Zgniot husarczyk
Ibalia (Ibalia) leucospoides | |||
(Hochenwarth, 1785) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
(bez rangi) | Holometabola | ||
Rząd | |||
Podrząd | |||
(bez rangi) | owadziarki | ||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Podrodzaj |
Ibalia | ||
Gatunek |
Zgniot husarczyk | ||
Synonimy | |||
|
Zgniot husarczyk (Ibalia leucospoides) – gatunek błonkówki z rodziny zgniotowatych.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten dzieli się na dwa podgatunki:
- Ibalia leucospoides ensiger Norton, 1862
- Ibalia leucospoides leucospoides (Hochenwarth, 1785)
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Afryka, Ameryka Północna, Azja i Europa. W Europie notowany w Belgii, na Cyprze, we Francji, w Grecji, Hiszpanii, Niemczech, Polsce, Portugalii, Szwajcarii, Szwecji, na Węgrzech, w Wielkiej Brytanii oraz we Włoszech. Wątpliwe dane pochodzą z Balearów, Cyklad, Czech, Dodekanezu, Gibraltaru, Irlandii, Korsyki, Krety, europejskiej części Rosji, Sardynii, Słowacji, Sycylii oraz Turcji. Poza tym występuje w Krainie Nearktycznej, wsch. Palearktyce, płn. Afryce oraz wątpliwie na Bliskim Wschodzie[1].
W Polsce rzadki[2].
Budowa ciała[edytuj | edytuj kod]
Samice osiągają 10–14 mm długości, samce 7–11 mm. Głowa okrągła, policzki bardzo szerokie. Na przedniej krawędzi tułowia niewielki garb wystający ponad tarczkę. Odwłok bardzo mocno bocznie spłaszczony. Pokładełko cienkie, o długości wynoszącej nawet 2,5 długości odwłoka, jest złożone wzdłuż jego sternitów i słabo widoczne. Komórka radialna w przedniej parze skrzydeł bardzo wąska i wydłużona[2].
Głowa i tułów czarne, odwłok ciemnoczerwony, czasem z ciemniejszym wierzchołkiem. Uda i golenie czarne. Skrzydła przezroczyste, przydymione z czarnym użyłkowaniem; pterostygma czarna[2].
Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]
Tryb życia i biotop[edytuj | edytuj kod]
Występuje w lasach, parkach, zadrzewionych ogrodach itp. Aktywny od lipca do listopada[2].
Odżywianie[edytuj | edytuj kod]
Larwy są parazytoidami larw trzpiennikowatych z rodzajów Sirex, Urocerus i Xeris. Żerują one pojedynczo, najpierw wewnątrz żyjącego żywiciela, potem zaś na zewnątrz jego ciała[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ibalia leucospoides w Fauna Europea. [dostęp 2022-01-06].
- ↑ a b c d e Zgniot husarczyk w insektarium.net. [dostęp 2022-01-06].