Zimnik (dopływ Wilkówki)
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Lokalizacja | |
| Potok 5 rzędu | |
| Źródło | |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | Wilkówka |
| Miejsce |
Wilkowice (Górne Wilkowice) |
| Wysokość |
ok. 485 m n.p.m.[2] |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie gminy Wilkowice  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu bielskiego  | |
Zimnik – potok, lewostronny dopływ Wilkówki[3].
Potok wypływa z położonego na wysokości około 590 m źródła na południowo-zachodnich stokach Magurki Wilkowickiej w Beskidzie Małym. Spływa początkowo w kierunku południowo-zachodnim, później zakręca na zachód i uchodzi do Wilkówki na wysokości około 485 m[2].
Zimnik to niewielki potok, ma długość około 1,1 km. Cała jego zlewnia obejmuje porośnięte lasem obszary Beskidu Małego w obrębie miejscowości Wilkowice. Tylko ujście do Wilkówki znajduje się na zabudowanym obszarze, w najwyższej części należącego do Wilkowic osiedla domków letniskowych[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – nazwy obiektów fizjograficznych – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 1 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 161754
- ↑ a b c Zimnik na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej. Główny Geodeta Kraju. [dostęp 2017-09-07].
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 330, ISBN 83-239-9607-5.