Zewnątrzoponowe nastrzyknięcie krwi własnej
Zewnątrzoponowe nastrzyknięcie krwi własnej (ang. epidural blood patch, EBP) – zabieg leczniczy stosowany w przypadku leczenia zespołu popunkcyjnego, polegający na podaniu zewnątrzoponowo krwi własnej pacjenta.
Technika wykonania[edytuj | edytuj kod]
Po jałowym pobraniu 10-30 ml krwi żylnej wstrzykuje się ją zewnątrzoponowo w przestrzeń, w której było wykonane uprzednio nakłucie lędźwiowe lub jedną przestrzeń niżej. Krew pobiera się do strzykawki bez antykoagulantu.
Nie jest jasny mechanizm działania tej procedury, ale uważana jest ona za najskuteczniejszą w przypadkach leczenia zespołu popunkcyjnego. Jest ona zalecana w przypadkach utrzymywania się objawów zespołu powyżej 1 tygodnia. Jego korzystny wpływ jest prawdopodobnie spowodowany uciskiem krwiaka na worek oponowy i zablokowaniem wypływu płynu mózgowo-rdzeniowego przez skrzep lub wytworzenie miejscowego odczynu zapalnego i przyspieszenie gojenia się ubytku.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Grygorczuk S, Pancewicz S, Zajkowska J, Kondrusik M, Hermanowska-Szpakowicz T. Zespół popunkcyjny – przyczyny, profilaktyka i leczenie. „Neurologia i Neurochirurgia Polska”. 40, 5, s. 434–440, 2006.
