Zilus aterrimus

	Zilus aterrimus
	(Horn, 1895)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Infrarząd	Cucujiformia
Nadrodzina	biedronki
Rodzina	biedronkowate
Podrodzina	Coccinellinae
Plemię	Coccidulini
Rodzaj	Zilus
Gatunek	Zilus aterrimus
Synonimy
	Scymnillus aterrimus Horn, 1895; Scymnillus cochisiensis Nunenmacher, 1912; Zilus cochisiensis (Nunenmacher, 1912);
	Scymnillus aterrimus Horn, 1895; Scymnillus cochisiensis Nunenmacher, 1912; Zilus cochisiensis (Nunenmacher, 1912);
	Systematyka w Wikispecies

Zilus aterrimus – gatunek chrząszcza z rodziny biedronkowatych i podrodziny Coccinellinae.

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1895 roku przez George’a Henry’ego Horna na łamach „Transactions of the American Entomological Society” pod nazwą Scymnillus aterrimus^[1]. Jako miejsce typowe wskazano Oregon^[1]^[2]. W 1912 roku Frederick William Nunenmacher opisał Scymnillus cochisiensis, wskazując jako miejsce typowe Benson w hrabstwie Cochise^[3]^[2]. W 1945 roku Richard Eliot Blackwelder zsynonimizował Scymnillus z rodzajem Zilus^[4]. W 1985 roku Z. cochisiensis zsynonimizowany został z Z. aterrimus przez Roberta Gordona^[2].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Chrząszcz o podługowato-owalnym ciele długości od 1,25 do 1,6 mm i szerokości od 0,9 do 1,35 mm. Zarys ciała jest węższy niż u Z. subtropicus. Głowa jest owłosiona, rudobrązowa z żółtawobrązowymi narządami gębowymi i czułkami. Policzki zachodzą na oczy złożone. Czułki są bardzo krótkie, zbudowane z dziesięciu członów, z których trzy ostatnie formują zwartą buławkę. Ostatni człon głaszczków szczękowych jest siekierowaty. Przedplecze jest rudobrązowe, owłosione, na przedzie głęboko wykrojone, o wystających kątach przednio-bocznych i lekko rozpłaszczonych brzegach bocznych. Pokrywy są rudobrązowe, praktycznie nagie. Odnóża są rudoobrązowe, zakończone pseudotrójczłonowymi stopami o pazurkach z zębem nasadowym. Spód ciała jest rudobrązowy. Samiec ma symetryczne genitalia. Samica cechuje się wąskim i wydłużonym infundibulum^[2].

Rozprzestrzenienie[edytuj | edytuj kod]

Owad nearktyczny, w Stanach Zjednoczonych rozprzestrzeniony na zachodzie, od południowego Waszyngtonu na północy przez Oregon, zachodnie Idaho i Nevadę po Kalifornię i południową Arizonę^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b George H. Horn. Studies in Coccinellidae. „Transactions of the American Entomological Society”. 22 (2), s. 81–114, 1895.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Robert D. Gordon. The Coccinellidae (Coleoptera) of America North of Mexico. „Journal of the New York Entomological Society”. 93 (1), s. 1-912, 1985. New York Entomological Society.
↑ Frederick William Nunenmacher. Studies amongst the Coccinellidae, No. 4 (Col.). „Entomological News (Philadelphia)”. 23 (10), s. 448–451, 1912.
↑ Richard Eliot Blackwelder. Checklist of the coleopterous insects of Mexico, Central America, the West Indies, and South America. Part 3. „Bulletin of the United States National Museum”. 185, s. 343–550, 1945. DOI: 10.5479/si.03629236.185.3.

[Horn-1] George H. Horn. Studies in Coccinellidae. „Transactions of the American Entomological Society”. 22 (2), s. 81–114, 1895.

[Gordon-2] Robert D. Gordon. The Coccinellidae (Coleoptera) of America North of Mexico. „Journal of the New York Entomological Society”. 93 (1), s. 1-912, 1985. New York Entomological Society.

[Nunenmacher-3] Frederick William Nunenmacher. Studies amongst the Coccinellidae, No. 4 (Col.). „Entomological News (Philadelphia)”. 23 (10), s. 448–451, 1912.

[Blackwelder-4] Richard Eliot Blackwelder. Checklist of the coleopterous insects of Mexico, Central America, the West Indies, and South America. Part 3. „Bulletin of the United States National Museum”. 185, s. 343–550, 1945. DOI: 10.5479/si.03629236.185.3.

[1]

[2]

[3]

[4]