Zofia Skrowaczewska
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk chemicznych | |
| Specjalność: chemia organiczna, chemia związków fosforo- i azaaromatycznych | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Profesura | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Politechnika Lwowska |
| Okres zatrudn. |
1931-1979 |
| Odznaczenia | |
 
| |
Zofia Jadwiga Skrowaczewska (ur. 8 lutego 1909 w Kamionce Strumiłowej, zm. 15 lipca 1995 we Wrocławiu[1]) – polska chemiczka.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się w Kamionce Strumiłowej w rodzinie urzędniczej. Szkołę podstawową i liceum humanistyczne ukończyła we Lwowie, a studia wyższe na Wydziale Chemicznym Politechniki Lwowskiej i na tej uczelni pracowała od 1931 do 1945, z przerwą w okresie wojny[2].
W czerwcu 1945 dotarła wraz z Grupą Kulturalno-Oświatową do Wrocławia i w sprawowała początkowo opiekę nad kompleksem budynków późniejszego Uniwersytetu Przyrodniczego, a od września rozpoczęła pracę na Politechnice Wrocławskiej, współpracując z prorektorem prof. Edwardem Suchardą w sprawach organizacyjnych, zaś od października objęła stanowisko adiunkta w Katedrze Chemii Organicznej. W 1949 r. doktoryzowała się, a w 1954 r. została docentem. W latach 1955-1959 była prodziekanem Wydziału Inżynierii Sanitarnej i Wydziału Chemicznego.Tytuł profesora nadzwyczajnego uzyskała w 1967 r., a profesora zwyczajnego w 1975 r. W 1964 objęła funkcję kierowniczki Katedry Chemii Organicznej, a po reorganizacji została kierowniczką Zakładu Chemii Organicznej w Instytucie Chemii Organicznej i Fizycznej. Ponadto wykładała chemię na Akademii Medycznej we Wrocławiu. W 1979 przeszła na emeryturę[2].
Była redaktorem naczelnym Zeszytów Naukowych Politechniki Wrocławskiej i redaktorem Wiadomości Chemicznych, należała do Polskiego Towarzystwa Chemicznego i Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego, a także komisji Matematyczno-Fizyczno-Chemicznej wrocławskiego Oddziału Polskiej Akademii Nauk i Rady Naukowej Instytutu Ciężkiej Syntezy Organicznej. Pięcioro z jej wychowanków uzyskało tytuły profesora, a kilkanaście osób stopień doktora lub doktora habilitowanego[2].
Jej praca naukowa dotyczyła m.in. azotowych związków heterocyklicznych i amidów kwasu fosforowego oraz rozszczepieniem wiązania fosfor-azot, stworzyła własną szkołę naukową w zakresie chemii pirydyny. Jej prace nad rozkładem tabunu pomogły w odbudowie fabryki chemicznej Rokita, a badania nad melaminą odegrały istotną rolę w rozwoju polskiego przemysłu produkcji tworzyw sztucznych i żywic[2].
Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi i Orderem Odrodzenia Polski[2].
Zmarła 15 lipca 1995 r.[2]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ dane biograficzne na stronie Sejmu Wielkiego
- ↑ a b c d e f Wspomnienie o profesor Zofii Skrowaczewskiej, „Pryzmat. Pismo informacyjne Politechniki Wrocławskiej”, 56, 1995, s. 4 [dostęp 2022-01-10].