%[1].
Drogi zakażenia wewnątrzowodniowego[edytuj | edytuj kod]
- infekcja pochwy i szyjki macicy;
- jatrogenna infekcja na skutek inwazyjnych zabiegów diagnostycznych i terapeutycznych np. (amniopunkcja, kordocenteza);
- infekcja krwionośna, przezłożyskowa;
- wsteczna infekcja z jamy otrzewnej przez jajowody;
Powikłania[edytuj | edytuj kod]
- możliwość wystąpienia wstrząsu septycznego
- FIRS
- zgon wewnątrzmaciczny płodu
- RDS (zespół zaburzeń oddychania)
- mózgowe porażenie dziecięce
- zakażenie połogowe
Objawy kliniczne[2][edytuj | edytuj kod]
- leukocytoza ≥ 15000/μl
- zwiększone stężenie białka C-reaktywnego
- zwiększona temperatura ciała kobiety ciężarnej
- tkliwość macicy
- tachykardia płodu
- cuchnący płyn owodniowy w przypadku przedwczesnego pęknięcia pęcherza płodowego
Leczenie[edytuj | edytuj kod]
Przede wszystkim należy niezwłocznie ukończyć ciążę lub zastosować antybiotykoterapię.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Krzysztof Drews , Wojciech Pieńkowski , Zakażenie wewnątrzowodniowe, „Ginekologia i Perinatologia Praktyczna,”, 1, 2016, ISSN 2451-0122 .
- ↑ Joachim W. Dudenhausen , Położnictwo Praktyczne i Operacje Położnicze, wyd. IV, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2017, ISBN 978-83-200-4032-6 .