Zonitis immaculata

Zonitis immaculata
(Olivier, 1789)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Rodzina	oleicowate
Podrodzina	Nemognathinae
Plemię	Nemognathini
Rodzaj	Zonitis
Gatunek	Zonitis immaculata
Synonimy Apalus immaculatus Olivier, 1789 Zonitis biimpressa Chevrolat, 1882 Zonitis binotaticollis Pic, 1913 Mylabris fulva Rossi, 1792 Zonitis gibbicollis Abeille de Perrin, 1880 Zonitis gradienta Fairmaire, 1892 Lymexylon ligurica Schellenberg, 1802 Zonitis mahia Hiibner, 1789 Zonitis mutica Scriba, 1790 Zonitis scutellaris Escherich, 1897 Zonitis scutellifera Wellman, 1910 Zonitis seminigra Reitter, 1884 Zonitis silvestrii Schatzmayr, 1941

Zonitis immaculata – gatunek chrząszcza z rodziny oleicowatych.

Gatunek ten opisał po raz pierwszy w 1789 roku Guillaume-Antoine Olivier pod nazwą Apalus immaculatus.

Chrząszcz o wydłużonym, prawie walcowatym ciele długości od 10 do 15 mm. Głowa jest duża, szeroka, trójkątna, za oczami nabrzmiała, bardzo gęsto punktowana, jednolicie czarna, żółto owłosiona. Czarne czułki są długie, nitkowate, o członie drugim prawie tak długim jak pierwszy. Głaszczki szczękowe mają wąski człon ostatni i nie są silnie wydłużone. Przedplecze jest nieznacznie szersze niż dłuższe, czarne lub żółte, mniej lub bardziej silnie punktowane, na dysku z kilkoma stosunkowo nieregularnymi wciskami. Zarys przedplecza wyraźnie rozszerza się ku tępym kątom przednim. Pokrywy są delikatnie i gęsto owłosione, żółtobrązoworude, czasem z zaczernionymi okolicą tarczki, szwem czy wierzchołkami. Pozbawione są listewek krawędziowych, a szczyty mają osobno zaokrąglone. Odnóża są czarne, o stopach z mocno powiększonym pierwszym członem i podwójnie grzebykowanymi na spodzie pazurkami. Golenie ostatniej pary mają równie cienkie ostrogi zewnętrzną i wewnętrzną, tą ostatnią zaostrzoną.

Gatunek palearktyczny. W Europie znany jest z Portugalii, Hiszpanii, Francji, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Węgier, Ukrainy, Rumunii, Bułgarii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Albanii, Macedonii Północnej, Grecji oraz południowoeuropejskiej części Rosji. Poza tym podawany jest z Maroka, Algierii, Tunezji, anatolijskiej części Turcji, Syrii i Izraela.