Zjawisko Ashmana
| Ashman phaenomenon | |
 zjawisko Ashmana z blokiem prawej odnogi pęczka Hisa widoczne w 13 zespole QRS | |
| Klasyfikacje | |
| ICD-10 |
I45.9 |
|---|---|
Zjawisko Ashmana (łac. Ashman phaenomenon) – obserwowane w EKG zaburzenie przewodnictwa śródkomorowego pod postacią szerokiego zespołu QRS poprzedzonego przez długi odstęp RR i kończącego krótki odstęp RR. Zjawisko to zostało po raz pierwszy opisane w 1947 roku przez J.L. Gouaux i R. Ashmana[1].
Patofizjologia[edytuj | edytuj kod]
Przewodzenie śródkomorowe przy pobudzeniu kończącym krótki cykl serca następujący po cyklu długim może przebiegać z aberracją, gdyż długi cykl powoduje wydłużenie depolaryzacji i opóźnienie repolaryzacji[2]. Podczas migotania przedsionków często dochodzi do przewodzenia z aberracją, czemu sprzyja niemiarowość rytmu komór[3].
Rozpoznanie różnicowe[edytuj | edytuj kod]
Występowanie opisanej sekwencji samo w sobie nie może być podstawą do rozpoznania zespołu Ashmana, czyli różnicowania przewodzenia z aberracją z dodatkowymi skurczami komorowymi, gdyż przedłużenie cyklu może z równym prawdopodobieństwem wyzwolić dodatkowe skurcze komorowe. W takiej sytuacji za dodatkowym skurczem komorowym przemawiają:
- występowanie dłuższej przerwy poekstrasystolicznej,
- nieobecność poprzedzającego cyklu przedłużonego,
- sekwencja cyklów jeszcze dłuższy i jeszcze krótszy w innej sekwencji,
- nadmierna przedwczesność,
- stały czas sprężenia.
Znaczenie kliniczne[edytuj | edytuj kod]
Zjawisko Ashmana w większości przypadków przebiega bezobjawowo i jako takie nie jest istotne. Istotne klinicznie są dodatkowe skurcze komorowe, z którymi jest często mylone.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ J.R. Gouaux, R. Ashman. Aurical fibrillation with aberration simulating ventrucular paroxysmal tachycardia. „Am. Heart J.”. 34, s. 366, 1947. (ang.).
- ↑ Elektrokardiografia praktyczna. Galen S. Wagner (red.) Tadeusz Mandecki (red. I wyd. pol.). Wrocław: Elsevier Urban & Partner, 1999, s. 401. ISBN 83-85842-34-9.
- ↑ Postępowanie w migotaniu przedsionków Zaktualizowane wytyczne American College of Cardiology, American Heart Association i European Society of Cardiology. [dostęp 2013-04-07]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Elektrokardiografia praktyczna. Galen S. Wagner (red.) Tadeusz Mandecki (red. I wyd. pol.). Wrocław: Elsevier Urban & Partner, 1999. ISBN 83-85842-34-9.
- Postępowanie w migotaniu przedsionków Zaktualizowane wytyczne American College of Cardiology, American Heart Association i European Society of Cardiology. [dostęp 2013-04-07]. (pol.).
- Kennedy LB, Leefe W, Leslie BR.: The Ashman phenomenon. J La State Med Soc. [dostęp 2013-04-07]. (ang.).
